Okuma saatiydi. Herkes sessizce kitabını okuyordu. İrem hanım soğuk kahvesini yudumlarken geçmişine döndü.
İrem hanım da en az Gül kadar neşeli bir kızdı. Ortaokul zamanları... Her zaman İrem hanımın annesi Onun saçını yaparken babası kahvaltıyı hazırlardı. Günlerden pazartesi idi. Baba kahvaltıyı hazırlıyordu. Annesi ise Füsun ile beraber İrem hanımın saçını yapıyordu. İrem hanımın annesi ile babası sürekli kavga yapıyorlardı. Yine dün kavga yapmışlardı. Annesi İrem habnımın saçını yapınca:" kızım ne olursa olsun ben seni çok sevdim " dedi. Yanağına büyük bir buse kondurdu. Tam bu arada gözlerinden yaşlar süzülüyordu. İrem hanım hiçbir şey anlamadan okula gitmişti.
Akşam olunca İrem hanım okuldan eve gelmişti. Odasına çıktı. Yatağının üzerinde bir zarf vardı. Üstünde kocaman harflerle " BİRİCİK KIZIMA" Yazıyordu. Annesi ve kız kardeşi hiçbir yerde yoktu. Aldırış etmeden salona babasının yanına gitti. Babası kanepeye oturmuş elini başına koymuş öylece oturuyordu. İrem hanımın geldiğini görünce dolu gözlerini sildi. İrem hanım:"baba annemgil nerede?" diye sordu. Babası derin bir nefes aldı:"Köye gittiler kızım"İrem hanım :"peki beni niye götürmediler ?" babası:"bilmem" dedi. İrem hanım şüpheli bir şekilde:" peki geri gelecekler mi?" babası yan yan baktı" bilmem ki belki belki..." İrem hanım koşarak odasına çıktı. Mektubu aldı ve okumaya başladı. Annesi ve kardeşi gitmişlerdi hem de gelmemek üzere. Ağlamıştı o gün içi sökülene kadar ağlamıştı. Pazartesi gününden sonra annesini ve de kardeşini hiç görmemişti. Annesinin yaşayıp yaşamadığını bile bilmiyor. Babası o günden sonra İrem hanımın annesi Gülşen hanıma ve İrem hanımın kız kardeşi Füsun hakkında tek kelime ettirmez olmuştu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KORKULARIMDAN KORKTUM
Gizem / Gerilim...Siyah yanlışları düzeltmez sadece saklar... Kapağımı yapan "SANEMİNKANKASİLGİN" gerçekten çok güzel yapıyor herkese tavsiye ederim
