Bir agustos boceginin feryadinda bulustu gözlerimiz. Onlar ağlayarak . Biz gülerek sevdik dünyayı.
***
Şiirler kadar acik ve net hersey.
Kimi gozlerine bakiyo sevdiklerinin.
Kimi ruyalarinda ariyor.
Derdi kadar büyük olan dayanamiyor patliyor.
Kimi aşkı sırdaş etmis gecelere.
Kimi derdine yoldaş etmiş. .
Seven seviyor.
Sevilmeyen üzülüyor.
Öyle bir zorki bulusmalar bazen.
Bazen yillar aliyor.
Bazen ömür yetmiyor.
Bazende mezarlara kaliyor.
Kapkaranlik gecede bir ateş bocegi yolumuzu aydinlatiyor.
Kendine kadar olan ışıgini bizlere sunuyor.
Ve öyle caresizce korkuyorki.
O ışık kendine bile yetmiyor.
Kör olmuş gözleri.
Ne aşkı görüyor ne sevgiyi.
Ne bagliliğı biliyor nede soyluyor dilleri.
Varsa yoksa dert üzüntü zulüm sözleri.
Ve insan kara kara düşünür aydinliklar icinde. Ne düşüneceğini.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Papatya ( Raflarda )
PoetryHerbir satri gozlerine ithaf edilenler Hesaba katilmayan ayriliklar. Yazilmasi gereken gercekler. Dinlenmesi saglanan yalanlar. Siirin her bir tonunda aciklamalar. Var olanlar ve yar olmayanlar.
