The Rape Victim

Chapter 27: Marrying Cerence Anthony Villaries

*THIRD PERSON'S POV*

Naka-ready na ang simbahan nang makarating sila sa venue.
Tonight, I'm marrying Cerence Anthony Villaries, again. Sa isip-isip ni Dara.
Napa-nganga na lang si Dara nang makita ang simbahan.  "Paanong nagawa mo ito ng ganito kabilis?" Tanong nito sa asawang si Cerence.

"Through those morons." He pointed his mouth towards his friends. "And ofcourse,  this is planned all along, napabilis nga lang." Ani Cerence sa asawa na tila pa nahihiya.  Oo nga naman,  hindi na kasi ito makapag-hintay kaya imbes na pagkatapos ng pag-aaral nito sa America pa ang kasal ay napadali iyon.

"Hoy.  Mag-uumpisa na ang kasal niyo, ang bagal niyo hah.  Antok na antok na ang mga tao e." Reklamo ni Leejay nang makalapit ito sa amin. Pinagtawanan lang namin ito.

"I have to go.. Aantayin kita sa altar,  okay?" Ani Cerence sa asawa at masuyong pinaplos ang pisngi nito.

This is not the wedding I dreamt but I know this will be the best wedding ever. Basta si Cerence ang groom ko,  magiging the best ang kasal na ito.  Huminga ako ng malalim,  ipinikit ko ang mga mata ko.  Nang magmulat ako ng mata ay napatingin ako sa salamin, I only had a light make up,  a simple white dress.. I'm not even wearing a high heeled shoes..yes, I'm with my white flats. Hindi nga ako ready okay? Anang sa isip ni Dara pero kahit ata naka-swim suit,  nakapunit-punit na damit ay magpapakasal siya kay Cerence. Huminga ang dalaga nang tawagin siya ng maid of honor niyang si Minzii. 

"Bakit ka andito?  Paano mo nalaman?" Gulat na tanong ko.

"Hmp, kinaladkad na lang ako bigla ng lalaking iyon." Anito na itinuro si Joash.  Napatango ako rito. Right, she's close to that jackass.

Maya-maya ay ngumiti siya rito,  gumanti naman ng isang masayang pag-bati ang loka.
"Kakasal ka na naman. Naka-dalawa ka na ha.. Nakakaingit ka." Anito na kinikilig.
Alam ni Dara na masaya ang kaibigan niya para sa kanila ni Cerence. Hindi niya na muna ibibisto si Joash kay Minzii, kasal niya ngayon..everything should be perfect.

"Hali ka na nga Dara, baka mainip na iyong groom mo." Pag-aanyaya ni Minzii. Sumunod naman agad si Dara, katulad ng lahat ay excited din siya.  Kasal niya ngayong gabi.  Kasal niya sa taong mahal na mahal niya at mahal na mahal din siya.

Inihatid siya ni Minzii sa harap ng Daddy niya.

"Dad!" Niyakap ni Dara ang ama.

"Hey,  sweetheart.." Bati ng ama niya na niyakap din siya.

"It's your wedding again." Dara's Dad said and chuckled. "Yea." Dara nods and laugh with his Dad.

"There you are.." A voice caught their attention, it's her mother walking towards them with a huge smile on her lips.

Dara's mother held her daughter"s face and caress it. "You look very happy." She commented.

"Yes." She nods.  "And I thank the two of you for it. Kung hindi niyo ako pinakasal kay Cerence hindi ako magiging maligaya ng ganito." Ani Dara na niyakap ang ina.

Hinalikan ng ama ni Dara ang noo nito. "No,  Dara.. Kami dapat ang magpasalamat ng Mama mo sa iyo, naging mabait at masunurin kang anak." Anang Daddy nito.

"Be happy." Her Mom said and kissed her on her forehead before she leaves her and her father.

One day, Dara knows her parents will have their own happy ending. Nakikita niya ang kakaibang kislap sa mata ng mga ito nang mag-usap ang mga ito kanina. Magkakasundo na ang mga ito. Soon.

"Tara na nga, hinihintay ka na nang mapapangasawa mo." Anang ama niya na natatawa.

Samantalang naiiinip na nakatingin si Cerence sa pintuan ng simbahan, ang bagal naman kasing maglakad ng mga ninong, ninang at ng mga abay... Gusto-gustong na nitong makita si Dara.