Μόλις μπήκα μέσα στο σπίτι, παρατήρησα τον άδειο χώρο γύρω μου. Το σκοτάδι ήταν το μόνο που επικρατούσε. Μετά από όσα είχα ανακαλύψει, φοβόμουν να μείνω μόνη.
Άρχισα να ανεβαίνω τις σκάλες για τον τρίτο όροφο, προσπαθώντας να κάνω όσο το δυνατόν λιγότερη φασαρία. Τα παιδιά πρέπει να κοιμόντουσαν, γιατί όπως και στον δεύτερο όροφο, το σκοτάδι απλωνόταν και εδώ γύρω μου.
Προχώρησα προς το δωμάτιο μου και αφού φόρεσα ένα σορτσάκι και μια κοντομανικη μπλούζα, ξάπλωσα στο κρεβάτι αναθεωροντας όλα όσα είχαν συμβεί σήμερα. Από την επίσκεψη μου στην κυρία Στόουν, και τις πληροφορίες που μου έδωσε, μέχρι την διάρρηξη μου στο σπίτι του Τζον.
Προσπάθησα μάταια να κοιμηθώ. Ο παραμικρός θόρυβος που ακουγόταν, με τρόμαζε. Σηκώθηκα από το κρεβάτι και πλησίασα την πόρτα. Την έκλεισα προσεχτικά πίσω μου και άρχισα να κατευθύνομαι προς το δωμάτιο του Καμ. Χτύπησα την πορτα και μέσα από το δωμάτιο ακούστηκε ένα μουγκρητό. Χαμογέλασα ασυναίσθητα και μπήκα μέσα κλείνοντας την πόρτα πίσω μου.
《Καμ;》ψιθύρισα κοιτάζοντας τον. Ήταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι μπρούμυτα, με το κεφάλι του να ακουμπάει στο μαξιλάρι και τα χέρια του κάτω από αυτό. Ένα σεντόνι τον σκέπαζε μέχρι τη μέση, αφήνοντας το υπόλοιπο γυμνό σώμα του εκτεθειμένο στο απαλό αεράκι που έμπαινε από την ανοιχτή τζαμαρία.
Κάτι μουρμούρισε όμως δεν το κατάλαβα.
《Μπορώ να κοιμηθώ εδώ;》ρωτησα ψιθυριστά.
Το σώμα του αναδευτηκε στο διπλό κρεβάτι, κάνοντας σε εμένα χώρο. Διστακτικά ξάπλωσα πάνω του. Μόλις σκεπασα το σώμα μου με το σεντόνι, το κεφάλι του Καμ προσγειώθηκε πάνω στον ώμο μου και το χέρι του στη μέση μου αγκαλιάζοντας με.
《Καμ, δεν είμαι το μαξιλάρι σου》,παραπονεθηκα εγώ.
Πλησίασε το κεφάλι του στο λαιμό μου και ένιωσα ένα χαμόγελο να σχηματίζεται στα χείλη του.
《Είσαι το καλύτερο μαξιλάρι που είχα ποτέ》είπε με πάθος. Αυτό πρέπει να το εκλαβω ως κομπλιμέντο;
《Ευχαριστώ, υποθέτω》,είπα.
Ένιωσα την θερμοκρασία να ανεβαίνει στον χώρο όταν ο Καμ άρχισε να φιλάει τον λαιμό μου.
《Καμ》,ψιθύρισα πνιχτά μόλις ήρθε από πάνω μου.
Έφερε το πρόσωπο του στην ίδια ευθεία με το δικό μου και με κοίταξε βαθιά στα μάτια.
YOU ARE READING
Οι Μυστικοί Πράκτορες
Adventure[ΠΡΩΤΟ ΒΙΒΛΙΟ] Με σήκωσε στην αγκαλιά του και κοκάλωσα απο την επαφή των σωμάτων μας. Ξαφνικά, χωρίς να το περιμένω, με πέταξε μέσα στη θάλασσα. Όταν βγήκα στην επιφάνεια, τον κοίταξα. Έδειχνε πιο ξέγνοιαστος. Δεν συμπεριφερόταν όπως όταν βρισκόμαστ...
