The Beloved Student

Hoofdstuk 10

Met een afkeurende blik keek ik naar de stapel huiswerk die ik volgens Kyla nog moest maken voor deze week. Ik had wel betere dingen te doen, een plan voor Thomas bedenken bijvoorbeeld. Ik ren snel naar beneden om een pak koekjes uit de kast te jatten en rende weer snel terug naar mijn kamer. Tot mijn verbazing staat Jake in mijn deur opening. 'Wat?' Vraag ik hem terwijl ik me langs hem probeer te duwen. 'Niet zo snel zusje.' Jake duwt me terug de gang in en schenkt me een glimlach en ik geef hem een geïrriteerde blik terug. 'Jake, ik heb huiswerk te doen.' Zeg ik geërgerd. Jake keek me even stom aan en begon toen hard te lachen. 'Huiswerk? Jij? Dat ik dat nog mag meemaken!' Hij schatert het uit en ik staar hem met een emotieloze uitdrukking aan. Jake veegt een traan weg van het lachen maar kijkt me dan weer serieus aan. 'Maar daar kwam ik niet voor.' Ik kijk hem verveeld aan. 'Nou broertje lief, vertel het eens.' Zeg ik en sla mijn armen over elkaar heen. 'Ten eerste het is Broer en ten tweede ik ga naar een feest vanavond en ik heb nog steeds huisarest,' Hij rolt even met zijn ogen. 'Echt belachelijk ik ben verdomme 20, en nou ja ik moet gewoon naar dat feest dus als jij even tegen mam zegt dat ik bij Kevin aan het leren ben, dan zou ik dat erg waarderen.' Hij geeft me een enge glimlach en schud met zijn hand mijn haar door de war. Boos sla ik zijn hand weg. 'Wat krijg ik er voor terug?' Vraag ik. 'De wifi code.' 'Deal.' Jake grijnst, grist een aantal koekjes uit mijn hand en loopt dan naar beneden.

'Kyla, echt waar ik heb het geprobeerd.' Klaag ik. Gister had ik mijn wiskunde boek opengeslagen om hem vervolgens meteen weer dicht te doen. Mijn Netflix riep me gewoon. Echt waar. 'Ja, tuurlijk B.' Kyla trekt een wenkbrauw naar me op en geeft me een "denk-je-dat-ik-dat-geloof" blik. 'Ik ben er gewoon niet voor gemaakt om huiswerk te maken, ik kan daar ook niks aan doen!' Ik hou verdedigend mijn handen omhoog. Kyla keek me even droog aan. 'Geen huiswerk, geen ATP.' Zegt ze tenslotte. 'ATP?' Ik kijk haar raar aan. 'Ja, het Anti Thomas Plan.' Ze kijkt me aan met een "dûh" blik. Ik vorm een "O" met mijn mond en knik langzaam. 'Ik had een geweldig idee, maar ja, geen huiswerk, geen ATP.' Ze begint naar ons scheikunde lokaal te lopen. 'Hè! Dat is niet eerlijk!' Roep ik voordat ik haar snel achterna loop.

Scheikunde verliep helaas niet als gepland. Ons docent dacht dat het wel een goed plan was om de partners te verwisselen, en wat een verrassing, ik werd met Thomas ingedeeld. Kyla zat aan de andere kant van de klas en gaf me een knipoog die ik beantwoorde met een boze blik.

Omdat Thomas en ik beide niet hadden opgelet tijdens de uitleg ging ons hele experiment de lucht in. Letterlijk.

'Wat doe je nou!' Sis ik boos naar Thomas. 'Er  moest eerst een beetje van dit spul in!' Ik gebaarde naar het reageerbuisje met een blauwe kleurstof er in. Thomas die net (volgens mij) de verkeerde vloeistof in het glazen potje had gegoten haalde zijn schouders op. 'Dus? En trouwens hoe kan jij dat nou weten je hebt niet eens naar de uitleg geluisterd.' Ik perste mijn lippen op elkaar, wat Thomas alleen maar grappig vond. 'Maar goed hoor mevrouw, we doen de blauwe smurrie er ook wel bij, speciaal voor jou.' Voor ik nog iets kon zeggen had hij de volledige inhoud van het buisje in de grotere glazen pot gegoten. 'Ik weet zeker dat je het weer fout doet.' Snauw ik. Ik pak een buisje met zwart poeder van de tafel en gooi er perongeluk iets te veel van in de pot. 'Beckah wat is er mis met jou!' Thomas grijpt gefrustreerd zijn haar vast. Ik grijns alleen maar. Toen ik om me heen keek zag ik dat al een aantal groepjes, waaronder Kyla's groepje, al een soort van schuim hadden gecreeërd. Bij mij en Thomas gebeurde er echter helemaal niks. Thomas bleek het ook door te hebben en gehaast trokken we alle buisjes open en begonnen het in de totaal verkeerde volgorde en hoeveelheid in de glazen pot te doen. Niet veel later begon het mengsel te borrelen en ik keek er trots naar. Naast mij was Thomas iets minder enthousiast. Ik hoorde hem nog net "Oh nee" mompelen voordat hij me aan mijn arm onder de tafel trok. 'Iedereen bukken!' Schreeuwde hij van onder de tafel, en voordat ik ook maar iets kon zeggen hoorde we een luide knal. Ik kneep mijn ogen dicht van schrik en pas toen de rookmelder afging deed ik mijn ogen weer open. Thomas en ik kwamen langzaam onder de tafel vandaan. Het hele lokaal zat onder het mengsel dat we in elkaar hadden geflansd. Er was niet veel rook maar blijkbaar toch genoeg om de rookmelder aan te laten gaan. 'Godver, Thomas dit is jou schuld!' Roep ik boven het gepiep uit. 'Helemaal niet! Als jij niet zoveel poeder er in had gegooit was er niks gebeurt!' Mijn docent was ondertussen bezig de andere leerlingen te checken of ze okè waren en kwam toen woedend op ons afgelopen. Ik gaf Thomas nog snel een woedende blik voordat ons docent tegen ons begon te schreeuwen. Ze liep rood aan en de klas viel abrupt stil. Ik kon het niet helpen om te grinniken. 'Denk je dat dit grappig is Beckah?' Haar stem was opeens weer helemaal kalm en dat kon maar een ding betekenen: 'Ga je melden, en 3 uur nakomen!' Krijste ze. Ik keek naar Thomas die naar de grond keek om zijn lach te verbergen. 'En jij ook Thomas!' Zijn hoofd schoot omhoog en zijn grijns was meteen verdwenen.  'Na school komen jullie terug om alles met z'n tweeën schoon te maken en ik ga jullie ouders bellen!' Thomas en ik keken haar zwijgend aan. 'Nou, waar wachten jullie op? Ga jullie melden voordat ik me bedenk en jullie 2 weken lang in al jullie vrije uren laat terug komen!' Ik draaide me meteen om, pakte mijn tas en haaste me het lokaal uit met Thomas achter me aan.

En zo eindigde we alweer samen bij het nablijven.

'Je word bedankt Sangster.' Gromde ik woedend. 'Geef toe dat het best grappig was.' Grinnikt hij terwijl hij zijn spons over een tafel haalt. 'Erg grappig.' Mompelde ik. Mijn docent bedoelde met schoonmaken blijkbaar ook het opruimen van alle spullen die onze klas had gebruikt. 'Helaas dat ik alweer met jou moet nakomen in plaats van met een leuke knappe jongen.' Zei ik zo nonchalant mogelijk. Thomas lachte spottend. 'Sorry hoor, maar een knappere boy als mij is er niet.' Ik maakte een kotsgeluidje en ging verder met het afwassen van de reageerbuisjes. Of nou ja, de buisjes die nog heel waren. 'Volgens mij mag deze school mij echt niet.' Zegt Thomas opeens. 'Hoezo dat?' Ik kijk zijn richting op maar hij kijkt naar de tafel voor zich. 'Omdat ik, hoe dan ook, steeds weer met jou in groepjes word geplaatst en dan ook nog met jou moet nablijven.' Ik lach even maar zeg dan serieus: 'Ik denk dat je bedoelt dat je gezegend bent.' Thomas kijkt op en rolt met zijn ogen. 'Gezegend hé? Gedoemd bedoel je. Je bent gewoon zo onuitstaanbaar!' Ik lachte weer. 'Ik ben blij dat het gevoel wederzijds is.' Ik geef hem een neppe glimlach en wanneer hij zich omdraait gooi ik mijn spons naar hem toe, die met een doffe plof tegen zijn achterhoofd aankomt. Langzaam draait hij zich om en kijkt me woedend aan. Al snel gooit hij de spons terug en die beland tegen mijn buik. Na 5 minuten sponzen hebben gegooid stonden we beide met ons emmer water tegenover elkaar. 'Als je die emmer water over me heen gooit dan-' 'Dan gooi je die van jou ook. Ja,ja ik snap het.' Onderbreekt hij me. Precies op het moment dat we de emmers water over elkaar heen gooien komt ons docent weer binnen. Ze schreeuwt nog "Nee!" maar het was al te laat. Druipend van het water stonden Thomas en ik in het midden van het nog steeds half vieze lokaal.

En zo eindigden we 2 weken lang in onze vrije uren nakomend op school.

♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡

Langste hoofdstuk ooit😂