Cursed 2 {Dutch} [HP Fanfiction]

❤9❤

Ik liep naar de prijzenkamer. Daar stond Vilder grijnzend me op te wachten, met die rotkat in zijn armen. 'Straf, leuk hé?' zei hij grijnzend. Ik rolde met mijn ogen. 'enig' zei ik sarcastisch. Hij gaf me een doekje en een emmer. 'Succes, ik kom elk uur kijken of je klaar bent' zei hij waarna hij weg liep. Ik zuchtte en liep de kamer binnen. Er stonden honderden prijzen. Ik slaakte een zucht en begon met poetsen, iets sneller dan gewoon. Ik wou weg.

Na drie uur veegde ik het laatste stofje van de laatste beker af. Ik liep zuchtend naar buiten, daar stond Vilder, te grijnzen. 'Klaar?' sneerde hij. Ik knikte. 'Goed, ga maar' zei hij met tegenzin. Ik zuchtte en liep weg.

'Ga naar de wc van Jammerende Jenny' klonk in mijn hoofd. Ik was Marten vergeten, voor heel even. Maar toen wist ik weer waarom ik verdrietig was.

Ik liep resoluut naar de wc van Jammerende Jenny. Ik ging naar binnen en zorgde dat niemand binnen kom komen.

'Nu neem ik je even over' zei Marten.

Ik voelde hoe ik weg werd getrokken van de aarde. Ik weet niet waar het was, maar het voelde vreemd genoeg wel fijn. Sterker nog, ik voelde me geweldig. Het was of ik voor altijd hier kon blijven, het maakte me niet meer uit. Het gevoel was geweldig. Het liefst wou ik hier nooit meer weg.

Op dat moment stopte het gevoel en ik kwam weer terug op de aarde. De beelden kwamen terug en voor het wist viel ik op de grond. 'Verdomme' vloekte ik zacht.

'Je raakt je gevoel kwijt' vertelde Marten me. Ik knikte. 'Ik heb al voltooid wat ik moest doen, ga nu je vriendje Potter opzoeken' zei hij.

Was ik zo lang weg geweest?

Ik keek met mijn röntgen ogen waar Harry was. Ik rende naar de plaats toe, Hermelien en Ron waren er ook al.

'Lili!' gilde Harry. Ik keek hem vreemd aan. 'Wat?'. 'Ik hoor een stem!' riep hij.

'Dat is de Basilisk, doe alsof je van niks weet!' siste Marten.

Ik trok een wenkbrauw op. 'Een stem? Ik hoor geen stem? Gaat het wel goed?' vroeg ik. 'Ik ben niet gek!' schreeuwde hij. Ik bedaarde hem. 'Oke, rustig' zei ik. Hij werd rustig.

'Moorden...Ik wil moorden...' hoorde ik ineens. 'Hij gaat iets vermoorden!' riep Harry.

'Waarom kan ik de stem ook horen?!' vroeg ik in paniek aan Marten.

Marten zei niks.

'Het verplaatst zich' zei Harry. Hij trok ons mee. 'Harry?!' zei ik verduft. 'Het gaat iemand vermoorden!' schreeuwde hij. Ik kreeg grote ogen en volgde hem, we liepen om de hoek en ik zag Harry vallen. Ik pakte hem net op tijd vast.

'Niet vallen hea?' vroeg ik lachend. Hermelien wees op iets. Ik volgde haar vinger en zag een tekst:

DE GEHEIME KAMER IS GEOPEND.

HOEDT U, VIJANDEN VAN DE ERFGENAAM

Ik verbleekte, ik wist wie dit gedaan had.

Ik had het zelf gedaan, eigenlijk was het Marten in mijn lichaam. 'Dat is mevrouw Norks!' zei Ron geschokt. Ik volgde zijn blik en zag, inderdaad, mevrouw Norks, maar dan Versteend, of dood. 'Lieve hemel' fluisterde ik zacht. Op dat moment kwamen allemaal leerlingen aanstormen. Geschrokken kreetjes vulden de ruimte.

Maar ik had alleen oog voor de tekst. Ik moest mensen vermoorden, zonder dat ik er iets aan kon doen.

'Vijanden van de erfgenaam? Nu is het jullie beurt Modderbloedjes!' sneerde een stem, hij klonk bizar veel als die van Malfidus. Waarschijnlijk was hij het ook.

'Wat is hier aan de hand?' sneerde een stem, Vilder. Hij drong zich door de menigte. Hij keek naar de tekst. Daarna zag hij mevrouw Norks. 'Mevrouw Norks' stamelde hij geschrokken.

'Jij!' riep hij en hij wees naar Harry. 'Jij hebt mijn kat vermoord!'. Hij pakte hem bij zijn kraag vast en tilde hem iets op.

'Argus?' klonk een stem. Perkamentus kwam aangelopen, met een paar andere leraren. Vilder liet Harry snel los. 'Wat is-' begon Perkamentus, hij zag de tekst en verbleekte.

'Iedereen, naar de slaapzalen' zei hij direct. Ik begon al weg te lopen, nog steeds in shock. 'Behalve, jullie vier' zei hij terwijl hij wees op Hermelien, Ron, Harry en mij.

Ik zuchtte en draaide me om en liep weer een stukje terug. 'Hoe kwamen jullie hier?' vroeg Perkamentus. 'We waren op weg naar de Griffoendor toren professor, toen vonden we dit' zei Harry direct. Ik keerde me tot hem en trok een wenkbrauw op.

'Verlink Potter niet!' sneerde Marten.

'Mijn kat is vermoord!' gilde Vilder krankzinnig. 'Nee, alleen versteend' zei Perkamentus rustig, maar ik wist dat hij alles was, behalve rustig.

'Ow, dat is jammer. Als ik er op tijd was geweest had ik haar kunnen redden. Ik weet precies de goede spreuk hiervoor!' riep Smalhart. Ik rolde met mijn ogen. 'Maar natuurlijk weet u die!' zei ik sarcastisch. Sneep en Anderling begonnen licht te glimlachen en Smalhart keek me nors aan.

'Mijn kat is versteend! Er moet iemand gestraft worden!' sneerde Vilder. Perkamentus bedaarde hem. 'Volgens mij heeft madam Stronk een paar krachtige Mandragora's. Als die volgroeid zijn kunnen we er een toverdrank van maken. Daarmee kunnen we haar weer tot leven wekken' zei hij.

'Ik weet precies hoe je die toverdrank moet maken! Ik doe het wel!' riep Smalhart.

'Volgens mij ben ík hier de Toverdrankdocent?' zei Sneep ijzig, Smalhart werd rood.

'Ik zou Sneep bijna een high-five geven' fluisterde ik naar het drietal. Anderling had het blijkbaar gehoord want ze begon nog meer te glimlachen, ze wierp een blik op de muur en haar glimlach verdween als sneeuw voor de zon.

'Albus, wat betekent dit?' vroeg ze bezorgd. Perkamentus zuchtte. 'Het betekent dat de Geheime Kamer inderdaad weer is geopend' zei hij. Ik keek hem verbaasd aan. 'Weer? Is het al een keer eerder gebeurd dan?' vroeg ik. Hij keek me aan en knikte langzaam. 'Toen is er iemand gestorven' fluisterde hij, zodat alleen ik het kon horen.

Ik wist direct wie gestorven was.

Jammerende Jenny.

Ik voelde hoe ik bleek werd. Ik moest echt mensen gaan vermoorden.

'Mijn kat is Versteend! Er moet iemand gestraft worden!' gilde Vilder.

Sneep deed een stapje naar voren. 'Mag ik iets zeggen schoolhoofd?' vroeg hij. 'Misschien waren Potter en zijn vriendjes gewoon op het verkeerde moment op de verkeerde plaats. Alhoewel, ik kan me niet herinneren dat ik Potter heb gezien bij het eten...'

'Daar kan ik antwoord op geven, Harry was bij mij, hij hielp met mijn fanmail' zei Smalhart.

'Ik heb je gekopieerd. Zo leek het of je gewoon aan het eten was' zei Marten.

'Onschuldig tot het tegendeel is bewezen' besloot Perkamentus.

We liepen helemaal geschokt weg. 'Had ik het moeten zeggen? Van de stem?' vroeg Harry. Hermelien schudde haar hoofd. 'Nee Harry, zelfs in de toverwereld is het horen van stemmen niet goed' zei ze.

Het was inderdaad niet goed. Waarom hoorde ik ze dan wel?