Aslinda her sorunu kendinde aramalı insan. Siz karsinizdakine herturlu töleransı saglarsaniz. Sonuc olarak gelir ve en dibinizden vurur sizi.
Herseyin bir sınırı olmalı.
Dokunmasinlar hayatiniza.
Biraksaniza benim sarhos bedenim devrilsin.
Sizene yazdıklarım söylediklerim.
Hayır . . .
İstemiyorum o sahte kelimelerinizi.
Siktir olup gidermisiniz artik.
Dost kelimesinin anlamini sözlükten duyacak kadar kötüsünüz.
Ve siz.
Benim sesim cikmadigi icinmi sesinizi yükselttiniz. Benim hayatima karisacak kadar töleransi ben sagladim sizlere. Sucluyum cidden. Hic olmadigim kadar hemde. Oysaki dur diyebilirdik.
Sınırlarımızı cizebilirdik. Herseyin bir yere kadar oldugunu hissettirebilirdik.
Ama.
Dur diyemedik.
Durmadilar zaten. Onlarin egolarini tatmin etmek icin kendi hayatimzii mahvettik. Ve en iyi günümüz de yanimizdalardi. Kötü gunlerde yalniz kaldik.
Hayir diyemedik.
Biz cok iyiydik. Fazlasiyla ve olabileceginden daha fazla iyiydik. Girdiler mahremimizden matemize kadar. Ne ar kalmis sizde ne namus.
Ne şahsiyetiniz var sizin ne kisiliginiz.
Ne karekteriniz belli nede ciddiyetiniz.
Cidden sessizce siktir olup gidermisiniz.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Papatya ( Raflarda )
PuisiHerbir satri gozlerine ithaf edilenler Hesaba katilmayan ayriliklar. Yazilmasi gereken gercekler. Dinlenmesi saglanan yalanlar. Siirin her bir tonunda aciklamalar. Var olanlar ve yar olmayanlar.
