GOTHAM ||

20.Bölüm

İyi okumalar yarasacıklarım.Bol yorum istiyorum bu bölüme:D

Medya: Anathema - Angelica

Biliyorum ki bana zarar vermeyeceksin.
Ama gittiğinden beri içimde kaybolmuştum.
Onun gözlerindeki aşkı görebilmeni isterdim.
Onun ölü gözlerindeki.

Sırtımda gezinen parmakları hissederek uyandım.Gotham'ın gri ışığı cam duvarlardan süzülüyor,solgun tenimi gümüş renginde gösteriyordu.

Tanrım!Dün gece biz gerçekten...Bu çok utanç verici!

Onunla nasıl yüzleşecektim?Daireler çizen parmakları bir an için durdu ve bende nefesimi tuttum.

"- Uyandığını biliyorum Amber."

Gerginliğimi azaltmak için kıkırdadım.

"- Bunu nasıl anladın?"

Yüzünü görmüyordum ancak gülümsediğine kalıbımı basabilirdim.

"- Nefes alışverişin değişti."

Ellerini sırtımdan çekmişti.Arkamdan sımsıkı sarıldı."İyi misin?"

"- Evet." Gerginliğimi farketmiş gibiydi.Tutuşu biraz daha sıkılaşmıştı.

"- Gerçekten iyi misin Amber?Ben..canını yakmadım değil mi?"

Yanan yanaklarımla hafifçe başımı salladım. "Hayır.Yakmadın."

"- İyi o halde.Çünkü bundan sonra sağlam bir vücuda fazlasıyla ihtiyacın olacak."

Sıcak nefesi enseme çarparken titredim.Söyleyeceğim tüm kelimeler aklımdan uçup gitmişti.Ne demişti o öyle?Kollarını vücudumdan çekti ve kıkırdayarak doğruldu.

"- Sadece bir çocuk değilsin.Aynı zamanda yaramaz bir çocuksun" dedi. "Söylediklerimi yanlış yorumlaman beni hatam değil."

Hala ondan tarafa dönmemiştim.Örtünün iyice üzerimi kapattığına emin olduktan sonra o tarafa döndüm ve soru dolu gözlerimle yüzüne baktım:

"- Düşündüğün gibi bir şey kastetmiyorum.Sana kendini savunmayı öğreteceğim." Aniden ciddileşmişti.Üzerime eğildi ve ellerini yatağın demirlerine geçirdi. "Buna gerek kalacağından değil.Sadece içim rahat etsin diye."

"- Çocuk olmadığımı kanıtladım sanıyordum.Özellikle de dün gece."

Tanrım hemen canımı al!Bunu ben mi söylemiştim?

Bruce'un dudaklarını yamuk bir gülümseme kapladı.Gözlerindeyse şaşkınlık vardı. "Bugün beni şaşırtmaya devam ediyorsun." İyice üzerime eğildi ve yumuşak dudaklarını alnıma bastırdı. "Sen daha fazla pot kırmadan uzaklaşsam iyi olur.Biraz daha kızarırsan bir domatesten farkın kalmayacak."

Tanrım neden hala canımı almadın?Köşedeki dolaptan bir havlu aldı.Gözlerimin anında vücuduna kaydığını inkar edemezdim.Hadi ama!Kimin olsa kayardı.O Bruce Wayne..

Taş kadar sert kasları parıl parıl parlıyordu.Uzun bir çalışmanın,kendini adamışlığın ürünü oldukları belliydi.Kendimi onun yanında fazlasıyla ufak hissediyordum.Bruce çalışacağımızı söylemişti ancak hiçbir zaman onunki gibi bir vücuda sahil olamazdım.Bazen,aslında her daim, şaşırmaktan kendimi alamıyordum.Böylesine mükemmel bir adam nasıl beni sevebilirdi?Onun yanına yakışacak kadar olgun değildim ve kesinlikle kadınsı falan da değildim.Tüm moda anlayışım grup thsirtü ve kottan ibaretti.Değişmeliydim.En azından biraz daha kadınsı giyinebilirdim.Onun yanına yakışmalıydım.Ah Anatolia olsaydı eminim bana yardım ederdi.