Kalbimde dökülen yapraklarin arasindan baş veren bir mese tomurcugu gibi.
Boynu bükük marur görmüş kendini.
Ne sucu var kendisi bile bilmiyor.
Ama öyle böyle bir inat degil onunki.
Kendini yokeder ama dönmez yolundan.
Sevdiklerini yakar inadindan vazgecmez.
Kalpler kirar kendi kalbi kirilir vazgecmez.
Ve sonunda en sevdiginin canini yakar.
Sevdigini bile siler gecer.
Umrundamisiniz saniyorsunuz. Degilsiniz.
Kendi hayalleri var onun vazgecemeyecegi.
Sizin bir gece yarisi onun icin hayatinizin kati kurallarini cigneyip yiktiginizi bilmez.
Onunla olacak saatler icin yikilan binlerce hayalinizi inadi ugruna oda gelir yikar.
Sizin tek bi hayaliniz vardir ellerri.
Onlarida koyar cebine yoluna devam eder.
Ask tek tarafli bir yokolusmu.
Neden birileri canindan vazgecerken digeri sadece sever.
.
Birisi gelecegini silerken onun icin.
Digeri daha gecmisinden kurtulamaz.
.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Papatya ( Raflarda )
PoesíaHerbir satri gozlerine ithaf edilenler Hesaba katilmayan ayriliklar. Yazilmasi gereken gercekler. Dinlenmesi saglanan yalanlar. Siirin her bir tonunda aciklamalar. Var olanlar ve yar olmayanlar.
