Masum bir kiz
Onu alikoyan bir padisah
Tatli Bir aşk
Sarayin koridorlarinda pekde normal gecmeyen bir yılın ardından bir sabah bir ejderha goruyor
Asgardiya V Osmanli
Elsa&Losrat V Kösem&Mihrimah
Iki düşman halk
Iki düşma...
Mahpeykar yangından sonra hamama götürüldü tıpkı kirlenen diğer tüm cariyeler gibi , ağalar yangını söndürmüş, sultanlar dairesini temizlemeye başlamış ; yeni mobilyalar , kıyafetler alınmaya başlanmıştı . Mahpeykar o an baygın olduğu için Sultan Ahmet'i görmemişti , ama görmek için sabırsızlanıyordu. Belki o gitmesine izin verirdi , ondan yardım dileyebilirdi. Mahpeykar temizlendikten sonra her cariyeye verilen basit kıyafetini giydi , ardından Bülbül Ağa gelip onu Safiye Sultan'ın yanına götürdü . Hiç beklenmedik bir şekilde Mahieykar ilk defa Safiye Sultan'la tanışacaktı ; kapı açıldı Bülbül ve Mahpeykar içeri girdi , -Gel Mahpeykar -Kraliçe yardim et , zorla geldim buraya , evime gitmek istiyorum. Ailemi kardeşimi özledim -Anastasia değilsin artık , Mahpeykar'in bir annesi bir babası bir kardeşi yok , onlar Anastasia'nın sahip olduğu meziyetler . Mahpeykar'in ise bir ailesi var ; Validesi Handan , Büyük Validesi ben ve sevdiği Ahmet ; şimdi Nasya'nın küllerini savurmanın ve zümrüt-ü anka misali yeniden doğmanın vaktidir , bir aslan gibi kükremenin bir kılıç gibi saldırmanın vaktidir . Safiye Sultan'ın bu duygu dolu etkileyici sözlerinin ardından bir hatun elinde bir bohça ile içeri geldi , içinden kızıl renkte ipekten ve parıltılı taşlarla bezenmiş bir kaftan çıkarttı ve elbisenin omuz kısmından havada tuttu. -Sultanım ? -Rahmetli Cennet Mekan hünkarımız Sultan Murad Han'la ilk gecemizde gitmiştik , sıra sende hatun git ve torunumuz Ahmedin ol ... -Ben kimsenin değilim , ben bir çocuğum sultanım , bırakın gideyim Safiye Sultan bu sözlere aldırış etmeden bir tebessüm göstererek Mahpeykar'ı yolladı En güzel kokular , en güzel takıları getirdiler Mahpeykar'a , Safiye Sultan'ın kırmızı kaftanınıda giyip aşk için altın yola yürüdü . Kapılar açıldı ve kızıllar içinde bir melek belirdi , Sultan Ahmet'in güzelliğine hayran kaldığı prenses , kraliçe olma yolunda ilk adımını attı , ilk defa bir erkekle olacaktı Mahpeykar , Ahmet'le göz göze geldiler , Ahmet elini kaldırıp Mahpeykar'ın boynuna dokundu .
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Mahpeykar tepki vermeyince Ahmet elini çekti -Yardım et Ahmet , kaçayım buradan -Kaçmak mı ? Ahmet naifçe gülümsedi
-Bende kaçmak kurtulmak istedim buradan ama imkanı yok .
-Seni de mi zorla getirdiler ? -Ben burada bu sarayda doğdum , fakat saray o kadar boğuyor ki insanı yaşıyor olmak dahi en büyük ceza oluyor bana -Sen kralsın istediğini yaparsın ; gönder beni , kurtar beni -Ben padişahım Mahpeykar ; sen de sultanım olmak istemez misin ?.. O gece yalnızca uyudular , beraber uyandılar Gündüz olduğunda Mahpeykar , Ahmet'e bir kaç dakika baktıktan sonra odadan çıkıp gitti
