GOTHAM ||

2.Bölüm

Medya:The Pretty Reckless - Zombie(Normalde pek sevmediğim bir grup olsalarda bu şarkıları güzeldir efenim.Dinleyiniz.)

Kırgın bulutlar ağlıyor ve şimşeklerini üzerimize bırakıyorken ben durmaksızın koşuyordum.O kadar hızlı koşuyordum ki Usain Bolt görse duygulanır,gözleri dolardı.Ölüm korkusu insanda inanılmaz bir adrenalin artışına sebep oluyordu.Kapkaranlık sokakta benden başka kimsecikler yoktu.Tabii peşimdeki yabancıyı saymazsak.Peşimde biri vardı ve deli gibi korkuyordum.Tam o sırada taşa takıldım ve yüzüstü yere kapaklandım.Üstüm başım çamurlu su olmuştu.Çamurun içinde doğrulmaya çalışırken sokağı adım sesleri doldurmuştu.Başımı kaldırmaya korkuyordum.Sanki kaldırdığım an ölecekmişim gibi hissediyordum.Kalbim patlayacaktı galiba.Mor eldivenli bir el çenemi kavradı ve beni kendisine bakmaya zorladı.Çakan şimşekle birlikte gözlerimi kısmak zorunda kalmıştım.Gördüğüm tek şeyse yeşil saçların parıltısıydı..

Gözlerim korkuyla ardına kadar açıldı ve karşımda şaşırmış bir ifadeyle bana bakan Bay Brahams'la gözgöze geldim.Lanetler olsun ki uyuyakalmışım.

"- Bayan Davis,yorucu bir gece geçirdiniz sanırım.Aksi taktirde iş yerinde uyuyakalmanızı başka türlü açıklayamıyorum.Üstelik daha ilk haftanız bile dolmamışken.Bu rahatlığınızın sebebi Bay Wayne'le olan münasebetiniz mi yoksa başka bir şey mi?"

Ne ima ediyor bu herif?Konuşan amirlerimden biriydi.Siktiğimin herifi geldiğimden beri bana kafayı takmıştı.Amacı siktiğimin edebiyat öğretmenleri gibi konuşup,beni yavaş yavaş delirtmekti.

Torpilli olduğumu ima ederek benimle uğraşıp duruyordu.Tamam haksızda sayılmazdı ancak konumuz bu değil.Tabi bunları asla dışımdan söyleyemeyeceğim için cici kız çizgimi bozmadım:

"- Kusura bakmayın efendim.Yeni taşındığımız için fazla yoğundum bu aralar.Bir daha olmayacak."

"- Olmasa iyi olur.Aksi taktirde tutanak tutmak mecburiyetinde kalırım.Ve bu yeni başlayan iş hayatınız açısından hiçte iyi olmaz."

"- Tabii efendim.Tekrardan özür dilerim."

Ayna gibi parlayan kel kafası görüş alanımdan çıktığında rahat bir nefes aldım.

Bu rüyalarda neyin nesiydi böyle?Geldiğimden beri,daha doğrusu şu mektup geldiğinden beri saçmasapan kabuslar görüyordum.Saçmasapan olsalarda beni korkutmayı başarıyorlardı.Ve herseferinde Joker beni bir şekilde yakalıyordu.Neden Joker hiç bilmiyorum.Mektubu gönderen kimse amacına ulaşıyordu.Delirmenin bir tık ötesindeydim.O aptal mektuba kafayı takmıştım.Geceleri uyuyamıyordum.Zaten solgun olan yüzüm iyice solmuş,gözaltlarım morarmıştı.Zombiye benziyordum.

Sıkıntıyla önümdeki mavi dosyalara baktım.
Halkla İlişkiler Departmanı'nda dosyalarla uğraşmazdınız.Konferans konferans gezer,şirket için yeni reklamlar ve kampanyalar üretirdiniz.Ancak kel adam bana gıcık olduğu için işimle alakasız görevler veriyordu.Gerçi bana gıcık olmakta haklı olabilirdi.İş görüşmesi yapmadan işi almıştım.Tabii asansörde olanları saymazsak.

Bruce Wayne.Gelir gelmez onca insan içinden onunla karşılaşıp asansörde kalma ihtimalim kaç milyonda birdi acaba?Fazla özgüvenli konuşmamdan etkilenmişti.Halbuki karşımdakinin Bruce Wayne olduğunu bilsem bu şekilde asla konuşamazdım.Sandıkları kadar özgüvenli değilim.Sadece öyleymiş gibi davranıyorum.