'Beckah, we zijn er.' Hoorde ik een stem fluisteren. Ik kreeg bijna een hartverzakking toen ik Thomas zag staan. Het duurde even todat ik me weer herinnerde wat er gebeurd was. 'Ik heb wel eens een beter uitzicht gehad toen ik wakker werd.' Mompelde ik. 'Dat hoorde ik.' Zei Thomas die al richting de kofferbak was gelopen. Zuchtend van vermoeidheid hees ik me uit de auto. 'Hoe kom je eigenlijk aan die auto?' Vroeg ik en sloeg de autodeur dicht. 'Gehuurd bij het vliegveld.' Thomas haalde een weekend tas uit de kofferbak en haalde zijn schouders op. Ik maakte een kort geluidje als teken dat ik hem gehoord had. Thomas deed de auto op slot en liep richting de deur van het motel waar we beland waren. 'Had je niet iets gezelligers uit kunnen kiezen?' Ik keek afkeurend naar het motel voor me. 'Nope. Een motel is de enigste plek waar je geheel anoniem blijft.' Hij duwde de deur van de armoedige receptie open. 'Ga dus ook niet zoder mij naar buiten, want er lopen hier voornamelijk drugsdealers en dat soort rare figuren.' Fijn. Echt top weer dit. Ik liep achter Thomas aan en sloot de deur achter me. Op de bank, die in de kleine ruimte van de receptie stond, lag een man buiten bewust zijn omringd door lege bierflesjes en injectiespuiten. Ik rilde en versnelde mijn pas naar Thomas.
Niet veel later stonden we weer buiten en gingen we op zoek naar onze kamer.
'Ik slaap toch niet samen met jou in een bed?' Vroeg ik zodra ik het tweepersoons bed zag. Thomas deed nep gekwetst zijn hand op zijn borst. 'Dat krenkt mijn hart, Beckah. Er is geen een meisje die mij ooit heeft afgewezen.' Ik rolde met mijn ogen. 'Nee, die meisjes waren waarschijnlijk ook niet gekidnapd.'
Thomas blik veranderde van plagerig naar schuldig. Ik zuchtte diep en liep naar de badkamer, maar besefte me dat ik helemaal geen kleren mee had. Niet dat ik daar een keuze in had. Langzaam draaide ik me op mijn hielen om naar Thomas. 'Thomas?' 'Hm?' 'Heb je kleding voor mij?' Thomas gooide afwezig zijn weekendtas naar me toe. 'Hier zit wel iets in.' Ik liep de badkamer in, maar rende er gillend weer uit. 'Spin! Thomas maak hem dood!' Gilde ik paniekerig. Thomas' welbekende grijns was terug, toen hij de badkamer in liep. Ik ging op een veilige afstand van de badkamer staan totdat de wc werd doorgetrokken. 'Het is weer veilig hoor.' Grinnikte Thomas. Ik gaf hem even een boze blik en liep toen de badkamer weer in. 'Ik ga even iets halen, Beckah. Ik ben zo terug.' Riep Thomas vanuit de kamer. 'Oke, tot zo.'Vijf minuten later stond ik ongeduldig bij de receptie. Ik wilde Beckah niet te lang alleen achter laten. Dit was niet de eerste keer dat ik hier geweest was, en helaas heb ik gezien wat de mannen hier met meisjes doen. 'Ik wil graag een M1911 en een Browning Hi-Power.' De chagrijnige vrouw van middelbare leeftijd keek me verveeld aan, maar pakte toen de twee wapens en legde ze op de toonbank. Ik stopte ze beide in mijn binnenzak, rekende af met de vrouw en stond weer buiten. Ik wist dat Beckah nog bozer op me werd als ze er achter kwam dat ik wapens bij me droeg, maar zolang ik niet wist wie me in de gaten hield, droeg ik ze bij me.
'Ben er weer!' Riep ik en sloeg de deur dicht. 'Oke!' Riep ze terug vanuit de badkamer. Ik nam aan dat ze onder de douche stond, want ik hoorde water stromen. Ik deed de deur op slot en ging op de stoel naast het bed zitten. Al snel voelde ik dat de vermoeidheid toesloeg en viel ik in slaap.Toen ik de badkamer uit liep zag ik dat Thomas al in slaap was gevallen in de stoel naast het bed. Ik legde het dekentje dat op het voeteneind van het bed lag over hem heen. Hij was best schattig als hij sliep. Als ik niet nog steeds boos op hem was, dan had ik hem nog schattiger gevonden. Ik stapte uitgeput het bed in viel al snel in slaap.
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
Ik heb soms het idee dat ik jullie niet vaak genoeg bedank voor het lezen van mijn verhaal, dus bij deze: THANK YOU ALL SO MUCH ♡
JE LEEST
The Beloved Student
FanfictionGeliefd? Nou, nee. Eigenlijk helemaal niet zelfs. Beckah (17) is de meest gehaate leerling bij elke docent en bij de meeste leerlingen. Er gaat geen dag voorbij dat ze het leven van de docenten en leerlingen niet zuur maakt. En wat gebeurt er als er...