Dokunmak zor olmamaliydi bu kadar. Ellerin ufacik.
Ellerin cok narin yüregin kadar , kalbin kadar hassas.
Sensiz gecirelen her bi saniye cehennem azabi gibiyken.
Bensiz gecirdigin saatler zevk mi veriyo sana.
Ve sucsuzken en agir itamlarla yargilanan biz. Kendi cinayetlerimizi gözlerimizle görenler.
Ölüm planimiza satir satir yazip cizenleri izlerken.
Celladimizi kendimizin secmesi kadar komikti.
Celladimiza aşık olmamiz kadar degisik.
Ve katil sustugunda herkez susar.
Cinayeti herkez bilsede onun agzindan dinlemek isterler.
Okadar haz verir ki sizin öldürülmeniz. Onca kiskanan insanlar gülerler. Onu elinden almak isteyen ADAMLAR gülerler ve beklerler.
Herseyin bi zamanı var onlarda .
Biz sadece deli sevmeyi ögrenmisiz.
Yanlis yapmamayi.
Buna karsin herkez sakindiklarimizi basimiza musallat etmek istemistir ki ve yine cok garip tir. Başarıları
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Papatya ( Raflarda )
شِعرHerbir satri gozlerine ithaf edilenler Hesaba katilmayan ayriliklar. Yazilmasi gereken gercekler. Dinlenmesi saglanan yalanlar. Siirin her bir tonunda aciklamalar. Var olanlar ve yar olmayanlar.
