Twijfels (voltooid)

3, 2, 1, Start

Slaperig word ik wakker, het is half 6 maar opeens ben ik klaar wakker. Vandaag gaat het gebeuren, vandaag krijg ik mijn eerste chemo. Ik ben echt kapot zenuwachtig. Ondertussen is Cato ook wakker geworden. Spannend hè vraagt ze. Ja antwoord ik iets te hard, zodat k er zelf van schrik. Ik herken het antwoord Cato, ik vond het de eerste keer ook heel spannend, nu nog steeds eigenlijk. Ach het komt wel goed, eigenlijk probeer ik me zelf met deze woorden alleen maar een beetje gerust te stellen. Cato schenkt mij een kleine glimlach en knipoogt naar mijn. Hoelaat komt de zuster eigenlijk vraag ik aan Cato. Meestal beginnen we om een uur of negen, dan heb je lekker de tijd om uit te slapen, lachend kijk ik haar aan, samen beginnen we nog harder te lachen, als we na een tijdje nog niet opgehouden zijn, komt de nachtzuster ons een preek geven. Dat gewoon niets geholpen heeft van zodra ze weg is beginnen we weer.

Nou Els ben je er klaar voor, vraagt de zuster. Zachtjes zucht ik met mijn hoofd, ik denk het wel antwoord ik. Goed zo antwoord ze terug, tel maar van 10 tot 0 dan gaan we beginnen. 10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1, 0, en we zijn begonnen. Ik kom over 2 uur weer een keertje terug, succes wenst ze me nog toe.  Langzaam zie ik een stroompje dat op water lijkt mijn lichaam inlopen. Dit gaat door een slangetje. Een paar dagen geleden hebben ze bij mij een slang naar binnen gebracht en aan de buitenkant twee uiteindes aan vast gemaakt. Tijdens de chemo worden die slangetjes aan andere slangetje gevoegd zodat de chemo naar binnen kan. Als ik geen chemo heb bungelen die slangetje los aan mijn arm. Cato heeft mijn slangetje Slangie en Sammie genoemt. De van haar heten Flappie en Snappie. Na een paar minuten ben ik wel weer klaar met dat kijken naar me slangetje. Verveeld pak ik mijn leesboek dat ik van Inge en Mirjam heb gekregen. Ik ben echt een boekenwurm dus na drie uur heb ik het al weer uit. Verveeld kijk ik om mij heen, Cato is in slaap gevallen dus daar heb ik op dit moment ook niets aan. Met tegen zin pak ik mijn MP3 ik heb best wel kopijn dus ik zet de vorlume nog al laag. Zonder dat ik het door heb begint het liedje Zon is shing and so are you, zich af te spelen. Ik kan best wel een paar straaltjes zon gebruiken denk ik bij mezelf. Het is hier echt gewoon te saai voor woorden als iedereen slaapt. Na een paar liedjes komen mijn ouder binnen. Door dat lawaai word Cato ook weer wakker. Heyy mam en pap zeg ik maar. Aangezien ik niet echt in de stemming ben voor een bezoek uur weet ik niets beters te zeggen. Papa probeert een beetje naar mij te lachen, maar het lukt hem niet echt. Zwijgend pakt hij een cadeautje uit zijn tas. Voorzichtig pak ik het aan, ik ben best nieuwsgierig na wat er in zit. Plakbandje voor plakbandje maak ik het papier los. Er komt een doos uit waar heel groot Kobo op staat. Vragend kijk ik mijn ouders aan. Maak maar verder open zegt mijn vader geheimzinnig. Nieuwsgierig maak het het pakje verder open. Opeens komt er een gloed nieuwe en mooie E-Reader uit. Te blij voor woorden geef ik mijn ouders een knuffel, wat lief van ze denk ik bij mij zelf. Er staan al een paar boeken op zegt mijn moeder, maar als je die uit hebr kan ke via de website van de bibliotheek weer nieuwe er opzetten. Dat legt papa je zo wel verder uit. Blij kijk ik mijn ouders aan. Dit hadden ze echt niet hoeven doen van mij. Als me ouders weer weg zijn, ga ik meteen het eerste boek lezen.
Als het avond is val ik ben een brede glimlach in slaap.