Heartbreak || Sherlock cz. 2

Rozdział XIV

JOHN'S POV

11:03 Sherlock
Jest u Was Alice? SH

11:06
U nas jej nie ma.

11:08 Sherlock
To gdzie jest? SH

11:10
A czy to Ty nie jesteś przypadkiem Panem wszystko wiedzącym?

11:11 Sherlock
John. SH

11:20 Sherlock
John, odpisz. SH

11:24 Sherlock
John! Odpisz! SH

11:25 Sherlock
JOOOHN!!!!! SH

11:26
Chryste, telefon mi przez ciebie zamula. Nie wiem gdzie jest Alice, w sumie dziwię się, że w ogóle jesteś tym zainteresowany.

11:27 Sherlock
Jestem zainteresowany, bo jest moją narzeczoną! SH

11:28
Jakoś gdy pięć dni temu czekała na Ciebie całą noc i dzwoniła jak najęta, to nie pamiętałeś, że jest twoją narzeczoną i może się martwić.

11:35
No i milczysz, standardowo. Bo w końcu zrozumienie drugiego człowieka to dla Ciebie zbyt wiele.

11:36 Sherlock
John, ona nie wróciła na noc po tym jak się wczoraj pokłóciliśmy. SH

11:38
Może po prostu poszła szukać oparcia w innym mężczyźnie, tak jak Ty w Pani Adler.

11:39 Sherlock
John, ja nie zdradziłem Alice. SH

11:42
Chryste, Ty serio myślisz, że ja w to uwierzę?

11:43 Sherlock
John, przysięgam! Nie mógł bym! SH

11:45
To co robiłeś przez te wszystkie noce jak Cię nie było?

11:48 Sherlock
Chcesz wiedzieć? Dobra! Doskonale wiesz, że kochałem Adler kilka lat temu, prawda? Prawda. Jak myślisz, jak mogłem zareagować gdy zobaczyłem ją po latach? Nie wiedziałem co mam robić! Nie rozmawiałem z Alice bo miałem totalną paranoję w głowie! Nie wróciłem na noc, bo siedziałem na ławce i myślałem! Myślałem co ja ma zrobić! Z Adler nie widziałem się od tych dni, kiedy przyszła po raz pierwszy! Rozumiesz już? SH

11:50
Dobrze, powiedzmy, że Ci wierzę. To nadal kochasz Alice, tak?

11:51 Sherlock
Kocham ją z całego serca i się o nią cholernie boję, bo nie wróciła na noc. SH

11:56
Szkoda, że ostatnio jej tego nie okazywałeś. Wiesz jak ona wyglądała jak przedwczoraj przyszła do nas na noc? Ty ją wyniszczasz od środka! Sam doskonale wiesz ile ona już przeżyła. Dokładasz jej ciągle tego, Sherlock. Nam wszystkim. Przez dwa lata mieliśmy cię za zmarłego. Wiesz jak to wykańcza psychikę człowieka? A wiesz jak ona cierpiała? Nie ruszała się z Twojego pokoju przez kilka miesięcy! A akcja z Janine? Mogłeś jej wszystko wyjaśnić od razu, a nie zrywać z nią tylko dlatego aby dostać się do biura tego popieprzonego Magnussena! Stawiasz swoje sprawy ponad nią, Chryste! Ty ią przez to wykańczają psychicznie, jesteś jej narzeczonym, ale również i największym smutkiem, jaki kiedykolwiek się jej zdarzył!

12:06
No i jasne, że milczysz, to do Ciebie dosyć standardowe.

12:07 Sherlock
John, wiem... Jestem idiotą, że tak z nią postąpiłem, ale przeszłości nie zmienię. Czeka mnie jedynie przyszłość, a przyszłość jest taka, że Alice zniknęła! Nie odbiera telefonów, John. Coś musiało się stać. SH

12:10
To idź sobie jej poszukaj rozwiązując zagadki kryminalne.

12:11 Sherlock
John. SH

12:14 Sherlock
John? SH

12:17 Sherlock
John? Jesteś? SH

12:20 Sherlock
John! SH

Westchnąłem i po prostu odłożyłem telefon na blat wyciszając go przy tym. To, że jest moim przyjacielem, to nie znaczy, że może ranić moich innych przyjaciół. Alice jest dla mnie szczególnie ważna, jestem przy niej od ponad trzech lat i doskonale wiem jak miękkie i wrażliwe ma serce. Właśnie... O co mu chodzi z tym, że nie wróciła na noc?

- Coś się stało? - zapytała Mary, gdy weszła do salonu.

- Alice... Sherlock mówi, że Alice nie wróciła na noc. - Zmarszczyłem czoło. - To gdzie ona może być? Czekaj, zadzwonię do niej.

Wykręciłem jej numer i przyłożyłem telefon do ucha.
Po trzech sygnałach odebrała.
A przynajmniej myślałam, że ona.

- Powiedz 'cześć' do Johna. - Usłyszałem sarkastyczny głos.

Zamurowało mnie.

Doskonale wiedziałem do kogo należał ten głos.

Tuż po sekundach milczenia usłyszałem przeraźliwy krzyk Alice i połączenie się zakończyło.