Yalnız Kalpler Kulübü

7. Bölüm

YN: Bölüm biraz geciktiği için kusura bakmayın aslında çok önceden hazırdı ama birazcık bekleyeyim derken fazla geç kaldı! Yorumlarınız ve oylarınız için çok teşekkürler!

BÖLÜM ŞARKISI: Halsey-Castle -MEDYADA-

BÖLÜM SORUSU: Sarper karakteri hakkında neler düşünüyorsunuz? :)

Sabah uyandığımda ilk yarım dakika için önceki günün tüm sorunlarını unutmuştum. Fakat uykum açıldıkça hepsi birer birer aklıma gelmeye başlıyordu. Selen'in yanına gitmeliydim. Sarper'i çok saçma bir şekilde bırakmıştım. Ve Arden... Onunla ilgili sorunun ne olduğunu bile bilmiyordum.

Saate baktığımda henüz erken sayılabilecek bir saatti. Muhtemelen erken yattığım içindi. Sanki dün olan her şeyin hıncını alırmış gibi hızlıca yataktan kalktım, banyoya ilerledim. Hızlı yürümek, peşimden gelen sorunlardan kaçmamı sağlayabilirmiş gibi.

Ilık bir duştan sonra her şey çok daha sakin görünüyordu. Bol siyah salaş bir şortla yine bol antrasit rengi tişörtü üzerime geçirdikten sonra saçlarımı taramak üzere aynaya ilerledim. Saçlarımı tekrar boyama vaktimin geldiğini fark etmiştim. Gerçi bu hali gözüme daha hoş gelmişti.

Makyaj yapmadan mutfağa indiğimde Kedicik'in, kabında kalan son mama tanelerini yediğini gördüm. Ona biraz mama ve süt verdikten sonra, diğer kedi şeylerini de almam gerektiğini düşündüm. Hastaneye gitmeden önce hemen iki sokak ilerdeki pet shopa uğrayıp gelebilirdim.

Ufak çantama telefonumu koyduktan sonra diğer çantamdan cüzdanımı alıp bugün kullanacak olduğum çantaya attım. Kapıyı kilitledikten sonra bisikletle değil de yürüyerek gitmenin daha mantıklı olacağını fark ettim.

Pet shopa geldiğimde içerideki köpeklere mama veren çocuk bana dönüp selam verdi. Gülümseyip yanına ilerledim. Köpeklerin başını okşadıktan sonra yeni bir kedim olduğunu ve neler almam gerektiğini bilmediğimi anlattım.

Bana su ve mama kaplarını verdikten sonra kedilerin hoşlanabileceği birkaç oyuncak gösterdi. Gözüme şirin görünenleri seçtim. Aldıklarımın parasını öderken adının Ege olduğunu öğrendiğim görevli, yaptırmam gereken aşıları bir kâğıda yazıp vermişti. En altına da numarasını ekleyip, göz kırptığını belirten noktalı virgül ve parantez işaretlerini koymuştu.

Bu klişeliğe içimden gözlerimi devirip dışımdan sadece gülümsedikten sonra dışarı çıktım. Yolu biraz uzatarak eve döndüğümde Sarper'i yine kapıda buldum.

''Burayı sevdin sanırım?'' Gayet ters bir şekilde söylemiştim ama umursamadan neşeli bir şekilde konuştu.

''Günaydın! Belki beraber kahvaltı yaparız demiştim.'' Gülümseyerek elindeki poşetleri gösterdi.

''Ben kahvaltı yapmam.'' Yapmazdım. Kahvaltı en nefret ettiğim öğündü ve elimden geldiğince kahveyle geçirirdim.

''Ben hazırlayacağım, hiç yorulmazsın. Sadece yersin. Hatta istersen yeme. Nasıl istersen.'' diye heyecanlı cümleleri arka arkaya sıraladığında güldüm.

''Geç içeriye.'' Kapıyı açıp elimle içeriyi işaret ederek konuşmuştum.

Sonraki yarım saatte Sarper yalnızca kuş sütünün eksik olduğu bir kahvaltı hazırlarken ben de Kedicik ve yeni oyuncaklarıyla oynuyordum. Sarper seslendiğinde elimde Kedicik'le birlikte mutfağa gittim.

''Burada yemek yiyeceğiz, onu buraya sokma.'' dediğinde ters ters baktım.

''Burası onun evi. İstemiyorsan sen gidersin.'' dedim. Gayet ciddiydim.