Οι Μυστικοί Πράκτορες

Πλευρά Ίαν

Η κίνηση της να με φιλήσει με ξάφνιασε αλλά μετά την αποχαιρετησα.

《Καληνύχτα Κέιτ》.

Όταν βγήκε από το δωματιο, άκουσα ομιλίες έξω από την πόρτα μου αλλά δεν έδωσα σημασία.

Πήρα στα χέρια μου τον φάκελο και διάβασα από την αρχή μέχρι το τέλος το περιεχόμενο του. Βέβαια αυτό είχε ως αποτέλεσμα να κοιμηθώ στις 3:00.

Η Κέιτ είχε πει πως με πίστευε. Πίστευε πως δεν ήμουν ένοχος. Κάτι που ίσχυε αλλά η πεποίθηση της με ξάφνιασε.

Αν βρισκόταν κάποιος άλλος στην θέση της αμέσως θα με είχε παραδώσει στις αρχές.

Ήταν διαφορετική από όλους μας εδώ μέσα. Πιο αγνή.

Με αυτές τις σκέψεις με πήρε ο ύπνος.

***
Το επόμενο πρωί ξύπνησα από κάτι θορύβους που προέρχονταν από τον κάτω όροφο. Τι στο καλό;

Αφού πήγα στο μπάνιο και πληθηκα, κατέβηκα στην κουζίνα.

Με το θέαμα που αντίκρισα, θυμός με πλημμύρισε.

Μπροστά μου έβλεπα τον Καμ και την Κέιτ να πετάνε αλεύρι ο ένας στον άλλο. Η κουζίνα είχε γίνει χάλια.

Αλλά δεν είχα θυμώσει γι'αυτό το λόγο. Η Κέιτ γελούσε. Ήταν τόσο χαρούμενη και ξεγνοιαστη. Εγώ ποτέ μου δεν την είχα κάνει να γελάσει έτσι.

Ζήλευα. Ζήλευα πολύ αλλά δεν ήξερα τον λόγο. Ζήλευα τον Καμ που είχε καταφέρει να την κάνει να γελάσει με αυτόν τον τρόπο. Με μια τόσο απλή πράξη.

《Μπορείτε να μου εξηγήσετε τι ακριβώς κάνετε;》άκουσα τον εαυτό μου να λέει θυμωμένα.

Σταμάτησαν ότι έκαναν και γύρισαν να με κοιτάξουν ένοχα.

Η μυρωδιά του καμένου ήρθε στη μύτη μου και μετά από λίγο παρατήρησα την Κέιτ να πηγαίνει πάνω από το τιγανι.

Αφού είχαν μια μικρή συνομιλία με τον Καμ περί της καμμενης τηγανιτας, προχώρησα και στάθηκα μπροστά από τον πάγκο της κουζίνας με σταυρωμένα τα χέρια και τους είπα πως κανείς δεν πρόκειται να καθάριζε την κουζίνα εκτός από αυτούς. Ήμουν πολύ θυμωμένος.

Μετα βγήκα από την κουζίνα αλλά πρόλαβα να ακούσω την Κέιτ να μου λέει ειρωνικά Καλημέρα. Δεν της απάντησα και προτίμησα να βγω στο μπαλκόνι.

Αφού χαιρετησα τους άλλους που κάθονταν έξω, αρχίσαμε να συζητάμε για κάποια υπόθεση που είχε αναλάβει ο Ρον με την Νικόλ.