Infuus

52 3 2
                                    

*bliebbliebbliebblieb* elke seconde klinkt er een piep door de ziekenhuis kamer, om gek van te worden denk Hanneke. Ze zit al een half uur naast Els die nog steeds niet wakker is geworden.
Na een tijdje komt er een zuster binnen. Vol goede moed vraagt Hanneke hoe het met Els gaat. De zuster antwoord: inprecipe gaat alles goed maar ze moet wel wakker worden, pas dan weten we het zeker. Ik neem aan dat u haar moeder bent vraagt de zuster. Nee niet echt antwoord Hamneke. Els zit op de Nederlanse Balet School en ik ben haar docente. Ow amtwoord de zuster. Zou u dan misschien haar ouders willen inlichten? Met lood in haar schoenen loopt Hanneke de gang op om te bellen. Als ze weer terug op de kamer komt beweegt Els heel even, maar het blijft stil.

*pov Inge*

Al een uur zit ik vol tranen op me bed. Ik had me het toch iets anders voorgestelt als ik terug zou komen. *klop klop klop* Binnen roept Inge terwijl ze haar tranen probeert weg te vegen. Mirjam loopt voorzichtig naar binnen. Erg hé, zegt ze. Ik haf liever iets vrolijker aan willen komen vandaag snikt Inge. Ja ik ook zegt Mirjam die Inge probeert te troosten maar zelf ook ik tranen uit barst. Heeft Hanneke al gebeld? Snikkend schud Inge haar hoofd, nee nog niet.

*pov Hanneke*
Eindelijk komt Els bij. Huh waar ben ik? En waarom zit deze naald in mijn hand geprikt. Rustig probeerd Hanneke Els alles uitteleggen. Ondertussen komen Els haar ouders ook binnen die meteen in tranen uitbarsten als ze Els zien. Na een tijdje hebben gehuild haald de zuster haar ouders op. Om even te praten voor wat onderzoeken

*pov Els*
Ik lig nu al een halve dag in dot stomme bed en ben er nu al helemaal klaar mee, en ik moet nodig naar de wc. Waarschijnlijk doet mijn kameralarm het niet ofzo want ik druk al minuten lang op dat stomme knopje maar er komt echt niemand mij helpen. Nog even en ik plas in mijn broek!

Eindelijk komt er een zuster aan, geïrriteerd vertel ik haar dat ik naar de wc moet. De zuster probeerd mij rustig te maken ( wat haar totaal niet lukt ) en helpt mij met opstaan. Eindelijk ben ik dan bij de wc aan gekomen ( het werd eens tijd ). Na even boos kijken gaat de zuster ook het wc hok uit. Eindelijk, uitgeput van de 10 stappen die ik heb gemaakt ga ik op de wc zitten. Als ik klaar ben trek ik door, gaat het al weer mis. Ik zet een wankelende stap opzij en zak door mijn knie heen. En dat is het ergste nog niet, mijn infuus draad is iets tekort en de paal waar mijn infuus zak aan vast zit valt met veel lawaai boven op mij. Heb ik weer hoor, ik beland altijd in dat soort rampen. Geschrokken komt de zuster binnen en helpt mij met opstaan. Stapje voor stapje loop ik naar mijn bed toe en vermoeid val ik in slaap, met vreselijk veel pijn in mijn knie.

Het is een lang hoofdstukje geworden ( gelukkig ) ik hoop dat jullie benieuwd zijn naar wat er aan de hand is

Twijfels (voltooid)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu