Cursed 2 {Dutch} [HP Fanfiction]

❤16❤

De kerstvakantie was voorbij en ik liep samen met Harry en Ron door de gangen van Zweinstein. 'Wanneer zou de volgende worden Versteend?' vroeg Ron. Een huivering ging door me heen, ik wou niet dat ik nog meer mensen Versteende.

'Geen idee' zei ik onverschillig, dat probeerde ik tenminste. 'Je bent bezorgd' zei Harry tegen me. Ik knikte. 'Niet zo vreemd toch? Mijn beste vriendin is een Dreuzeltelg!'. Ze knikten. 'Wij zijn ook bang, Lili ook bang' zei Ron.

'Wat is dat?' vroeg Harry ineens, hij wees naar voren. Er lag water op de grond. 'Overstroming, het komt van Jammerende Jenny's toilet' zei ik verbaasd.

Hoewel ik wist waar dit heen ging.

'Kom mee!' riep Harry, we renden achter hem aan.

Jenny zat te huilen op een toilet. 'Gaan jullie ook boeken naar mijn hoofd gooien?' vroeg ze snikkend. Ik verbleekte en keek naar beneden, en zoals ik gevreesd had lag daar het dagboek van Marten.

'Zorg dat Potter het krijgt' siste Marten. Ik moest knikken.

'Waarom zouden we dat doen?' vroeg Harry. 'G-geen idee, ik was hier gewoon aan het nadenken over de dood toen het door mijn hoofd vloog' snikte Jenny.

'Maar je bent toch dood? Het gaat toch door je heen?' vroeg Ron. Ik stond op en gaf hem, met het dagboek, een klap tegen zijn achterhoofd. 'Dat is toch geen rede om met boeken te gaan smijten?' vroeg ik verontwaardigd.

Blijkbaar dacht Jenny hetzelfde over want ze begon te schreeuwen tegen Ron. 'JA TUURLIJK! GOOI MAAR BOEKEN DOOR JENNY! WANT ZE IS TOCH AL DOOD! 10 PUNTEN ALS HET DOOR HAAR MAAG GAAT EN 50 PUNTEN DOOR HAAR HOOFD!' gilde ze.

We liepen snel weg. 'Wat is dat boek?' vroeg Harry. Ik gaf hem het dagboek. 'Een dagboek volgens mij' zei ik. Hij maakte het open. 'Het is leeg?' vroeg hij verbaasd.

'Geef hem een tip' sneerde Marten.

'Misschien moet je er dan wat in schrijven?' vroeg ik. Ze keken me verbaasd aan, ik negeerde het en liep door. Ik liep naar de leerlingenkamer. Waar ik een boek pakte en begon te leren.

De examens kwamen er tenslotte wel aan.

Op een moment kwam er een uil binnen. Hij kwam naast me zitten. Ik pakte het briefje dat hij vast had.

Kom over 10 minuten naar de 7e verdieping, stuur je antwoord via de uil

-Carlo

Ik kreeg een glimlach op mijn gezicht. Ik draaide het briefje om en krabbelde mijn antwoord neer. Ik gaf het uiltje een aai en maakte het papiertje vast aan zijn pootje. 'Naar Carlo' fluisterde ik. Het uiltje knipperde met zijn ogen en vloog weg.

Ik huppelde naar de 7e verdieping waar Carlo stond. Hij keek zoekend om zich heen, toen hij mij zag zwaaide hij en werd hij lichtrood. Ik grinnikte en zwaaide terug, ook met licht rode wangen.

'Hey' zei ik. Hij glimlachte. 'Hoi' zei hij. 'Ik wou je iets laten zien'.

Ik knikte, ik wist al dat hij Kamer van Hoge Nood bedoelde.

Hij deed zijn ogen dicht en concentreerde zich, ik kon het niet laten en begon hem te porren. Ik keek me lachend aan. 'Moest dat?' vroeg hij toen ik gestopt was. Ik knikte. 'Echt wel'. Hij grinnikte en concentreerde zich weer. Even later verscheen er een deur. Hij deed de deur open. 'Na u' zei hij. Ik grinnikte. 'Nu klink ik echt als een 50jarige' zei ik. Hij glimlachte. 'Ga nu maar gewoon'.

Ik schudde glimlachend mijn hoofd en liep de deur door.

Binnen was de mooiste plek die ik ooit had gezien.