The Beloved Student

Hoofdstuk 7

'Zeg Beckah, heb jij soms mijn zwarte Nikes gezien?' Jake staat met gevouwen armen tegen mijn deurpost aangeleund. Ik verstijf even voordat ik me op mijn bureaustoel zijn richting op draai. 'Nee.' Ik glimlach naar hem. 'Hm, het zal wel. Als ik er achter kom dat je ze wel hebt verander ik de wifi code.' Mijn ogen worden groot. 'Is dit een dreigement?' Sis ik. 'Ik heb je Nikes niet gezien.' Jake draait zich om en loopt naar beneden. Ik sprint naar mijn kledingkast en gris zijn zwarte Nikes uit mijn la. Zo zacht mogelijk loop ik naar zijn kamer. Ik trek de deur van zijn kledingkast open en- 'Busted.' Ik draai me verschrikt om en zie Jake staan. Damn it. 'Ik had dit wel verwacht, dus bij deze is de wifi code veranderd.' Hij tikt iets in op zijn telefoon en loopt daarna zijn kamer uit.

'Hij heeft gewoon de wifi code veranderd! De wifi code!' Roep ik dramatisch tegen Kyla met wie ik al een half uur aan het bellen ben, puur om te klagen over hoe erg ik mijn broer wel niet kan uitstaan. 'Tja, was te verwachten hé.' Is haar antwoord. 'Sta je nou gewoon aan Jake's kant?' Vraag ik en trek mijn wenkbrauw afkeurend op. 'Nee, ja, misschien een beetje. Ik bedoel het was toch te verwachten!' Verdedigt ze zichzelf waarop ik een afkeurend geluidje maak. 'Hoe was het nablijven met Thomas eigenlijk?' Verandert Kyla snel het onderwerp. 'Ugh, wat denk je zelf?' Aan de andere kant van de lijn hoor ik haar zachtjes lachen. 'Vast heel gezellig met z'n tweeën.' Ik rol met mijn ogen. 'Ja, en de conciërge erbij maakte het helemaal af.' Zeg ik sarcastisch. Ik laat me met een zucht op mijn bed vallen. 'Weet je Kyla?' Vraag ik, en als ik niks hoor ga ik verder. 'Ik heb echt een zwaar leven.' Kyla schatert het uit. 'Echt niet!' "Van je vrienden moet je het hebben" zeggen ze. 'Wel. Weet je hoelang ik al op deze school zit? En elk jaar weer die verschrikkelijke docenten. En guess what? Ik heb Thomas er dit jaar gratis bij gekregen. Hoera.' Het blijft even stil en ik kijk naar mijn mobiel om te kijken ofzo heeft opgehangen. 'Ligt wel een beetje aan jezelf hoor. Als je nou eens begon met je huiswerk te maken, en stopte de docenten en leerlingen te irriteren, dan ben je al een heel stuk vooruit.' Ik frons even. 'Serieus?' Ik durf te wedden dat ze nu knikt. 'Ja. Ik daag je uit.' Ik lach. 'Wat krijg ik er voor?' Kyla denkt even na. 'Ik zorg dat Thomas geschorst word.' Nu is het mijn beurt om te lachen. 'Jij? Geloof je het zelf? Jij bent zo heilig als de paus! Je hebt nog nooit iets gedaan waar je problemen van kreeg.' Kyla zucht. 'Ga je akkoord of niet?' 'Deal.'

'Ik ben benieuwd Beckah!' Kyla glimlacht breed. 'Heb je je huiswerk gemaakt?' Ik knik trots en hou mijn Engels schrift omhoog. Kaya knikt tevreden. 'En het huiswerk voor geschiedenis, wiskunde en economie?' Ik kijk haar aan. 'Nou, nou. Rustig aan hoor! Dat ik een vak heb gedaan vind ik al heel wat!' Kyla zucht. 'Als je wil dat Thomas geschorst word door mij moet je er wel wat voor doen.' Ik rol met mijn ogen. 'Goed. Morgen is mijn huiswerk op orde.' Ze kijkt me door dringend aan. 'En ik zal aardig zijn tegen de docenten en leerlingen.' Ik zucht en Kyla glimlacht zelfvoldaan. 'Anyways, ik zie je bij economie weer.' Kyla zwaait en loopt de andere kant op.

Zuchtend loop ik biologie lokaal in. Ik scan met mijn ogen het lokaal en zie dat er nog een plek over is. Naast Thomas. Fijn. Ik laat me naast hem in de stoel zakken en kijk strak vooruit. Ik voel dat Thomas naar me kijkt. 'Wat moet je?' Sis ik en kijk hem nog steeds niet aan. Hij lacht even. 'Wil je niet naast me zitten Beckah?' Lacht hij spottend. Hij word onderbroken door mijn docent die met een klap de deur dicht gooit. 'Dat had ik nou niet verwacht.' Gaat hij op gedempte toon verder. 'Hou je mond, ik probeer me te concentreren.' Ik trek met zoveel geweld mijn etui open dat ik de rits bijna stuk trek. 'Oh, ik dacht dat je mijn stem zo aantrekkelijk vond.' Ik draai met een ruk mijn hoofd om en kijk hem vernietigend aan. 'In je dromen Sangster.' Sis ik met opeengeklemde kaken. Ik pak een pen en probeer zijn irritante grijns te negeren. Ik begin met mijn pen te klikken terwijl ik wacht tot mijn docent alle aantekeningen op het bord heeft geschreven. Thomas laat een luide zucht horen en kijkt naar me. 'Hou op!' Sist hij geïrriteerd. 'Doe het zelf!' Sis ik terug. 'Jij kwam naast me zitten!' Zegt hij. 'Ja, dus? Denk je dat ik dat leuk vind ofzo?' Fluister ik terug en ga door met het klikken van mijn pen. Niet veel later grist hij hem uit mijn handen en breekt hem in tweeën. 'Ben je boos?' Zeg ik onschuldig met een grijns. Hij kijkt me woedend aan. Ik steek mijn hand op. 'Mevrouw! Hij heeft mijn pen gebroken! Nu heb ik niks meer.' Ik trek en zielig gezicht. Mijn docent kijkt me met gespleten ogen aan. Ze kent me wel langer dan vandaag. Ik doe mijn best om een nep-traan naar boven te krijgen. 'Maar mevrouw, die pen heeft echt heel veel waarde voor mij..' Ik snik zacht. Nep natuurlijk, maar het werkt. 'Wat? Maar...' Hij kijkt ongelovig van mij naar de docent. 'Ga er maar uit. Nu.' Mijn docent wijst naar de deur. 'Wacht maar, jou krijg ik nog wel.' Sist hij woedend. Wanneer hij naar de deur loopt en mijn docent zich omdraait, grijns ik naar hem. Hij werpt een kwade blik terug en slaat met een knal de deur dicht. Zodra hij langs het raam loopt mime ik 'bye' naar hem en lach en zwaai onschuldig. Hij antwoord me met een"lieftallige" middelvinger."Haha 1-0 voor mij" dacht ik bij mezelf.

♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
Ik. moet. echt. meer. gaan. updaten.