Lise hayatım boyunca Justin'i sevmiş biriydim. Hatta sırf Justin'i görebilmek için katıldığım dersleri sayamıyordum. O beni hiç fark etmemişti, bugüne kadar.
Bana ilk defa iltifat etmişti ve ben sadece ona bakakalmıştım.
"Nefes al," derken güldü ve benden uzaklaştı.
Öksürdüm ve duvara yaslandım.
"İlk defa bir erkekten iltifat almış olabilirim," dedim ve kızaran yanaklarımı gizlemek için ellerimin tersini yanaklarıma koydum.
Bana şaşkın bir şekilde baktı.
"Nasıl yani? Bugüne kadar hiç bir erkek bunu sana söylemedi mi?"
Başımı iki yana salladım.
"Zaten benimle konuşan erkek sayısı bir elin parmak sayısını geçmez ki."
Justin bu dediğime güldü.
"Sevindim."
Kaşlarımı çattım.
"Anlamadım?"
Omuz silkti ve ayağa kalktı. Elini bana uzattı ve bende tuttum. Beni ayağa kaldırırken çok yakın duruyorduk birbirimize. Hala bana niye öyle baktığını çözebilmiş değildim, ama şu an burunlarımız değebilirdi.
"Zil çaldı," dedim heyecandan titrerken.
"Zil çaldı," dedi o da benden uzaklaşırken.
Ne yapıyorduk biz? Ben arkama bakmadan okul binasına ilerlerken o da arkamdan geliyordu. Mutluluktan ağlayabilirdim, gerçekten. Arkamı döndüğümde Justin'in güldüğünü ve gökyüzüne baktığını fark ettim.
Önüme döndüm yoksa üzerine atlayabilirdim. Mutluluğum ne zamana kadar sürer diye düşünürken karşıma ağlayarak çıkan Emma'ya bakış attım. Makyajı dağılmıştı ve yüzünde ki o sahte ifadeden iz yoktu. Bana doğru geldi ve omuzlarımdan itti.
"Onu senin yüzünden kaybettim!"
Bu sefer beni ezemezdi, sırası değildi.
"Hareketlerine dikkat et Emma."
Ağzımdan çıkan her kelimeyi sabırsızca bekliyor gibiydi.
"Etmezsem ne olur? Bizim evde temizlik yapmayı keser misin?"
Duyduğum cümle gözlerimin dolmasına sebep olurken, birden Justin benim önüme geçti ve Emma'nın üzerine yürümeye başladı.
"Neyin peşindesin gene kızım sen? Niye sürekli bu kızın üzerine gidiyorsun?"
Emma Justin'i itti.
"Daha demin sizi bahçede gördüm. Sevgilisiniz dimi? O yüzden bıraktın beni. Tabii ya, baştan anlamalıydım."
Emma'nın dediklerine anlam veremedim.
"Sevgili değiliz," dediğimde tüm gözler bana döndü.
"Biz hiç bir şey değiliz Emma. Justin yanıma geldi çünkü onun bir kalbi var!"
Justin bana döndü ama ben ona bakmadım. Sonrasında ise sınıfımın yolunu tuttum. Daha fazla Emma'ya katlanamazdım.
-
Faith: burada mısın bilinmeyen?
Bilinmeyen numara: her zaman
Faith: kafam çok karışık
Bilinmeyen numara: farkındayım
Faith: ona karşı tekrardan bir şeyler hissetmeye başladım
Bilinmeyen numara: kime?
Faith: ama o bana yasak
Faith: ben onunla olamam ki
Faith: bi kere o beni asla sevmez
Bilinmeyen numara: seni herkes sever
Bilinmeyen numara: saçma konuşuyorsun şu an
Faith: sence Justin sever mi?
Faith: ben ona tekrardan bağlanıyorum ama bu sefer sence bir şansım var mıdır?
Bilinmeyen numara: ne
yorumlarınızı eksik etmeyin yazmama sebep olan şeylerden biri onlar çünkü💜
ŞİMDİ OKUDUĞUN
texting // jb
Fanfic"Zorsun Faith, ben bu zorlukları yenmek için buradayım. Benim için ne iş yaptığının önemi yok, şu sol tarafında atan bir kalp var ya; işte onun önemi var."
