Twijfels (voltooid)

Niets is wat het lijkt

'Nou daar gaan we dan', zeg ik tegen mijn ouders als ik het revalidatiecentrum binnen loop. Vanaf vandaag ga ik" wonen" in het revalidatiecentrum. Ik heb er niet veel zin in, maar als ik straks weer kan dansen heb ik daar alles voor over.

 "Hoi" zeg ik tegen Claudia die helemaal bezweet de kamer binnen komt. "Hallo"hijgt ze terug. "Weer wezen sporten?" Zeker wel antwoord Claudia. Claudia deed voor haar amputatie op hoog niveau tennis. Nu ze in een rolstoel zit, is ze daar gewoon verder meegegaan. Ze oefent bijna elke dag. Behalve zondag. Dan hebben we een dag vrij. Tussen het revalideren door gaan we hier ook gewoon naar school. We zitten met 10 meiden in een klas, en we hebben allemaal een ander niveau. Het is alleen we balen dat ik de enige ben op havo niveau. Ik ga nu alleen nog maar s'middags naar school. S'ochtends werk ik voor mijzelf in een kamer waar ik alleen kan zijn. Dan beoefen ik de vakken die ik op de dansschool krijg, vanaf 1 uur ga ik met de klas meedoen. Tot drie uur moeten we naar school. Tot vijf uur kan je trainen, en revalideren. En om zes uur eten we. Alle gezamenlijke dingen, doe je met je klas. Ik moet toegeven dat we een leuke klas hebben. Madelief, Tara en Claudia zitten ook in mijn klas. Zij doen met z'n alle TL (dat is vervangen voor mavo). Drie mensen doen dan kader en 2 basis, en nog een iemand doet ook TL. We hebben een leuke leraar, en een hele gezellige klas. 

"Ga je vandaag nog oefenen?" vraagt Tara die ondertussen ook binnen is gekomen. " Liv wacht namelijk op je in de zaal " Oja, Liv is trouwens degene die me gaat helpen met revalideren. Ze  is echt vreselijk streng maar heeft een hard van goud. En ze wilt je graag helpen met beter worden. "Hallo" groet ik Liv als ik de zaal binnen kom. " We gaan meteen aan de slag" zegt Liv me. "je kunt goed over weg met je krukken zo te zien". "Daarom gaan we het vandaag maar met een kruk proberen". Ik schrik, ik vind het al lastig om met twee krukken te lopen. "Geef je rechter kruk maar" zegt Liv. "Als het niet lukt grijp ik wel in, maar je moet het zoveel mogelijk zelf proberen". Langzaam probeer ik een paar stapjes te zetten. Het is echt vreselijk moeilijk. Stiekem probeer ik een beetje steun te vinden bij de muur, helaas zit Liv dat meteen. "Niet doen"! "Ik had gezegd dat je het op je eigen krachten moest doen". Boos haal ik mijn hand van de muur af. Zo lukt het toch nooit. Na de eerste stapjes begin ik al te wankelen. "Leun maar wat meer op je kruk"roept Liv. Voorzichtig probeer ik dat. Waarschijnlijk leunde ik teveel op mijn kruk, want de kruk schuift naar voren. Terwijl ik naar achteren val. Ik had een geluk dat Liv achter mij stond. Ze kan me net opvangen voordat ik op de grond val. "Ik denk dat we wel genoeg met een kruk hebben geoefend vandaag" zegt Liv"Ik ga morgen een nieuw trainingsprogramma  met je maken"."Die moet je elke dag gaan doen, zodat je spieren weer wat kracht krijgen". "Ik wil nu nog even de oefeningen van gisteren zien"

Langzaam hink ik naar mijn kamer. Mijn knie doet echt zeer van al dat oefenen. Als ik niemand in de kamer is besluit ik mijn prothese vandaag af te doen. Ik hoef vandaag niet naar school, dus dan kan ik moot even naar buiten, denk ik bij mezelf. De tuin hier in het centrum is echt prachtig. Als Cato een keertje langskomt moeten we daar beslist heen. Eigenlijk is het best gezellig hier, alleen mis ik het dansen zo. Voordat ik mijn dansprothese aan mag moet ik eerst helemaal zelfstandig kunnen lopen. En dan niet een paar pasjes, een paar kilometer zelfs. Maar tja ik heb er echt veel voorover om weer te kunnen dansen. Mijn dansprothese komt volgende week aan in Nederland. Dan moet ik hem gaan passen, al hij niet past moet hij weer terug naar Amerika. En dan duurt het nog langer voordat ik hem aan mag. Als ik bij de tuin aangekomen ben, krijg ik opeens een geweldig idee. Ik hoef vandaag toch niet meer naar school, dus waarom zou ik niet even bij de dansschool gaan kijken. Snel rij ik naar de receptie. Voordat je naar buiten gaat moet je, je eerst afmelden, en zeggen waar je heen gaan. "Ik zou graag naar de Nederlanse Ballet School willen, als dat mag" zeg ik tegen het meisje wat achter de receptie staat. "Wat is je naam?" Els Regenschot, nummer 17515". Het is echt belachelijk, maar in het systeem heeft iedereen een nummer. "Is goed ik meld je af, fijne dag verder". "U ook!" weet ik haar nog na te roepen.

 het volgende deel alweer. Ik ga deze week een week naar Duitsland, en ik heb geen idee of ik daar verder kan met Wattpad. Ik ga namelijk op schaatskamp :) dus dat betekend heeeeel veeeel tijd in andere dingen steken. En daarna ga ik nog naar Frankrijk. Ik heb dus geen idee waarner er een nieuw deel uit komt. Ik hoop van snel!
Enn ik heb bijna 100 Reads. Thnxx alkemaal