You can call me monster|Sehun EXO fanfiction| ✓

34

Niedługo po wyjściu Suho w pokoju pojawił się Baekhyun, który zaprosił mnie na śniadanie. Kilka minut później zeszłam na dół i usiadłam w kuchni, gdzie czekała cała reszta.

- Chciałem ogłosić, że dzwonił do mnie Daehyung i zostaliśmy zaproszeni na kolację. Lay niestety, ale jedziemy z tobą- powiedział Kyungsoo.

- Czyli jedziemy dzisiaj?- zapytał Baekhyun.

- Tak... Sophie, ty też-powiedział, a ja prawie się zakrztusiłam.

- Ja? Ale przecież nie mogę, bo jestem człowiekiem i...

- Możesz. Wszystko ustaliłem z kuzynem i wytłumaczyłem w jakiej jesteśmy sytuacji. Powiedział, że bardzo chętnie cię pozna.

- W takim razie, na jak długo jedziemy?- zapytałam.

- Dzisiaj po śniadaniu wyjeżdżamy, zostajemy na kolacji, nocujemy, kolejnego dnia jemy śniadanie i wracamy- odpowiedział i wziął łyka herbaty.

Po wypiciu przeze mnie zawartości kubka, wróciłam do pokoju, aby się spakować. Spakować? No chyba nie. Przypomniałam sobie, że przecież chodzę w ubraniach chłopaków! No tak. Skoro obędzie się kolacja, to pewnie trzeba będzie wyglądać elegancko, a ja raczej nie wyglądam elegancko w za dużych spodniach dresowych Chanyeola i koszulce Sehuna. Dajcie mi jeszcze jakieś łańcuchy i będę wyglądała jak raper z ulicy. Siedziałam na łóżku załamana, gdy nagle do pokoju wszedł Suho.

- Hej, coś się stało?- zapytał widząc mnie ze zwieszoną głową.

- Suho, nie mam się w co ubrać. Nie mogę pojechać tam w tym stroju!- powiedziałam łapiąc za materiał koszulki.

- Dlaczego?- zapytał zdziwiony.

- Spójrz na mnie! Wyglądam jak mały raper.

- Ale co ja zrobię? Nie noszę sukienek...

- Nie możemy czegoś kupić, czy coś?- zapytałam.

W pokoju zapadła cisza. Chłopak nagle wyszedł i wrócił po paru minutach z dwiema sukienkami.

- Powiedz, że to nie twoje- powiedziałam podchodząc do Suho.

- Oczywiście, że nie. Podobają ci się?- zapytał dając mi obie sukienki.

- Tak, bardzo. Skąd je wziąłeś?

- Powiedzmy, że to będzie moja tajemnica, ale kiedy wrócimy, to oddasz mi je, dobrze?

- Okej.

Suho opuścił pokój, a ja się przebrałam. Sukienka, którą wybrałam była koloru szarego, miała długi rękaw, a pod szyją biały kołnierzyk. Mimo, że nie lubię sukienek, wolę spodnie, to ta przypadła mi do gustu. Poszłam do łazienki i zaczęłam rozczesywać moje długie, brązowe włosy. Kiedy byłam gotowa zeszłam na dół. Wtedy zobaczyłam Suho i Kyungsoo ubranych w garnitury, którzy patrzyli na mnie ze zdziwieniem.

- Skąd masz tą sukienkę?- zapytał Kyungsoo.

- Ja kazałem jej to ubrać- powiedział Suho.

- Dlaczego dałeś jej sukienkę Seohyun?- zapytał lekko zdenerwowany.

- A co? Miała jechać w stroju bezdomnego?

- To jest sukienka waszej matki?- zapytałam zdziwiona, ale mnie zignorowali.

- Dobra! Niech w niej jedzie, bo i tak nie zdąży się przebrać- powiedział Kyungsoo i odszedł.

- Dlaczego mi nie powiedziałeś, że to jest sukienka Seohyun?!- zapytałam łapiąc go za ucho.

- A co by to zmieniło?- zapytał skręcając się z bólu.

- NIE UBRAŁABYM JEJ KRETYNIE!

- Ej, ej, ej bez wyzwisk proszę. Nie przejmuj się reakcją Kyungsoo. Jak wrócimy to mi ją oddasz i będzie po sprawie- powiedział, a ja puściłam jego ucho.

- Niech ci będzie- powiedziałam i zaczęłam iść w kierunku drzwi do kuchni.

- Sophie- krzyknął- Pięknie wyglądasz!

Uśmiechnęłam się do niego i weszłam do innego pomieszczenia. Wzięłam szklankę do ręki i nalałam sobie wody, po czym wzięłam jednego łyka. Nagle w kuchni pojawił się Kai. Odskoczyłam na jego widok i upuściłam naczynie na podłogę.

- Kai, co ty tu robisz?- zapytałam łapiąc oddech.

- Przepraszam!- powiedział i uśmiechnął się- Kyungsoo kazał mi się tu zjawić.

- O, Kai! Dobrze, że już jesteś. Weźmiesz Sophie, Laya, Sehuna i Baekhyuna ze sobą. Ja i Suho musimy jeszcze coś załatwić.

- Nie ma problemu- powiedział Kai, po czym złapał mnie za rękę.

Nagle znaleźliśmy się w pokoju Sehuna, potem Baekhyuna i w końcu przed jakimś zamkiem. Przed starym budynkiem był wielki trawnik, oraz wiele roślin. Byłam pod wielkim wrażeniem widoków. Zgaduję, że to właśnie tutaj odbędzie się kolacja.