Yerinde ve zamanında edilen küfür
İltifat gibidir.
Satirlarimi kufurlerle dolduramam
Yazık.
Ahlaksizlik olur deger verdigim kelimelere
Hayatta dostlarimdan yedim en büyük
Kazık.
Seviyorum dedim de vermediler bir yudum azık.
Ac kaldım yollarinda kosarken yoruldum.
İtti dostlarim ucurumun kenarlarindann.
Üflediler kus kadar hafif olan ruhumu.
Yaktilar bedenimi uzvumu
Bi sarki alip götürdü bizi bilmedigimiz diyarlara
Bi sigara dumaninda sarildik kavusamadiklarimiza.
Öyle bi acidiki ne diş kaldı kirmadigimiz nede kuş.
Yandi canimiz sıktılar en dibine kadar.
Ve aktı aşkımiz yontulmuş holuklara
Cekildi sularimiz kurudu denizlerimiz
Tek islak yerimiz göz altlarimiz tenimiz.
Gamzelerindeki göller kurudu yoklar.
Odan karmakarisik heryerde tozlar.
Toz var yureginin üzerinde.
Örümcekler ag yapmis derinine.
Bir kartalin gozbebegi kadar keskin bakislarin.
Ama kör etmisler
Nedensizce
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Papatya ( Raflarda )
PoetryHerbir satri gozlerine ithaf edilenler Hesaba katilmayan ayriliklar. Yazilmasi gereken gercekler. Dinlenmesi saglanan yalanlar. Siirin her bir tonunda aciklamalar. Var olanlar ve yar olmayanlar.
