Bilinmeyen numara: gerçekten Justin'i sevmeye mi başladın?
Faith: seviyordum fakat unutmaya çalışıyordum
Faith: saçmalık derken kendimi kandırıyormuşum
Bilinmeyen numara: ne diyeceğimi bilemiyorum
Faith: uyumam gerek
-
Sabah uyanmama sebep olan sesler teyzemin ve eniştemin sesiydi. Yataktan kalktım ve kapımı çok az açtım. Beni gördüklerinde sinirleneceklerini bildiğim için onlara gözükmemek daha iyiydi.
"Artık burada kalamaz!"
Eniştemin söylediği cümle tüylerimin diken diken olmasına sebep oldu. Benden mi bahsediyorlardı?
"Anlamıyorsun, artık bizimle yaşaması imkansız. Gerçekleri öğrenecek ve hepimizden intikam alacak! Duydun mu? Artık sona geldik ve yeğenin burada bizi bırakıp gitmeli."
Dediklerine hiç bir anlam veremiyordum. Odamdan çıktım ve yanlarına ilerledim. Soğukkanlı durmaya çalışıyordum.
"Gidecek yerim yok," dedim ve enişteme döndüm.
Eniştem ise başını geriye atmış düşünüyordu.
"Arkadaşlarından iste, bul bi yer."
Gülmeye başladım ama uzun sürmedi. Gözyaşlarım teker teker yanaklarımdan süzülürken kendimi konuşmaya zorladım.
"Her dediğinizi yaptım. Burada yaşadığım sürece sırf size yük olmayayım diye temizlik işinde çalıştım. Arkadaşlarım benimle dalga geçti, sizin yüzünüzden çevremdeki herkes tarafından ezildim! Annemi ve babamı tanımama izin vermediniz. Yat dediniz yattım, kalk dediniz kalktım. Ben sizin köleniz oldum! Ama bu fazla, bu çok fazla..."
Odama doğru ilerledim ve yatağımın altında duran bavulumu açtım. Eşyalarımı birer birer bavula doldurdum ve hızlı adımlarla evden çıktım.
Ne yapacaktım?
Şehrin merkezi teyzemin evine uzak değildi, bundan dolayı oraya yürüdüm. Kalacak yerim yoktu.
Faith: bana kalacak yer bulabilir misin?
Bilinmeyen numara: ne
Bilinmeyen numara: neredesin
Faith: merkezde ki büyük saatin yanındayım kalacak yerim yok
Bir daha mesaj gelmemişti. Bilinmeyenden umudumu kesmiştim. Artık hava kararmıştı ve ben hem aç, hem uykusuz hem de evsizdim.
"Faith?"
Adım söylendiğinde kafamı o tarafa çevirdim. Justin elinde çiçekle öylece duruyordu.
"Ne işin var senin burada? Yani elinde ki bavulla mı demeliydim?"
Elimde ki bavula baktım. Ne diyecektim?
"Şey... Ben biraz yalnız kalmak istedim."
Justin tek kaşını kaldırdı.
"Bu havada ve bavulla?"
Başımı hızlıca salladım.
"İyi geceler Justin."
Arkamı dönüp yürümeye başladığımda peşimden gelmesi için yalvarmaya başlamıştım. Çünkü yolları bilmiyordum, nereye gidecektim ki?
"Yolculuk nereye?"
Peşimi bırakmadığı için gülümsedim.
"Bilmiyorum."
Justin beni kendine çevirdi.
"Evden mi kaçtın?"
Dudaklarımı birbirine bastırdım ve sorusuna cevap vermeyi es geçerek, "Kalacak yerim yok," diyebildim.
Gülümsedi.
"Yanlış anlamazsan, benim evimde kalabilirsin."
Gözlerine ne kadar baktığımı bilmiyorum ama en sonunda kabul etmekten vazgeçtim.
"Seni rahatsız edeceğimi biliyorum, ailen rahatsız olur hem."
"Annemle yaşıyorum Faith ve seni seveceğinden eminim."
ay çok sürpriz bir bölüm olmadı mı sizcede
bölüm nasıldı?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
texting // jb
Fanfic"Zorsun Faith, ben bu zorlukları yenmek için buradayım. Benim için ne iş yaptığının önemi yok, şu sol tarafında atan bir kalp var ya; işte onun önemi var."
