SCARLET KIRMIZI

Merhaba Arkadaşlar

Uzun zamandır yazmak istediğim bir çete hikayesi ile karşınızdayım. Biraz şiddet unsurları içerecek malum. 13 yaş altının okumaması tavsiye edilir. Yorumlarınızı muhakkak bekliyorum. Umarım beğenirsiniz.

Kitabın ismi aklıma geldiğinde Scarlet'in anlamını bilmiyordum ama  kırmızı demekmiş. Böyle de tesadüf eseri çıkmış bir isimdir kendisi.

İyi okumalar.

************************

Yıl 2035 – Avrupa 3. bölge (Büyük Britanya adası)

Scarlet saat 16:00 gibi okuldan gelmişti. Küçük televizyonunun karşısındaki kanepede uzanmış müzik dinliyordu. Şarkının sözlerini mırıldanırken dairenin kapısı çaldı. Gelen Baden'dı.

"Merhaba, Scarlet. Nasılsın bugün?" iki kolu kapının her iki tarafında uzun ve geniş cüssesi ile çıkışı kapatıyor gibiydi. Giymekten usanmadığı üç renk yine üzerinde idi. Gri tshirt, siyah ceket ve mavi kot pantalon. Düzensiz nefesinden ve kapıya dayanmasından merdivenleri yine koşarak çıkmış olmalı diye düşündü Scarlet. Her zaman aynı şekilde taradığı kahverengi saçından da bir tutam sağ gözünün üzerine düşmüştü. Uzanıp yerine koysa ne düşünürdü acaba?

"Merhaba Baden. Girsene..." Scarlet kenara hafifçe çekilerek geçmesi için salonu gösterdi.

"Başka zaman. Ben sadece bir uğrayıp kontrol edeyim dedim. " yeterince dinlenmiş olacak ki kollarını toparlayıp ellerini kotunun cebine sokmuştu.

Scarlet hayal kırıklığını belli etmemeye çalışarak

"Telefon edebilirdin gelmene gerek yoktu." koridora doğru bakış atarak devam etti. " Merdivenlerimizi pek sevmediğini biliyorum."

"Ah...evet. Asansörlü bina teklifim hala geçerli. Buraya da senin okuluna da yakın, bundan daha güzel daireler bulabiliriz..." bitirmesine izin vermeden Scarlet araya girdi. Aynı muhabbeti evvelinde bir kaç kez yapmışlardı.

"Burada kalmak istiyorum Baden. Sebebini biliyorsun."

Aslında bu daireye ağabeyi Rhett ile birlikte 2,5 yıl önce taşınmışlardı. O zaman kendisi 14, ağabeyi 18 yaşında idi. Sokaklarda yaşadıkları iki yıldan sonra burası her ikisine de saray gibi gelmişti. Başlarının üzerinde yükselen çatı kendilerini tam bir aile gibi hissetmelerini sağlamıştı. Anneleri vefat etmiş, babaları kendilerini terketmişti ama onlar bir aileydiler. Bu mutluluk tam olarak 152 gün sürmüştü. O son gün Rhett eve normalden daha geç gelmişti.

Aslında Scarlet Rhett'in geç saatte eve gelmesine alışkındı. Kendisini okutmak için iki ayrı işte çalıştığını biliyordu. Bu yüzden ne kadar geç gelirse gelsin onu beklemeden yatmıyor, geldiğinde de onu en canlı gülümsemesi ile karşılıyordu. Saat 01:00 olmuştu ,ertesi sabah okul vardı ve uyku gözlerinden damlıyordu. Nihayet kapı çalındığında yine sıcak gülümsemesi ile kapıyı açmıştı. Bu defa Rhett yalnız değildi. Sonradan adını öğrendiği Baden ile birlikte gelmişti. Eve geldiğinden 25 dk sonra da kan kusarak sonsuza dek Scarlet'in hayatından çıkmıştı. O gece,kıvrandıran sancıları arasında ağabeyi ancak iki cümle telafuz edebilmişti. Biri kendisine, diğeri de Baden'a...

"Ağlama..."

"Ona iyi bak..."

Ağabeyi gitmişti ama o onunla yaşadığı dairesinden taşınmayı redediyordu.

Baden'ın gözlerinde anlayışlı bir bakış belirdi. Sonra bir an önce işini bitirip gitmek ister gibi elini cebine uzattı.

Scarlet istemsiz olarak Baden'ın cebindeki eline uzandı.