The Beloved Student

Hoofdstuk 14

De bed & breakfast zat in een afgelegen straatje ergens net buiten Londen.
Thomas die eindelijk iets meer bij zijn bewust zijn was, duwde zich langzaam van ons docent af die hem een beetje bezorgd aan keek. Hij wankelde een beetje van vermoeidheid maar niet veel later rechtte hij zijn rug en liep naar de ingang van het bed & breakfast. 'Ohja, Beckah ik heb krukken voor je meegenomen.  Ze liggen in de kofferbak.' Zei mijn docent over haar schouder en liep achter Thomas de bed & breakfast in. 'Ik pak ze wel.' Zei Kayla die alweer naar de taxi was gestapt. De taxichauffeur keek ongeduldig in zijn spiegeltje naar Kayla die de krukken uit de kofferpak trok. Ze liet de kofferbak open, liep naar mij, overhandigde mij grinnikend de krukken en liep terug naar de taxi om vervolgens de deur van de kofferbak met een klap dicht te gooien. Ik gooide mijn hoofd in mijn nek van het lachen en hoorde de taxi hard weg rijden. 'Nooit gedacht dat ik het zou zeggen Kay, maar je begint wel een beetje op mij te lijken.' Lachte ik en pakte de krukken beet. 'Mocht je willen.' Lachte ze terug en samen liepen we naar de ingang.

Thomas zat op een van de banken in de lobby en Jason was blijkbaar bij hem gaan zitten. Toen Kayla en ik binnen stapte, keek hij ons vernietigend aan. 'Wat kijk je nou?' Snauw ik naar Jason en Thomas grijnst. 'Beckah,' begint Kayla, maar ik hou mijn hand in de lucht als gebaar dat ze stil moet zijn. 'Jij hebt zeker die lift gesaboteerd he?' Jason kijkt me intimiderend aan. Maar ik lach hem alleen maar spottend uit. 'Hoe dom ben jij? Denk je nou echt dat ik zelf in een lift zou stappen die ik heb gesaboteerd?' Ik maak aanhalingstekens met mijn vingers in de lucht bij het woord gesaboteerd. 'Dat ik de lift zou saboteren en alleen Thomas er in zou laten stappen, ja dat zou ik nog best kunnen doen, maar er zelf bij instappen? No thanks.' Ik keek Jason met een overwinnende blik aan. 'Of,' begon Thomas. 'Beckah is zo verliefd op me dat ze de lift inderdaad saboteerde en er juist expres bij stapte in de hoop dat ik haar leven zou redden net als in films.' Thomas grijnsde nog steeds en ik wist dat hij dat deed om mij boos te maken. 'Mocht je willen Sangster.' Zei ik daarom zo rustig mogelijk. Thomas mompelde iets onverstaanbaars en wendde zijn blik af. 'Het is al laat. Kom, we gaan naar ons kamer.' Zei Kayla en trok zachtjes aan mijn arm zodat ik niet met krukken en al om zou vallen. Ik snoof geërgerd en keek nog een keer boos naar Thomas voordat ik Kayla volgde naar de lift.

De volgende ochtend stonden we rond half 8 op de stoep voor het bed & breakfast te wachten tot ons bus ons op kwam halen. Kayla en ik waren bijna te laat omdat het omkleden bij mij erg lastig ging. Ik moet zeggen, omkleden met een gekneusde enkel is moeilijker dan ik had verwacht. Toen ik mijn bed uitstapte, was ik vergeten dat mijn enkel gekneusd was en mijn voet belandde iets te hard op de grond waardoor er een steek van pijn door mijn been heen ging. Ik gilde het uit waardoor Kayla meteen klaar wakker was.
Aan Thomas te zien had hij net zoveel moeite met zijn arm als ik met mijn enkel. Zijn T-shirt zat gedraaid en zijn haar door de war. Ergens voelde ik lichtelijk een schuldgevoel. Ik had niet lang om me schuldig te voelen want de bus stopte al voor ons. Mijn docent liet Thomas en mij als eerst instappen omdat we 'minder valide' waren. Kayla en Jason volgde al snel achter ons. Onhandig hinkelde ik op mijn krukken door de bus en liet me uiteindelijk op de achterbank vallen.
Kayla ging naast me zitten en keek links voor zich. Ik volgde haar blik en zag dat ze naar Jason keek. Of keek ze naar Thomas? 'Kayla,' begon ik. 'Spot ik nou verliefdheid in je ogen?' Ik lachte, en Kayla draaide met een ruk haar gezicht naar me toe. 'Natuurlijk niet!' Snauwde ze, maar toch kreeg haar gezicht een rode tint. 'Wie is het? Thomas? Jason?' Ik grijnsde. 'Thomas vind jou al leuk dus dan blijft er maar een over.' Zei ze nonchalant. Ik keek haar verbijsterd aan. 'Wat?' 'Je hoorde me wel B.' 'Je maakt een grapje.' 'Nee hoor. Zie je niet hoe hij naar je kijkt?' 'Ja, met haat, en dat is wederzijds.' Ik keek boos de andere kant op. 'Trouwens, hou kan je de 'verliefdheid' in mijn ogen zien? Wat weet jij nou weer van de liefde?' Vroeg Kayla en ik draaide me weer naar haar toe. 'Ik ben wel eens verliefd geweest.' Zei ik. 'Echt? Op wie?' Kayla keek me verbaasd aan. 'William Herondale.' Ik grijnsde. 'Oh. Mijn. God. Die naam is zo mooi! Waar ken je hem van? Hoe ziet hij er uit?' Kayla's ogen waren zo groot als schoteltjes geworden. 'Hij heeft zwart haar, blauwe ogen en een geweldig lichaam.' Ik wiebelde met mijn wenkbrauwen. Kayla's mond viel open. 'En waar ken je hem van?' Ze greep mijn arm vast en even dacht ik dat ze me door elkaar zou schudden maar dat deed ze niet. 'Oh, ik leerde hem kennen in het eerste deel van mijn boeken serie, De Ijz-' Kayla onderbrak me door me een tik tegen mijn arm te geven waardoor ik in de lach schoot. 'Dat is niet grappig! Hij is niet eens echt!' Kayla keek me vernietigend aan. Toen ik mijn tranen van het lachen had weg geveegd keek ik even naar voren en zag dat Thomas naar me keek. Zodra hij zag dat ik hem had gezien draaide hij snel zijn gezicht weg. Ik fronste even maar liet het toen voor wat het was.

'We zijn aangekomen bij onze eerste bestemmingen: The Big Ben en The London Eye!' Mijn docent haar stem galmde door de speakers van de bus. Niet veel later kwam de bus tot stilstand en stapte iedereen uit.
'We gaan de groep in tweeën verdelen, dus luister goed bij wie je in de groep zit!' Schreeuwde mijn docent over het verkeer van Londen heen. 'Groep een gaat beginnen bij The Big Ben en groep twee zal starten bij The London Eye.' Ze gebaarde naar de twee bezienswaardigheden. Vervolgens liep ze dwars door onze groep heen, wat haar manier bleek te zijn van het verdelen van een groep. Ik zette zo snel mogelijk een stap, zonder mijn enkel nog meer pijn te doen, dichter naar Kayla zodat ik niet alleen met irritante kinderen opgescheept zou zitten. Samen met Kayla eindigde ik in groep een. 'Ik mis nog twee personen voor groep een, wie bieden zich vrijwillig aan?' Het bleef even stil en mijn docent keek groep twee rond. 'Thomas en Jason?' Ze keek de twee jongens vragend aan. Maar voordat ze nog iets kon zeggen protesteerde Thomas en ik al. 'Mevrouw, dat kunt u mij niet aan doen!' Kermde ik. 'Mevrouw, we haten elkaar!' Snauwde Thomas.  'Daar heb ik niks mee te maken, jullie moeten maar leren samen te werken.' Ze sloeg haar armen over elkaar heen. 'Nou vandaag nog Jason en Thomas.' Ze wapperde met haar hand in gebaar dat ze naar de andere groep moesten.

♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
Ik weet niet zo goed wat ik van dit hoofdstuk vind. Ik hoop dat mijn volgende hoofdstuk iets beter word. 🙃