♦ Our times ♦ [Complete]

20-р хэсэг ( Аннагүйгээр өнгөрөөсөн 3 хоног )

Сэхүний талаас

Эхний өдөр

Сэхүн: би буруу сонссон биздээ.
Анна: чи буруу сонсоогүй , бид салах хэрэгтэй бололтой
Сэхүн: би салмааргүй байна. Ядаж миний тайлбарыг сонсож болох уу?
Анна: яг одоо надад тайлбар сонсох тэнхэл алга. Магадгүй дараа болцгооё гэж хэлээд машинаас гараад явчихлаа. Түүнийг гарсаны дараа машиныхаа үрүүлийг балбан утсаа сүүрч аван түүн рүү зурвас бичээд гэрийнхээ зүг хурдтай давхина. Гэрийнхээ гадна ирэн сигналаа хэд хэд дархад хаалга нээгдэж , ээж угтаж авах нь тэр.
Ээж: миний хүү хүрээд ирэв үү?
Сэхүн: өнөөдөр хоночихоод явах болхоор би таньд бас Сурад бууж өгөөгүй!!!
Ээж: халуун ус бэлдэх үү?
Сэхүн: би өөрөө чадна ээжээ , та унт цаг орой болчихсон байна гэж хэлээд өрөөндөө орж ирэн орон дээрээ хэвтээд тааз ширтэнэ.
Аннагаас хариу ирэх байх гэж хүлээсэн ч түүнээс хариу ирсэнгүй! Халуун усанд орж , хөнжилдөө орон өөр зүйл бодхыг хүссэн ч Аннагаас өөр юу ч алга.

~~~~~

Шөнөжин Аннаг үл таних залуутай намайг орхин явчихлаа гэж зүүдлэсээр нойрноосоо сэрэхдээ өрөөнд минь ээж байгааг хараад гайаж орхилоо.
Сэхүн: та юу хийж байгаа юм
Ээж: чамтай ярилцах зүйл байна.
Сэхүн: сонсож байна ...
Ээж: Сурагийн тухай яриаг мартацгаая ... Тийм болхоор гэртээ буцаж ирж болохгүй юм уу?
Сэхүн: хэнтэй үерхэж , хэнд хайртай болхыг минь хэн ч заах ёсгүй! Та бас аав ч байсан хамаагүй
Ээж: дахиж тэр тхай ярихгүй болхоор гэртээ хүрээд ир ммм ? Гэж хэлхэд нь
Сэхүн: хичээл эхлэхээр би буцаад ирнэ гэхэд ээж догдолж байгаа харагдана.

Нойрноосоо сэрхэд аль хэдийнээ үд болсон байлаа. Үдийн цайгаа уучихаад Аннагийн найз Инагийн гэрийн гадна очин Аннаг хүлээн зогсож байтал хэн нэгэн нэрийг минь дуудах нь тэр.
Ина: Сэхүн сонбэ
Сэхүн: сайн уу? Анна хаана байгаан
Ина: дөнгөж сая гэр лүүгээ автобусанд суугаад явчихлаа
Сэхүн: тэгвэл би араас нь явлаа. Баярлалаа ... Гэж хэлээл машин руугаа гүйхэд Ина араас
Ина: ЗААВАЛ БУЦАЖ НИЛЭЭРЭЙ! Гэх нь тэр.

Байр луугаа явж байхад утас дугарч , утсаа харад Лухан ах залгаж байв.
Сэхүн: өөө хён
Лухан: хаана яваан
Сэхүн: Аннатай эвлэрхээр явж байна.
Лухан: Анна чамайг уучлах болов уу? Суратай тэврэлдэж байхыг чинь харсан бас та 2 үнсэлцэж байхыг харсан шүү дээ. Яадаж чи ичихгүй байна уу?

Түүний үгийг сонссон даруйдаа үрүүлээ эргүүлэн замаас гаран зогслоо.
Хэнд ч сонсогдхооргүй ямар их уйлсан бол гэж бодох бүрт зүрх рүү хатгуулах шиг болж түүн дээр очих нүүргүй гэдгээ мэдэрч байв.