Οι Μυστικοί Πράκτορες

Αποκάλυψη

《Είσαι μια κούκλα》,είπε η Νικόλ παρατηρώντας το είδωλό μου στον καθρέφτη.

Είχε φτιάξει τα μαλλιά μου, είχε βάψει το πρόσωπο μου και είχε διαλέξει το φόρεμα που θα φορούσα. Γενικά εγώ δεν είχα συμβάλει σε τίποτα.

Κοιταχτηκα στον καθρέφτη. Αν και το αποτέλεσμα μετά από πολλές ώρες προετοιμασίας, μου άρεσε, δεν ένιωθα ο εαυτός μου. Θεωρούσα πως όλα ήταν υπερβολικά. Και στην κορυφή όλων, το φόρεμα που μου δάνεισε η Νικόλ. Της είχα προτείνει, να ζητήσω ένα φόρεμα από την Χάνα ή να διάλεγα ένα από τα δικά μου, αλλά, σύμφωνα με τα δικά της λεγόμενα, δεν ταίριαζαν με το όλο σύνολο. Το "ραντεβού" μου με τον Χάρυ έπρεπε να είναι τέλειο.

Αφού φόρεσα το μαύρο, κολλητό φόρεμα που μου δάνεισε, που δεν κάλυπτε σχεδόν τίποτα πάνω μου και έβαλα τις μαύρες γόβες μου, οι οποίες ήταν το μόνο πράγμα που ήταν δικό μου, πήγα στο δωμάτιο της.

Εκείνη με τη σειρά της ενέκρινε όλο το σύνολο και έτσι, αφού φόρεσα ένα άσπρο μακρύ παλτό, φύγαμε από το σπίτι.

Αν έβλεπε ο Καμ αυτά που φορούσα σήμερα, θα γινόταν χαμός. Αυτό ήταν το μόνο που σκεφτόμουν στη διάρκεια της διαδρομής προς το μπαρ.

《Όλα θα πάνε καλά》,άκουσα την φωνή της Νικόλ να με βγάζει από της σκέψεις μου.

《Εξακολουθώ να πιστεύω πως όλο αυτό είναι λάθος. Αν μας πιάσουν, θα μπλέξουμε. Είναι παράνομο για κάποιες σαν και εμάς》,είπα για μια ακόμη φορά σήμερα προσπαθώντας να της αλλάξω γνώμη. Αλλά δεν τα κατάφερα.

《Δεν ξέρω τι κανόνες ισχύουν στη χώρα σου για τους πράκτορες, αλλά εδώ, τα πράγματα για τους μυστικούς》,αποκρίθηκε τονίζοντας την τελευταία λέξη,《είναι διαφορετικά》.

Κουνησα το κεφάλι μου απογοητευμένη. Το μόνο που ευχόμουν ήταν να μην πάει κάτι στραβά.

《Εντάξει》.

Ένας αναστεναγμός βγήκε από το στόμα της καθώς έστριβε προς μια άλλη μεριά του δρόμου.《Κοίτα, θυμάσαι το σχέδιο. Κάθεστε στα τραπέζια στο βάθος του μαγαζιού. Εγώ θα είμαι κοντά σας. Αφού φέρουν τα ποτά σας ή οτιδήποτε άλλο πάρετε, σηκώνεσαι για να πας τουαλέτα. Τα υπόλοιπα άστα πάνω μου》.

Εγνεψα καταφατικά. Κοίταξα έξω από το παράθυρο. Ένα μεγάλο κτήριο βρισκόταν μπροστά. Σε ένα μέρος του, με μεγάλα γράμματα που αναβοσβηναν, αναγραφόταν η λέξη Desire.

Δυνατή μουσική ακουγόταν σε όλο τον χώρο όταν βγήκα έξω από το αυτοκίνητο. Άρχισα να οδηγούμαι προς την ουρά των ανθρώπων που υπήρχε αλλά ένα χέρι με τράβηξε και με οδήγησε στο πίσω μέρος του μαγαζιού. Κοίταξα την Νικόλ ξαφνιασμενη.