GOTHAM ||

9.Bölüm

Yine fazlasıyla uğraştığım bir bölüm daha.Umarım beğenirsiniz Yarasacıklarım.Ayrıca kitaptaki Harley'imizi Injustice 2 oyunundaki Harley olarak aldım ama bu demek değil ki farklı tipte karşınıza çıkamaz.Quinn'i ilk oyunlarda tanımıştım ve bu yüzden aklımda bu şekilde yer etti.Ama siz istediğiniz şekilde hayal edin.Nasıl seviyorsanız.Ayrıca bölümün içinde çalan şarkımız Iced Earth - Melancholy.Medyada mevcut.Dinleyiniz efenim.İyi okumalarr.

Soğuk.Tüm bedenimde hissedebildiğim yegane şey buydu.Kanım sanki damarlarımda donmuş buz parçaları gibi dolaşıyordu.Tepeden tırnağa donuyordum.Tabii bunun bir sebebi de boğazıma dayanmış bıçak olabilirdi.Bağlanmış olduğum demir sandalyede kıpırdayamazken mor eldivenli bir el gümüş keskin bıçağını boynuma bastırıyordu.Bırak beni diye bağırdım.Keskin bir gülüş tüm mağarayı doldurdu ve yukarıya tünemiş yarasalar panikle uçuştu.Tam arkamdaydı.Omuzlarımı tuttu ve sağ tarafıma doğru eğildi."Bırakacağım merak etme.O geldiğinde." Bıçağı daha da büyük bir güçle boynuma bastırmaya devam etti.Hafifçe kestiği yerden kan yavaş yavaş süzüldü ve tüm boynumu kapladı.Eğildi ve soğuk diliyle boynumdaki kanı yaladı.Tüm gücümle çırpındım ama fayda etmiyordu.Gözyaşları görüşümü kaplamıştı."Lütfen beni öldürme" diye fısıldadım.Kanla kaplı dudakları alaycı bir gülüşle kıvrıldı.Soğuk nefesi boynuma çarpıyordu."Seni öldürmek bana düşmez"dedi."Bunun için başka birini düşünmüştüm."
Yaklaşan ağır adımları duyduğumda kafamı oraya çevirdim.Simsiyah ve dev gibiydi.O.Bruce.Bana doğru yaklaşırken yüzünün maskeden görünen kısmı ürkütücü bir soğukluktaydı.İnsanın içini ürpertiyordu.Yüzünde hiçbir mimik yoktu.Joker sonunda bıçağı boynumdan çekip önüme geçti ve parmaklarıyla Bruce'u işaret etti."Onu"dedi."Onu düşünmüştüm."
Bruce elindeki ateşte kızmış demir yarasayı göstere göstere yanıma geldi.Demir erimiş ve kızıl kızıl parlıyordu.Son bir umutla yüzüne baktım."Bunu yapma"diye fısıldadım."Sen iyi birisin.Bir kahramansın.Gotham'ın kahramanı."
İyice üzerime eğilirken boğuk ve karanlık bir sesle konuştu:
"Asla bir kahraman olmadım."
Ve kızgın demir yarasayı boynuma yapıştırdı.Çığlıklarım Joker'in kahkalarına karışırken etraf tamamen karardı ve geride sadece bir çift buz mavisi göz kaldı.

♧

"- Amber!Amber!"Birinin beni sarsmasıyla uyandım.Ter içinde kalmıştım.Karşımdaydı.Endişeyle kısılmış mavileriyle bana bakıyordu.
"- Çığlıkları duydum da.Sadece bir kabus."dedi.Kabustu ama çok gerçekçiydi.Uyandıran kişinin o olması daha da korkutucuydu.Kabusu gerçek yapıyordu.

"- Ne gördün?"

"- Hiiiçbir şşşey."

"- Joker'i mi?" Cevap vermedim.Beklentiyle gözlerime bakıyordu.Yavaşça kafamı salladım.Bilmediği şey şuydu.Rüyamda beni asıl korkutan şey Joker değildi.Büyük ellerini alnıma koydu:

"- Ateşin var."

"- Alfred'ten birkaç ilaç isterim."
Kaçamak cevaplarımdan rahatsız olmuşa benziyordu.Yorganı örtmek için üzerime eğildiğinde titrediğimi farkettim.Odaya girdiğinden beri bir yerinden o demir yarasayı çıkartacakmış gibi hissediyordum.Tanrım o Batman.Karanlığın içindeki her şeyin ondan korktuğu kişi.Kötü adamların kabusuydu o.Peki benim niye kabuslarımdaydı?

Elini cebine atıp bir şey aradı.İşte.Demir yarasa geliyor herhalde.Ama hayır.Bu yarasa falan değildi.Cebinden gümüş rengi bir İphone çıkarmıştı.

"- Aslına bakarsan yarın verecektim ama madem uyandın şimdi vereyim.Önceki külüstür telefonun bozulduğu için bende yenisini aldım ve hattını da taktım.Al bakalım." dedi ve uzattı.

"- Hayır.Ben bunu kabul edemem.Telefonumu yaptıracağım.Sadece fırsatım olmadı.Hem neresi külüstürmüş?Siz zenginlerin standartları yüksek oluyor herhalde."