Cursed 2 {Dutch} [HP Fanfiction]

❤5❤

Ik stond in Het Nest, Carlo een knuffel te geven. Hij zou vandaag weg gaan. Ik zou hem pas weer zien op Zweinstein.

Ik had in de week dat we samen waren echt een band gekregen met hem, misschien wel meer dan alleen vrienden, voor mij dan. 'Tot op Zweinstein' zei ik glimlachend. 'Tot op Zweinstein' zei hij. Hij liep glimlachend weg. Ik zwaaide hem uit en liep terug naar de kamer van Ginny, ik pakte mijn schoolspullen en begon een paar boeken door te lezen.

Die van Smalhart waren zo slecht dat ik ze niet een aan raakte. Ik bedoel, weerwolven lopen op 4 poten. Niet op 2.

Even later kwam ik aan bij een oud zwart boekje. Ik pakte het en bekeek het even. Deze had ik niet gekocht, was het een cadeautje?.

Ik opende en zag lege pagina's. Het was een dagboek!

Ik pakte mijn pen en begon te schrijven. 'Lilian Destiny Smith' schreef ik bovenaan. Ik doopte mijn veer in de inkt om verder te schrijven, maar toen ik weer keek op het boekje was mijn tekst verdwenen en stond er 'Hallo Lilian'.

'Wie ben jij?' schreef ik. Was dit Zwarte Magie? Of een flauwe grap van Fred en George?

'Marten Asmodom Vilijn' verscheen er. Ik snakte naar adem. Ik was met Voldemort aan het schrijven!

Ik wou het boekje dicht doen, maar mijn oog viel op een klein stukje tekst. 'Imperio' stond er, in het zilver. Ik lachte schamper, zo'n stom stukje tekst zou mij niet kunnen beheksen!

Op dat moment begon mijn rechterarm te branden. Ik keek op mijn arm en zag dat het teken zilver licht begon te stralen. Ik voelde hoe iemand me overnam, heel langzaam. Ik kon er niks tegen doen.

Na een tijdje zat ik in een soort roes. Ik was onder invloed van de vloek.

'Je luistert vanaf nu naar mijn stem' klonk in mijn hoofd, ik wou tegenstribbelen. Maar het ging niet.

'Je waarschuwt niemand dat je onder een vloek bent door mij' fluisterde de stem. Die van Marten Vilijn. 'Als ik je een opdracht geef voer je die direct uit, je stribbelt niet tegen, jij gaat de Geheime Kamer openen' zei hij.

De Geheime Kamer?

Maar dan gingen er doden vallen!

Ik wou er tegenin gaan, maar het lukte niet.

'Als ik je geen opdracht geeft doe je gewoon tegen de rest, je zondert je niet af zodat ze "veilig" zouden zijn, je gaat gewoon naar ze toe, behalve als je een reden hebt om ze niet op te zoeken, en deze vloek is geen reden daarvoor' zei Marten. Ik moest knikken. 'Ook zorg je dat niemand anders dit dagboek krijgt, behalve als ik het zeg' zei hij. 'En als iemand weet dat je vervloekt bent zorg je er voor dat diegene het niet meer weet, maakt niet uit hoe je dat doet' sloot hij af.

De stem verdween en ik kwam uit de roes.

Ik begon zachtjes te huilen. Waarom moest ik nou vervloekt zijn? Ik kon geeneens afstand nemen van de rest, dit ging het verschrikkelijkste jaar ooit worden.

Ginny kwam binnen. 'Wat is er?' vroeg ze. Ik deed mijn mond open. 'Lieg' klonk in mijn hoofd. Ik zuchtte. 'Ik dacht weer aan Roxanne' zei ik. Ze keek me begripvol aan.

'Het lijkt me vreselijk om de hele tijd te moeten liegen over Ismene' zei ze. Ik knikte.

Ja, ik had het haar verteld. Ik kon het niet meer aan. En ze had er (gelukkig) begrip voor. Ze trok me in een knuffel. 'Het komt wel goed' zei ze. Ik glimlachte zwak. 'Ik ben vervloekt' flapte ik er uit.

Er schoot een pijnscheut schoot door mijn hoofd. 'Auw' mompelde ik.

'Niks zeggen zei ik!' sneerde Marten.

'Nee, dat ben je niet. Het komt wel goed met Ismene' zei ze.

'Zie je? Helemaal niet erg! Rustig!' schreeuwde ik Vilijn toe. Pijnscheuten schoten door mijn hoofd.

'Praat nooit meer zo brutaal tegen mij!' schreeuwde Vilijn. Mijn hoofd barstte bijna van de pijn. Tranen schoten in mijn ooghoeken. 'Gaat het Lili?' vroeg Ginny. Ik schudde mijn hoofd. 'Laat me met rust' zei ik vol pijn. 'Ik ben gevaarlijk'. Ze schudde haar hoofd. 'Echt niet! Jij kan er niks aan doen!'. Ik zuchtte, ze begreep het niet.

Ze pakte het Zwarte Boekje. 'Wat is dit? Is dit ook een school boek?' vroeg ze. Ik griste het uit haar handen. 'Blijf af, dat is mijn dagboek' siste ik. Ze keek me verontwaardigd aan. 'Sorry' mompelde ik. Pijnscheuten schoten door mijn hoofd en ik voelde hoe ik meer en meer werd overgenomen. Ik kon echt niks meer doen tegen de wil van Marten in.

Ik legde het dagboek neer en liep weg, ik haatte mezelf omdat ik zo moest doen. Ik was ongelukkig, maar niet vreemd. Ik moest, nee, ik kon niks anders dan liegen tegen mijn vrienden, en mijn familie. Die zouden het sowieso door hebben.

'Lili!' schreeuwde iemand. Fred en George kwamen op me af stormen. 'Hey!' zei ik zo enthousiast mogelijk.

'Je bent echt vrolijk' siste Vilijn. Ik kneep mijn ogen even dicht maar keek daarna met een glimlach (niet een rare) naar Fred en George. 'Wat wouden jullie gaan doen?' vroeg ik grijnzend. 'We dachten dat het wel leuk was om iets met Percy's Klasse oudste badge te doen' zeiden ze. George haalde de badge achter zijn rug vandaan. Ik pakte hem grijnzend aan. 'Ik weet wel wat ik kan doen, ik ga even naar de tuin, niet-magisch is het moeilijker weg te halen' zei ik.

Ik liep naar de tuin en pakte een steen. Ik pakte een andere steen en begon de eerste te slijpen. Hoe je dat ook maar noemt.

Toen de steen scherp genoeg was begon ik in de badge te krassen. "Hoofd van de Sukkels" stond er. Ik gaf trots de badge aan Fred en George.

Even later zaten we allemaal aan de tafel, behalve Percy. 'Waar is Percy?' vroeg Ginny, die voor de tweede keer iets zei waar Harry bij was. Ik haalde mijn schouders op.

'WIE HEEFT DIT GEDAAN?!' hoorde we ineens van boven. Percy kwam rood van woede met zijn badge naar beneden. Fred en George keken elkaar grijnzend aan. 'Ow Percy, wat is er gebeurd?' vroeg Molly. 'Ow lieve Percy, wat is er gebeurd? Mijn schattebout' imiteerde Fred en George Molly. Ik grinnikte en gaf ze een klap tegen hun achterhoofd.

'Iemand heeft mijn badge verpest!' schreeuwde hij. Molly keek hem niet begrijpend aan. 'Er is op gekrast: "Hoofd van de Sukkels!" niet magisch gedaan, ik heb alles geprobeerd!' gilde hij krankzinnig.

Ron's blik viel op mij, ik probeerde niet in lachen uit te barstten. Wat uiteindelijk mislukte omdat Fred en George begonnen te lachen. 'FRED EN GEORGE! HOE HEBBEN JULLIE DIT VOOR ELKAAR GEKREGEN?!' gilde Molly. Ze keken haar schuldig aan. 'We hebben Lilian gebruikt mam, we zeiden dat we een scherpe steen nodig hadden, en ze is er goed in. Ze wist er niks van' zei George. Ik stopte hem. 'Dat is niet nodig jongens. Ik heb meer gedaan dan jullie, maar ik weet precies hoe je het moet oplossen' zei ik. Ik pakte de badge van Percy en ging naar buiten. Ik pakte wat galjoenen uit mijn zak die ik omsmolt en uiteindelijk zag de badge er weer helemaal nieuw uit. Ik liep naar binnen en gaf de badge aan Percy. 'Hij kan warm zijn' zei ik. Hij keek me dankbaar en nors aan. 'Hmpf' kwam er uit. Ik glimlachte en liep naar boven. Ik ging in bed liggen, en even later lag ik niet meer in deze wereld. Maar in dromenland.