Müzik Öğretmenim

Gerçekler

Multideki Ceren iyi okumalar :)

Egemen'in ağzından :

Benim aşık olduğum , canımdan çok sevdiğim kız başka birisini çok seviyordu ve aşk acısı çekiyordu. Dayanamıyorum böyle olmasına. Dayanamıyorum üzülmesine. Dayanamıyorum ağlamasına. O sevgilisi olan herif yanımda olsa tekme tokat dalmıştım. Gidip bulup dalıyım desem bu kez de Kumsal benden uzaklaşır. İşler sarpa sarar. Kumsal benim hayallerimin kadını. Onun üzülmesine izin veremem. O ağladıkça içimde fırtınalar kopuyor. Dayanamıyorum ulan içim yanıyor. Keşke bir kez sarılabilsem. Keşke. Her gözyaşı damlası içime çığ gibi düşüyor. Gözyaşlarını kendim silsem yanlış anlayacak. Bu kez de beni yanlış anlayacak ve görüşmeyecek. Benden uzaklaşır. Onun benden uzaklaşmasına hiç dayanamam. Zaten arada sırada görüşüyorduk. Aramaya bile korkuyordum. Sevgilisiyle tartışacak üzülecek , ağlayacak diye. Bunu hiç istemediğim için sesine özlem kalıyordum. Kokusu... O gün arabadan kurtardığımda sarılmıştım korktuğu için. O anda kokusunu içime çekmiştim. Zaten ilk sarılmada başlamadı mı içimdeki aşk? O andan itibaren aklımdan çıkmıyordu. Kokusuna hasret kaldığım güzel insan. İçimdeki fırtınalar , ateşler , çığlıklar... Daha da fazla kopmaya başladı. Çünkü... Çünkü benim sevdiğim , aşık olduğum kız bana 'çok iyi bir arkadaşsın' dedi. Ağlamamak için kendimi zor tutuyordum. İçim zaten kan ağlıyordu. Ne demesini bekliyordun ki Ege? Sevdiği olan bir kızın ne demesini bekliyordun. İçimdeki bütün sevgimi ona anlatmak istiyordum fakat anlatamazdım. Onun bunu bilmemesi lazımdı. Bilirse onu kaybederdim. Son bir defa sarılsam keşke. Şimdi sarılsam. Hiç bırakmasam. Minik ellerini tutsam...

Kumsal'ın ağzından :

"Hey! Kime diyorum." dedim elimi sağa sola sallayarak.

"Sende öylesin." dedi gülümseyerek. Telefonunu istedim ve Buse'yi aradım. Yarım saate eve geleceğimi söyledim.

"Ben artık gitsem iyi olur." dedim ve kalktım.

"Ben bırakayım."

"Yok arabayla geldim. Gerek yok görüşmek üzere." dedim ve arabaya binecekken :

"Sana bir kez sarılabilirmiyim?" dedi. İlk önce garip gelse de onayladım ve sarıldık. Ne de olsa arkadaşımdı. Parfüm ve sigara karışık kokuyordu. Güzel kokusu vardı. 1 dakikalık sarılmadan sonra ayrıldık ve arabama binip eve doğru sürdüm.

Egemen'in ağzından :

Evet başarmıştım. Sarılmıştık. Kokusunu doya doya içime çektim. O melek kokusunu. Saçlarındaki kokuyu tarif bile edemem. Kim bilir birdaha ne zaman buluşacaktık. Çok özleyeceğim. Hem de çok.

Kumsal'ın ağzından :

Eve geldiğim de herkes koltuğa serilmiş Mert'i dinliyorlardı. 'Bunu Kumsal'ın öğrenmemesi lazım.' cümlesini anlamıştım sadece. Beni fark edince ayaklandılar ve yanlarına gittim.

"Neyi öğrenmemem lazım?" dedim anlamaz bir tavırla. Herkes telaşla bana bakıyordu. Neyin telaşı bu ya? Benden neyi saklıyorlar?