Cursed 2 {Dutch} [HP Fanfiction]

❤21❤

Pov Lilian

Ik zat voor Ginny, toen de ingang ineens open ging. Ik keek naar links en zag Harry staan. 'Lilian!' riep hij. Ik glimlachte zwak, door mijn tranen heen. Hij kwam aan gerend.

'Wat is gebeurd?' vroeg hij en hij keek benauwd naar Ginny. 'Kan ik niet zeggen,' zei ik. Hij keek me vreemd aan.

'Hoezo niet?' vroeg hij. Ik glimlachte. 'Kan ik ook niet zeggen, vraag maar aan hem.'

Ik knikte naar Marten. Harry keek op. 'Marten Vilijn,' zei hij. Marten knikte.

Harry keerde zich weer tot Ginny. 'We moeten hier weg, en wel nu... er is een Basilisk...' zei Harry.

Ik rolde met mijn ogen.

'Harry, doe niet zo idioot,' zei ik. Hij keek me vreemd aan. 'We moeten hier weg. We zijn in de Geheime Kamer...'

Ik rolde alweer met mijn ogen.

Wat een slimmerd.

Harry keek naar Marten, die zijn toverstok gepakt had. 'Natuurlijk,' fluisterde ik. Ze keken me aan. 'Never mind.'

Harry keek weer naar Ginny en probeerde op te tillen. 'Harry, lukt niet. Als het was gelukt, was ik hier nu al een halfuur weg,' zei ik.

Hij keerde zich weer tot Marten, die nonchalant met Harry's toverstok speelde.

'Mag ik hem terug? Er is hier een Basilisk, en ik weet niet wanneer die komt,' zei hij. Ik rolde alweer met mijn ogen.

'De Basilisk komt pas als hij geroepen word,' zei Marten kalm.

'Hoe bedoel je? En geef mijn toverstok terug, ik heb hem nodig,' zei Harry. Martens glimlach werd breder.

'Harry, ik denk niet dat het werkt zo. Dan was alles simpel geweest, je weet niet wie dat is,' zei ik. Nu keek hij mij aan. 'Wie is het dan?' vroeg hij. Ik zuchtte. 'Dat kan ik niet zeggen,' zei ik zuchtend en ik keek Marten dodelijk aan.

Helaas konden blikken niet doden.

Harry keerde zich weer tot Marten. 'Wat heb je met haar gedaan?' vroeg hij. Marten glimlach werd breder. 'Imperius vloek. Een zeer sterke. Er is geen optie van niet willen tegen te werken, ze kan het gewoon niet negeren.'

Ze keerden zich tot mij. 'Ja wat?' vroeg ik. Marten kreeg een glimlachje op zijn gezicht.

'Loop een rondje,' zei hij. Ik keek hem dodelijk aan. 'Ik ben geen hond!' riep ik verontwaardigd.

Ik maakte van een steen een hond die een rondje begon te lopen. 'Zo goed? Dat was wél een hond,' beet ik hem toe. Hij keek me dringend aan. 'Loop een rondje.'

Ik zuchtte en liep een klein rondje. 'Nu blij?' siste ik. Hij glimlachte. 'Inderdaad.'

'Echt zo'n zak,' mompelde ik. Harry keek me met grote ogen aan. 'Dus heel het jaar deed je wat hij zei?' vroeg hij. Ik haalde mijn schouders op. Marten nam het woord.

'Niet altijd,' zei hij kalm. 'Ze had vaak gewoon vrije tijd. Maar daarin mocht ze niet wegblijven van jullie voor jullie "veiligheid" het was geweldig, hoe verdrietig ze was.'

Ik keek hem dodelijk aan. Hij ging smalend verder: 'En hoe ik haar beval om naar het toilet van Jammerende Jenny te gaan waar ik haar over nam, en de Kamer opende en de mensen Versteende. Achteraf was ze doodsbang wie weer Versteend was, geweldig. En haar maffe gevoelens,' zei hij. Ik deed een stapje naar voren. 'Dat jij toevallig niet weet wat Liefde is omdat je uit Amortensia bent verwekt betekent niet dat ik ook geen liefde ken!' schreeuwde ik.