Vergeet me niet

Hoofdstuk 13 - Anna

Hoofdstuk 1320 Oktober,1944, Dorpsstraat 17

'Ze komen!'
Anna rende enthousiast de trap af, de woonkamer in. Haar moeder kwam uit de keuken en haar broer keek op van de radio.

'Weet je het zeker?' vroeg hij gespannen.

'Ja, ja!' zei Anna ongeduldig en wiebelde van haar ene voet naar de andere. 'Kom nou!'

Haar moeder stond op en liep achter haar dochter aan, die bijna rennend door de deur naar buiten ging. Er stonden al meer mensen buiten, sommige met een Nederlandse vlag in de hand, sommige met flessen alcohol, sommige met sigaren, maar allemaal met een glimlach vol opluchting.

'Kijk, daar zijn ze!' wees een buurman, en inderdaad: daar waren ze. De rijen legerauto's, langzaam het dorp inrijdend, vol met Canadese soldaten. Anna sprong haast op en neer van blijdschap en begon te juichen. Ook haar moeder kon een grote glimlach niet onderdrukken.

'Wacht!' zei haar moeder. 'We hebben nog een vlag op zolder liggen.'
Snel verdween ze het huis in, om een paar minuten later boven de vlag uit te hangen. Anna keek haar broer aan.

'Het is voorbij,' fluisterde ze en viel hem om de hals.

'Het is voorbij,' herhaalde die en beantwoordde zijn zusjes' omhelzing.

Overal om hen heen zagen ze blije mensen, die uit hun huis kwamen. Er werd haast ongelovig gekeken naar de soldaten, die hun kwamen bevrijden na vijf jaar van Duitse verstikking.

Ergens had iemand de radio aangezet. Het volkslied klonk. Er werd gezongen en gedanst. Iedereen verzamelde zich op de hoofdweg, om de soldaten te ontvangen en toe te juichen. Anna zag haar vriendinnen aan de overkant staan en wilde de weg oversteken, maar er kwam net een auto aan.

'Hey!' riep één van de soldaten, toen ze vlak voor de auto stil bleef staan. 'Watch out, beautiful girl.'

Anna voelde een blos naar haar wangen opstijgen.

'I will,' zei ze snel, een antwoord dat, als ze zich de Engelse lessen goed had herinnerd, 'zal ik doen' betekende. De soldaat knipoogde naar haar. Snel rende ze naar de overkant, waar haar vriendinnen het hele tafereel hadden gevolgd. Met grote ogen keken ze naar Anna, alsof die net een buitenaards wezen had gezien. Giechelend omhelsde Anna al haar vriendinnen.

Samen bleven ze de stoet auto's nakijken, tot de laatste uit het dorp was verdwenen. Het feest was echter nog niet afgelopen. Tot diep in de nacht bleven mensen zingen en dansen. De oorlog was voorbij, de Duitsers waren verdreven. Na bijna vijf jaar ellende was het eindelijk afgelopen.

Anna had zich geen gelukkiger moment kunnen voorstellen.

A/N

Hallo, jongens! Zoals jullie kunnen zien, ben ik weer op tijd. Het is een wonder, ik weet het.
Hopelijk vinden jullie het hoofdstuk een beetje leuk. Daar doe ik het tenslotte voor.

De groeten,
Cacaoboon.