Cursed 2 {Dutch} [HP Fanfiction]

❤19❤

De week was snel voorbij gegaan, zonder een aanval.

Ik was druk aan het leren voor de examens die morgen zouden plaatsvinden, hoewel ik die waarschijnlijk niet zal meemaken.

Ik zat in de Grote Zaal, middageten.

Op dat moment stond Anderling op. 'Ik heb goed nieuws,' zei ze en in plaats van dat de zaal stil werd barstte iedereen in juichen uit.

'Perkamentus komt terug!' riepen diverse mensen opgetogen.

'U heeft de erfgenaam van Zwadderich gepakt!' piepte een meisje van Ravenklauw.

'We mogen weer Zwerkbal spelen!' brulde Plank opgewonden.

Toen het rumoer bedaard was zei professor Anderling: 'Ik heb van professor Stronk gehoord dat de Mandragora's klaar zijn om geoogst te worden. Vanavond kunnen we de mensen die Versteend zijn weer tot leven wekken. Ik hoef jullie er niet aan te herinneren dat een van hen ons waarschijnlijk kan vertellen door wie of wat ze zijn aangevallen. Ik heb goede hoop dat we dit vreselijke jaar kunnen afsluiten met het grijpen van de dader.'

Er volgde een orkaan van gejuich, maar ik werd bleek. Was ik de enige die het zag?

'Lili? Wat is er? Ben je niet blij dat Hermelien weer tot leven word gewekt?' vroeg Ron. Ik schudde mijn hoofd. 'Daar ben ik blij mee, maar waarschijnlijk zit de erfgenaam van Zwadderich onder ons, nu hij dit weet zal hij zijn laatste slag slaan. Er zal waarschijnlijk iemand sterven,' zei ik. Ze werden ook bleek.

'Zo had ik het nog helemaal niet bekeken,' zei Ron. Ik knikte.

'Ron, zullen wij naar Jammerende Jenny gaan? Lili, jij gaat Anderling waarschuwen,' zei Harry. We knikten en stonden op. Ik wou naar Anderling lopen, maar die was al verdwenen.

Dat was mijn enige hoop. Ik keek even rond en zag professor Banning staan. Dan die maar.

Ik liep naar hem toe. 'Professor?' vroeg ik, hij keek omhoog. 'Ja mevrouw Smith?' vroeg hij. 'Ik kon professor Anderling niet vinden, maar ik bedacht dat als de erfgenaam van Zwadderich echt een leerling is, dan zal hij nu toch zo snel mogelijk zijn laatste slag slaan? De vorige keer is er iemand vermoord, ik ben bang dat dat nu ook gaat gebeuren,' zei ik. Hij keek me geschrokken aan.

'Meisje toch, zo heb ik er nog niet eens over na gedacht. Ik zal het melden als ik haar zie, 10 punten voor Griffoendor,' zei hij. Ik glimlachte en liep weg. Carlo kwam naar me toe.

'Wat deed je bij Banning?' vroeg hij nieuwsgierig. Ik glimlachte. 'Iets zeggen wat ik tegen Anderling wou zeggen, maar haar kon ik niet vinden. Ik zei dat de erfgenaam waarschijnlijk snel zijn laatste slag zal slaan nu hij dit weet, en de vorige keer ging er iemand dood. Ik ben bang dat er iemand zal sterven vandaag,' zei ik. Hij schrok. 'Zo had ik het nog niet bekeken,' zei hij. Ik glimlachte zwak. 'Dat,' zei ik. 'Is duidelijk.'

Hij drukte zijn lippen op die van mij. Hij liet los en glimlachte. 'Ga naar je slaapzaal, oke?' vroeg hij. Ik knikte. 'Tot zo,' zei ik. Hij glimlachte en liep weg.

'Ga naar het toilet van Jammerende Jenny' zei Marten. Ik had het gezegd, Marten zou zijn laatste slag slaan. Ik zuchtte en keek of iemand keek. Ik maakte mezelf onzichtbaar en rende naar de wc.

Ik maakte me naar een tijdje weer zichtbaar. Ik opende de deur en sloot hem weer, Ginny stond al in de ruimte. Ze draaide zich om, maar ze zag er niet hetzelfde uit. Ze had rode ogen. Ze was bezeten.

'Ik neem je over' zei Marten, en zoals hij gezegd had, verdween ik weer van de Aarde.

Even later kwam ik weer terug en lag ik op de grond. Ik keek om me heen en herkende de kamer niet.

Ik was in de Geheime Kamer.

'Lili!' piepte een stemmetje. Ik keek om en zag Ginny zitten, met tranen in haar ogen. 'Sorry,' fluisterde ik schor. Ze schudde haar hoofd. 'Het is niet erg,' zei ze. Ik schudde mijn hoofd. Het was wél erg.

Er stroomden tranen over onze beide wangen. Ze kwam naar me toe en gaf me een knuffel. 'Het komt goed, verzet je er tegen,' fluisterde ze.

Ik schudde mijn hoofd. 'Kan niet, de vloek is te sterk, ik kan echt niet anders.'

Ze zuchtte. 'Het komt allemaal goed,' fluisterde ze opnieuw. Ik glimlachte zwak. 'Wie probeer je over te halen? Jezelf of mij?' vroeg ik glimlachend. Ze glimlachte ook. 'Allebei denk ik,' zei ze.

Ik keek om en zag een jongen staan, hoewel. Het was meer een schim. Ik wist direct wie het was.

Marten Asmodom Vilijn.

Mijn half-oom.

'Hallo,' zei hij grijnzend. Ik keek hem dodelijk aan. 'Ik haat je,' mompelde ik. Hij grijnsde. 'Dat hoor ik vaker,' zei hij glimlachend.

Ik zuchtte. 'Niet vreemd,' besloot ik. Zijn glimlach verdween als sneeuw voor de zon. 'Zo wil ik niet aangesproken worden,' zei hij. Ik rolde met mijn ogen en maakte een buiging.

'Pardon heer van de idioten, het spijt me,' zei ik zo sarcastisch mogelijk. Hij gromde. 'Je spreekt me aan met de heer van het duister,' zei hij.

Een bevel.

Ik keek hem koel aan. 'Best,' zei ik onverschillig. 'Maar ik vind het grote onzin dat je jezelf zo noemt, want op het moment geef je wit licht. Heer van het duister? Niet echt.'

Hij glimlachte. 'Nu geef ik nog wit licht ja,' zei hij.

'Geef me je toverstok,' beval Marten. Ik zuchtte en gaf hem. Tja, ik kon niet anders.

Hij richtte hem op Ginny. 'Niet doen!' gilde ik. Maar het was al te laat. Marten had een vloek uitgesproken en Ginny viel neer. Ik rende naar haar toe, ik voelde hoe ze langzaam kouder werd.

'Wat heb je gedaan?' riep ik in paniek. Tranen stroomden over mijn wangen.

'Tja, Ginny was zo bezeten door mij dat ze zeg maar – afhankelijk van me werd, dat heb ik gebruikt. Elke minuut dat Ginny zwakker word, word ik sterker,' zei hij. Ik keerde me naar hem toe. 'Je bent een monster,' fluisterde ik vol kille woede.

Hij deinsde even achteruit maar gooide toen mijn stok naar me toe, die ik makkelijk ving.

'Goed gevangen,' zei hij. Ik rolde met mijn ogen. 'Bij iedereen zou ik het als een compliment beschouwen, bij jou niet echt. Het enige wat je kan is moorden,' zei ik.

Hij keek me boos aan. 'Praat. Niet. Zo. Over. Mij,' zei hij. Het was alweer een bevel.

'Best,' zei ik en ik ging in een hoekje zitten, waar ik figuren maakte met vuur.

Wachtend tot in weer een bevel zou krijgen.