Ετριψα τα μάτια μου με τα χέρια μου πιστεύοντας πως αυτό που έβλεπα ήταν μια ψευδαίσθηση του μυαλού μου. Όμως όταν απομακρυνα τα χέρια μου, ο Ίαν βρισκόταν ακόμη μέσα στο δωμάτιο και με κοιταζε με εκείνο το χαμόγελο που μου άρεσε αλλά ταυτόχρονα με εκνεύριζε αφάνταστα. Τώρα ίσχυε το πρώτο.
《Πώς;》ρωτησα παίρνοντας από μέρους του ένα ερωτηματικό βλεμμα.《Εννοώ πότε;》.Ανασηκωσε το φρύδι του. Τώρα χάνω και τα λόγια μου. Πρώτη φορα το παθαίνω αυτό.
Έκανα διστακτικά βήματα προς το μέρος του και άγγιξα τον ώμο του. Εντάξει όντως εδώ ήταν. Σήκωσα το χέρι μου το οποίο συγκρούστηκε με δύναμη πάνω στο μάγουλο του.
Έστρεψε ξανά το πρόσωπο του στην ίδια ευθεία με το δικό του και με κοίταξε θυμωμένα.《Γιατί το έκανες αυτό;》
《Νόμιζα πως ήσουν νεκρός. Αν περίμενες κάποια άλλη αντίδραση από μέρους μου τότε έκανες λάθος》,ειπα το ίδιο θυμωμένη με εκείνον.《Υπάρχει ένα μέρος στο νεκροταφείο με το όνομα σου, Ίαν》.
Πέρασε το χέρι του νευρικά μέσα από τα μαλλιά του.《Ίσως η κηδεία να ήταν ψεύτικη》.Πρέπει να είδε την έκφραση του προσώπου μου γιατί συνέχισε.《Θα σου τα εξηγήσω όλα》.
《Ακούω》,ειπα και σταυρωσα τα χέρια μου μπροστά στο στήθος μου.
Άρχισε να μετακινείται μέσα στο χώρο.《Μετά τον πυροβολισμό μου, μεταφερθηκα στο τοπικό νοσοκομείο όπου μετά από την εγχείρηση που μου έκαναν για να βγάλουν τη σφαίρα, ξύπνησα έπειτα από μια εβδομάδα. Όμως είχα κάποιες δυσκολίες. Με το ζόρι στεκόμουν στα πόδια μου και θα ήμουν πολύ ευάλωτος αν κάποιος το μαθαίνε. Έτσι, με μια μικρή βοήθεια που δέχτηκα από τα γραφεία του FBI, ταξίδεψα σε μια άλλη χώρα την ημέρα που γινόταν η κηδεία μου. Μετά από λίγο καιρό κατάφερα να σταθώ ξανά στα πόδια μου και έτσι γύρισα, όπως βλέπεις》,είπε τελειώνοντας την εξιστόρηση του.
《Και γιατί δεν είπες τίποτα σε κανέναν μας. Μπορούσαμε να σε βοηθήσουμε》,ψέλλισα με τα λόγια μου να σβήνουν στο τέλος από ένα λυγμό.
《Δεν ήθελα να με δείτε σε εκείνη την κατάσταση》,παραδέχθηκε.
《Ξέρεις πόσο εγωιστικά φερθηκες;》ρωτησα σφίγγοντας τα χέρια μου σε γροθιές.
Έγνεψε καταφατικά.
《Ξέρεις σε τι κατάσταση μας άφησες; Ξέρεις πως νιώθαμε; Μόνο αν έβλεπες την Νικόλ πριν λίγο καιρό θα...》
Τα λόγια του με βρήκαν απροετοίμαστη.《Εσύ;》ρωτησε και άρχισε να με πλησιάζει και εγώ με τη σειρά μου άρχισα να οπισθοχωρω μέχρι που η πλάτη μου ακούμπησε τον τοίχο.
YOU ARE READING
Οι Μυστικοί Πράκτορες
Adventure[ΠΡΩΤΟ ΒΙΒΛΙΟ] Με σήκωσε στην αγκαλιά του και κοκάλωσα απο την επαφή των σωμάτων μας. Ξαφνικά, χωρίς να το περιμένω, με πέταξε μέσα στη θάλασσα. Όταν βγήκα στην επιφάνεια, τον κοίταξα. Έδειχνε πιο ξέγνοιαστος. Δεν συμπεριφερόταν όπως όταν βρισκόμαστ...
