Twijfels (voltooid)

Strafwerk

Extra lang hoofdstukje voor jullie veel leesplezier iedereen.

*pieeeeppieeeeeppieeeep* Slaperig druk ik mijn wekker uit. Als ik uit mijn bed probeer te komen zie ik Tara al vrolijk rond springen. Die heeft vandaag dus geen last van haar ochtend humeur, tot tegenstelling van mijn. Chagrijnig doe ik mijn prothese aan. Opeens bedenk ik me dat ik op moet schieten. Vandaag moet ik weer naar school, alleen mijn wekker stond nog in zijn weekend modus. Snel verander ik me wekker, en loop naar de badkamer.

Het is al 10 over negen als ik de klas in kom. Hans, mijn leraar, kijkt me aan. Zo en waar komen wij vandaag? Snel mompel ik iets onverstaanbaars en loop naar mijn plek toe. Ja ja ik loop eindelijk zonder krukken, dit kan ik nu eindelijk halve dagen volhouden. Elke week doen we weer een uur meer, en het gaat steeds beter. Hans roept mij weer naar voren. Els, je weet best dat je een briefje moet halen bij de receptie. Boos sta ik weer op en loop het lokaal uit. Als ik bij de receptie aan kom kijkt Sandra mij vrolijk aan. Goedemorgen Els, zegt ze vrolijk. Niets goedemorgen, antwoord ik. Een te laat briefje nodig zegt Sandra lachend. Daar is niets grappigs aan antwoord ik, maar ja ik ben weer eens te laat. Met een grote glimlach op haar gezicht print Sandra een briefje uit. Je tweede briefje al, zie ik hier. Jepp antwoord ik. Dat betekend dat je vanmiddag gezellig langs mag komen. jippie antwoord ik nijdig, ook dat nog. Tot vanmiddag roep Sandra lachend. Boos loop ik de klas weer in, terwijl ik het briefje in Hans zijn handen druk. Ga maar snel zitten, zegt Hans. Als het goed is zou jij vandaag je Engels proefwerk maken, zegt Hans. O ja dat is waar.

Als het eindelijk pauze is loop ik naar buiten. Jens zit al op mij te wachten. Het ging niet echt lekker hé vandaag. Nee niet echt, antwoord ik. Ach tja, volgende keer weer beter probeert Jens mij op te vrolijken. Straks weer fysio, vraagt Jens. Ja gelukkig wel, ik heb echt geen zin meer om straks weer de klas in te gaan. Het zou toch moeten, antwoord Jens. Helaas wel, maar gelukkig mag ik zo weer dansen.

Als ik de trainingsruimte binnen kom zie ik Hanneke al met een grote lach op haar gezicht staan. Wat is er zo leuk vraag ik niets vermoedend, en waar is Liv? Liv is even iets voor je aan het halen, zegt Hanneke iets te vrolijk. Als Liv binnen komt heeft ze een hele grote tas bij zich. Vragend kijk ik haar aan. Wat dacht je we van om je dans prothese is een keer te gebruiken. Blij kijk k Liv aan, mag ik weer op spitzen gaan dansen? Heel eventjes maar. Een kwartiertje per dag, totdat je een hele week zonder krukken hebt gelopen, zonder dat je veel last van je knie hebt gehad. Dan gaan we over naar een half uur. Blij kijk ik Liv en Hanneke aan. Hanneke heeft ook nog een cadeautje in haar handen, hier pak deze maar uit. Als ik het papier er afscheur zie ik drie paar spitzen liggen, van het beste merk. Blij geef ik Hanneke een knuffel. Dan haalt Liv de prothese uit de tas. Ik zou zeggen: trek hem maar aan. Blij pak ik de prothese uit Liv's handen. Hij past echt perfect, ook de spitzen passen er precies om heen. Blij ga ik naast de barre staan.

Het was een zware les, maar wel helemaal perfect. Uitgeput kom ik de klas weer in. Hans kijkt niet heel blij als ik de les weer in kom, vragend kijk ik hem aan. Wat is er nou weer? Dat had ik beter niet kunnen zeggen, want Hans stuurt mij meteen naar mijn plaats. Vragend vraag ik Madelief wat er aan de hand is. Ow niets bijzonders hoor, Harmen heeft weer eens een poging gedaan om een leuke grap uit te halen. Alleen Hans vond hem niet zo leuk. En je naam staat op het bord, zegt Madelief zacht. Shit denk ik bij mezelf, waarom ik nou weer. Als je op het bord staat moet je of de dag erna een uur eerder komen, of je moet een uur nablijven. Aarzelend steek ik mijn hand uit. Ja Els, zegt Hans nijdig. Waarom sta ik op het bord, roep ik iets te hard. Wat denk je zelf roept Hans terug. Weet ik veel roep ik, anders vraag ik het toch niet. Onee, weet je wat? Ga er maar over na denken op de gang. Wat roept Claudia opeens, maar meneer dat is oneerlijk. Dankbaar kijk ik Claudia aan. Als je het zo oneerlijk vind mag jij ook mee naar de gang hoor! Prima roept Claudia, kom je Els? Samen met Claudia ga ik naar de gang toe. Als we eenmaal de deur achter ons dicht hebben gedaan moeten we keihard lachen. Koppen dicht! Roept Hans nog naar ons, niet dat het helpt wat nu liggen we helemaal dubbel. Waarschijnlijk lachen we iets te hard want Sandra komt de gang in gerend, is er wat gebeur, roept ze geschokt. Dan ziet ze dat we keihard aan het lachen zijn. O gelukkig ik dacht dat er iets aan de hand was, zegt Sandra. Verbaast kijkt ze ons aan, is het grappig? jajaahahahaha, hinnikte Claudia, nog al. Waarschijnlijk denkt Sandra nou dat we gestoord zijn, want ze kijkt ons zo raar aan. Trouwens Els, ik verwacht jou om 4 uur in mijn kantoor, shit scheld ik, dat is waar. Ehh dan kan ik niet probeer ik voorzichtig. Dat is niet mijn probleem zegt Sandra. Ja maar... Niets ja maar, dan het je maar op tijd moeten komen. Hans laat haar ook al nablijven, zegt Claudia snel. Dat is niet zo mooi Els, antwoord Sandra. Dan zie ik je wel om 5 uur in mijn kantoor. Jippie antwoord ik zo sarcastisch mogelijk. Tot vanmiddag Els, roept Sandra nog na als ze de gang af loopt.

Els en Claudia, jullie mogen binnen komen. Hé hé eindelijk. Lachend loop ik de klas binnen. Zo jij ziet er vrolijk uit Els, zegt Hans als ik de klas in loop. Zeker wel antwoorden Claudia en ik tegelijk. Het was reuze gezellig op de gang vind je niet Els. Jaaa zeker wel, antwoord ik lachend terug. Dames volgens mij had ik niet gevraagd hoe jullie het op de gang vonden. Nee klopt, maar we vonden het belangrijk dat de klas weet dat het gezellig is op de gang. Misschien krijgen ze dan we interesse om er tijdens de lessen te gaan kijken. Lachend ga ik weer naast Tara zitten terwijl Claudia Hans spottend aan kijkt. En nu ook nog praatjes zeker. Boos schrijft hij Claudia's naam ook op het bord, helaas zet hij ook een streepje achter mijn naam. Els jij hebt er vast geen moeite mee om vanmiddag en morgen ochtend terug te komen. Ondeugend steek ik mijn hand op. Sorry meester daar heb ik heel veel moeite mee. Nou dan heb je pech! Oops zo boos heb ik Hans nog nooit gezien. Weetje wat?! Ga maar naar Sandra toe, die heeft vast nog wel een leuk klusje voor je, dan mag je om vier uur hier een komen. Dag Els, zegt hij terwijl hij naar de deur wijst. Vrolijk loop ik naar de deur toe. Lachend steek ik mijn hand op, dag Hans, doooeeeiii klas. Heel de klas begint lachend doei terug te roepen. Als ik de deur dicht heb gedaan hoor ik Hans helemaal tekeer gaan. Zuchtend klop ik aan op Sandra's deur. Binnen word er geroepen. O hallo Els, je bent te vroeg hoor. Weet ik, maar ik moest me van Hans nu al melden. Blij geeft ze mij een stapel papieren. Alle nietjes moeten uit, en als je klaar ben heb ik nog wel iets anders voor je toen. Nijdig begin ik aan de stapel, op de hoop dat ik vanmiddag iets leukers mag doen. En dat Hans weer een beetje gekalmeerd is.