♦ Our times ♦ [Complete]

34-р хэсэг ( Хүлээлт )

Зохиолчийн талаас

Аннаг үлдээн Крис Лухан 2 дотогш орход Сэхүний ээж тэднийг харсан даруйдаа
С.ээж: би бодлоо өөрчлөхгүй болхоор ятгах гэсний хэрэггүй
Лухан: ядаж Сэхүнтэй уулзуулж болно биздээ гэхэд тэр толгой дохин тэд Сэхүний өрөө рүү гарч байв.
Лухан Крис 2г Сэхүний өрөөний наана ирхэд хамгаалагч нар хаалга нээж өгөх нь тэр.
Лухан: ялтантай уулзах гэж байгаа юм шиг санагдчихлаа
Крис дотогш орон Сэхүн рүү харан толгой сэгсрэн
Крис: драмад тоглоод байна гэж бодоод байгаа юм биш биздээ
Сэхүн: хён ? Яаж орж ирсийн
Лухан: баячуудын хүүхэд болхоороо ороод ирлээ харин дундаж айлын хүүхэд нь гадаа үлдсэн
Сэхүн: Аннагийн санаа зовж байгаа байх та утсаа өгч байгаач
Лухан: залгах хэрэггүй ээ. Тэр гадаа чамайг хүлээж байгаа
Крис: ээжтэй чинь тэмцэнэ гэсэн. Зоригтой гэдэг нь
Сэхүн: нээрэн үү? Даарч байгаа болов уу? Санаа зовчихлоо
Лухан: ямарч байсан чамд хэлүүлсэн үгийг нь дамжуулах хэрэгтэй байх
Крис: хоолоо сайн идээрэй гэсэн болхоор Аннагийн төлөө ч болов хүчтэй бай! Гэхэд тэнгэр дугарч бороон дуслууд сонсогдож эхлэхэд тэр 3 3лаа цонх руу харах нь тэр. Удалгүй бороо илүү ширүүсч тэр 3 3лаа бодлогширч хэн нь ч үг дугахсангүй!

Крис: явцгаая Луханаа
Лухан: удаан үргэжлэхгүй байх тийм болхоор тэвчээртэй байгаарай гэж хэлэн тэд гарч одход Сэхүн цонх руу ойртон Аннаг хархын хичээсэн ч цонхны хамгаалалт харах орчинг хязгаарлаж байв.

Оройн хоол орж ирхэд Сэхүн хоолыг аван идэж эхлэхэд хамгаалагч залуу гайхаж Сэхүн рүү хархад
Сэхүн: юугаа тэгтлээ хараав гэхэд хамгаалагч юу ч дугралгүй гарав.

Гэнэт юу болсон юм гэмээр бороо асгарч байгаа нь Сэхүний санаа зовж байлаа.

1 цаг ... 2 цаг ... 3 цаг өнгөрсөн ч бороо орсон хэвээр байсан тул Сэхүн зүгээр хараад сууж чадсангүй!

Өрөөнийхөө хаалганы өинө ирэн санаа алдан нүдээ анин баруун гараараа хаалганы бариулыг хэд хэд хүчтэй цохиход гар нь улайн чичирч байв. Гэсэн ч бууж өгсөнгүй!

Бууж өгөлгүй цохисоны эцэст бариул мултран унаж , хаалга нээгдхэд Сэхүний гар цус гарч бас чичирч байлаа.

Хамгаалагч нар гайхан юу ч хийлгүй Сэхүн рүү гайхан харж байхад Сэхүн хөмсөгөө зангидан ээжийнхээ байгаа өрөө рүү хөлөө чирсээр очход Сэхүний ээж хүүгээ харан
С.ээж: Хүнни гэж хэлэн гар луу харан гаранд нь хүрэх гэхэд Сэхүн гарандаа хүргэлгүй!
Сэхүн: надад тэгтлээ хайртай байж яагаад намайг ингэж зовоогоод байгаа юм бэ? Би Аннад хайртай тийм болхоор юу ч миний сэтгэлийг өөрчилж чадахгүй гэж хэлэн үүд рүү яаран алхана.