Twijfels (voltooid)

Happy birthday

Gefeliciteerd Els, roepen mijn ouders en vriendinnen in koor. Ja ik ben vandaag, vandaag ben ik dan officieel 14 jaar geworden. Nou echt geweldig, gelukkig ben ik vandaag niet echt beroerd. Vandaag heb ik voor de laatste keer mijn chemo gekregen. Dus dat betekent dat ik over 2 weken de operatie aan mijn been heb. Al moet ik eerst mijn verjaardag doorstaan. Ik vind verjaardagen heel leuk hoor, maar niet als je in het ziekenhuis ligt. Dan is er dus echt niets leuks aan. Omstebeurt komen er mensen op visite. Speciaal omdat ik jarig ben hoeven ze niet tijdens de bezoek uren te komen, maar mogen ze komen en gaan wanneer ze willen. Van mijn ouders heb ik een nieuwe laptop gekregen, zo lief. En van Cato heb ik 3 nieuwe hoofddoekjes gekregen. Ik heb namelijk liever hoofddoekjes op dan een pruik. Echt zo'n pruik kriebelt vreselijk. Als ik naar buiten ga, of ik zit met iemand te skypen, dan doe ik heb meestal wel op, maar als ik gewoon in bed lig niet. Ook vandaag heb ik mijn pruik weer op. Ik krijg er veel complimentjes over. De pruik lijkt heel erg op mijn oude haar, het is alleen iets langer en iets minder dik. Als het even rustig is probeer ik even te gaan slapen, maar niet voor lang. Giechelend komen Inge, Mirjam en Hanneke binnen lopen. Blij kijken zij mij aan. Van harte gefeliciteerd, roepen ze te gelijk. Blij kijk ik ze aan. Wat leuk dat ze ook langs komen. Blij komen ze naast mijn bed zitten. Het valt mij op dat ze een beetje geheimzinnig doen. Lachend om mijn vragende gezicht geven ze mij een cadeautje, ik ben best wel benieuwd wat daar nou in zou zitten. Nieuwsgierig maak ik het pakje open. Huh er zitten spitzen in. Wat moet ik daar nou weer mee, ik kan nu toch niet dansen. Vragend kijk ik me vriendinnen en Hanneke aan, wat moet dit voor stellen? vraag ik ze dan maar. Lachend kijken ze me aan. Kom maar mee zegt Hanneke, ik hoop dat je nog niet vergeten bent hoe je, je spitzen aan moet doen. Nu kijk ik waarschijnlijk nog raarder want Inge en Mirjam beginnen keihard te lachen.

We zijn in het midden van de afdeling aan gekomen, als verassing zie ik daar dokter Beukelman ook nog staan. Hallo Els, van harte gefeliciteerd met je 14de verjaardag. Lachend geeft hij mij een hand. Ondertussen geeft hij een dikke knipoog aan Hanneke. Nu word ik nog nieuwsgieriger. Kom maar mij zegt Hanneke weer. we lopen nog verder de afdeling af, ik heb nu werkelijk geen idee meer waar we naar toe gaan. Opeens zegt Hanneke: Els zou jij je ogen even dicht willen doen? Langzaam sluit ik mijn ogen, gelukkig houden Inge en Mirjam mij stevig vast, anders was ik zo omgevallen. Opeens hoor ik de muziek van het lelijke eendje. Hanneke weet dus nog dat, dat mijn lievelingsstuk is om te dansen. Doe je ogen maar open Els, zegt Hanneke. Langzaam open ik mijn ogen weer. Ik zie een kamer die bijna helemaal is omgebouwd tot een kleine ballet studio. Alleen de witten muren brengen mij weer tot de wekelijkheid dat ik n een ziekenhuis ben. Verassing roepen Hanneke, Inge en Mirjam tegelijk. Waat roep ik verbaast uit, is dit voor mijn verjaardag? Ja zegt dokter Beukelman, ik heb ze toestemming gegeven om je nog een ballet les te laten doen voor dat je de operatie ondergaat. Aaaaaa wat geweldig roep ik. Dus Els zegt Mirjam, als ik jou was zou ik je spitzen maar aantrekken.

Dit was echt mijn leukste verjaardag ooit zeg ik tegen Cato als k weer bij mijn kamer ben aan gekomen. We zijn met ze allen ( Hanneke, Inge, Mirjam, Cato en mijn ouders) uiteten geweest. Helaas nog wel in het ziekenhuis zelf, want tijdens mijn chemo mag ik het ziekenhuis niet uit, maar het was echt geweldig. 

Slaap lekker, wenst Cato mij toe. Ja jij ook. Morgen word weer een speciale dag, jou Els. Ja inderdaad antwoord ik. Ben je er morgen ook bij, vraag ik aan Cato. Natuurlijk als ik om half 6 nog niet wakker ben, moet je mij maar even wakker maken. Ik wil namelijk wel zien, hoe jij van je chemo verlost word. Is goed, antwoord ik. Ik zou je rond half 6 wel wakker maken. Slaap lekker!

Oké Els, tel maar weer van 10 naar nul. 10, 9, 8, 7, 6, 5,  4, 3, 2, 1, 0! Ja goed zo Els! Je bent klaar, Je mag nu twee weken uitrusten, en je voor bereiden op je operatie, zegt de zuster. Je zou vanmiddag nog wel even een CT-Scan moeten doen, maar daarna mag je van ons naar huis. Yess schreeuw ik zo hard, dat volgens mij onze hele afdeling het kan horen. Blij kijk ik Cato aan. Ik wet nog niet of ik ook naar huis ga hoor, stel ik Cato gerust. Blij kijkt Cato mijn aan. Van mij mag je hoor, antwoord ze. We zullen zien zeg ik alleen maar.