The Rape Victim

Chapter 21:LDR

Oh tukso... Layuan mo ako! Koya tyupi. Di pa me ready. Char! Para kay Cerence Anthony Villaries lang ang puso ko. Lol.
Hanubayan! Naaadik na ako. #noToTukso
#noToKoya
#yesToCAV
#stillHopia
#Hahaha
Happy reading po bebes, tinutuyo ako. Kawawa magbabasa nito, mababaliw din kayo gaya ko.
Hahaha. Enjoy!

*Third person's POV*

Isang buwan mula nang tumungong America ang asawa ni Dara ay palaging nagcha-chat ang dalawa. Tatlo o mahigit pa sa isang araw kung magkausap ang mga ito, minsan ay napapadalas pa ang international calls nila. Mukhang hindi nga magkahiwalay ang dalawa dahil alam ng mga ito ang nangyayari sa isa't isa.

Napatingin si Dara sa cellphone niya ng umilaw ang screen niyon, may nakita itong notification galing sa asawa nito. Nagsend ang asawa nito ng picture kung saan nasa classroom ito kasama ang mga kaklase nito na may caption na, "I'm bored, i want to talk to my beautiful wife."

Umaga ngayon sa America samantalang gabi na ngayon sa Pilipinas, sa katunayan ay nakahiga na si Dara sa kama ng mga ito, yakap ang unan na madalas gamitin ng asawa nito.
Agad namang idinial ni Dara amg numero ng asawa upang tawagan ito. Unang ring pa lang ay nasagot na agad nito.

"Hello My Love.." Bungad ni Dara sa asawa.

"I already miss you, can I go home now?" Cerence asks his wife.

"Nababaliw ka na ba?! Paano ang pag-aaral mo jan? Namimiss din naman kita pero hindi naman pwedeng tumigil ka sa pag-aaral." Tanong ni Dara sa asawa.

"I hate it here, sana matapos na agad 'to para makasama na kita jan." Mahihimigan ang pagkasabik sa tinig ni Cerence.

"Dalawin kaya kita jan?" Ani Dara sa asawa.

"God, Dara.. Gusto ko ring nandito ka pero hindi ka pwedeng umabsent sa klase saka kailangan ka sa business mo jan di ba?" Paalala nito sa asawa.

"Eh uuwi naman ako agad eh. Saka namimiss na kita sobra." Anito sa asawa sa kabilang linya.

"No Dara, I don't want you to get too tired, you'll just be exhausted." Cerence said with finality.

"Siguro hindi mo talaga ako namimiss no?" Nakalabing ani Dara sa asawa.

"Now, where did that came from?" He asks.

"You don't want to be visit, is that it?" Dara frowned as she questioned his husband.

"It's not like that-.." Dara shut the call before Cerence finishes his statement. Dara did also shut the power of her phone.
Cerence tried ro call his wife but it's no use, she's cannot be reached. Cerence assumed that Dara might turn the power of her phone off.

Cerence groaned in annoyance. It is the first time that Dara cut the line while talking to him. While on the other hand, Dara is crying. She misses her husband so much that all she wanted to do is to see him in person.

Kinuha ni Dara ang picture ng asawa sa bed side table at kinausap iyon. "Nakakainis ka." Nakalabing aniya sa litrato. "Siguro may babae ka na jan no? Kaya ba ayaw mo akong bumisita jan? Pwede naman akong bumisita jan ha? Sinasabi ko na nga ba, dapat talaga hindi ako nainlove sa iyo." Aniya rito. Tinungo niya ang drawer at kumuha nang pentelpen. Sinira niya ang picture ng asawa, nagdrawing ito ng sungay, matalas na ngipin at balbas sa mukha ng litrato. Isinulatan din niya ng maraming 'I hate you' ang picture nito. Sa huli ay naiyak na lang siya matapos masira ang litrato ng asawa. Kahit kasi pangit na ito ay namimiss niya pa din ito.
Nakatulog siyang masama ang loob sa asawa.

Samantalang hindi nakapag-concentrate si Cerence sa pakikinig sa professor nito dahil naglalaro sa isipan niya ang kanyang asawa, sa sapantaha niya'y umiiyak na ito ngayon. Knowing Dara, kung madali ito pakiligin ay madali lang din itong paiyakin. Mababa lang kasi ang luha nito, he already had a prove on that when he tried to piss her one time and it kills the hell out of him when Dara cried. Kahit inalo na niya si Dara ng panahon na iyon ay napapaiyak pa din ito dahil nga sa pag-sosorry niya, akala kasi nito ay totoo ang ginawang pagpapa-iinis niya rito. Paano na lang ngayon na wala siya roon, paniguradong bukas ay namamaga ang mata nito kakaiyak.