7 NEFESTE 1 DÜNYA

19. Bölüm - KURAL 1

19. Bölüm - KURAL 1

NVM, Faith Marie

''Bana yalanlar söyledin, sandın ki bu yalanlar bizi bir arada tutacak; bilemedin ki bu yalanlar bizim sonumuz olacak.''

Hazen Dora, 18. yaş anısı

''Kalk!''

Henüz ne olduğunu bile anlayamamışken oda kapısının sertçe duvara çarpmasıyla irkilip, gözlerimi araladım. Daha kendime bile gelememişken bu kez üzerimdeki kalın yorgan çekilmiş, odanın soğuğu sertçe bedenime çarpmıştı.

Birkaç gündür odamdaki kalorifer bozuktu, petek çalışmıyordu ve odayı ısıtmak için elektrikli soba kullanıyordum. Geceleri yakmıyordum ama, ne olur ne olmaz diye ve şimdi içerisi buz gibiydi. Gecenin ılımış havası artık yoktu.

''Kalksana.'' dedi annem katı bir sesle, başımda dikiliyordu ve açtığı ışık yüzünden ayılamamış gözlerimi bile açamıyordum.

''Anne,'' diye mırıldandım uyku mahmuru bir sesle. Üşümeye başlamıştım yorganım bir anda gidince. Ellerimi gözlerime bastırıp sertçe ovalayıp araladım. Yatakta oturur pozisyona geçince bakışlarımı kaldırıp anneme bakmıştım. ''Ne oldu? Saat kaç?''

Üzerinde siyah kalın pijamaları vardı ve en az benim kadar yorgun görünüyordu. ''Altı,'' dedi. ''Sınav sonuçları açıklanmış, siteye bak çabuk.''

Durdum. Kalbim artık kan yerine adrenalin pompalamaya başladığında gözlerimde uyku nanıma hiçbir şey kalmamıştı. Sınav sonuçları açıklanmış. Sınav. Sonuçları. Açıklanmış. Bedenimi saran soğukluk yerini sırtımdan aşağı kayıp giden ter damlacıklarına bırakmıştı. Gerildim, dudaklarımı ıslatırken heyecandan ellerim terlemeye başlamıştı.

''Hazen,'' dedi annem bir kez daha, sesi demir kadar katıydı. ''Kalk şu yataktan artık, sonuçlarına bak!''

Kapının girişinde gözlerinden uyku akan Dilem'i gördüm, bana bakıyordu ancak baktığı yerde beni göremeyecek kadar mahmurdu bakışları. ''Anne?'' dedi bir an sonra. Sonra tekrar bana baktı. ''Abla?''

''Ablanın sonuçları açıklanmış kızım,'' dedi annem yumuşakça. Yataktan kalkmıştım o sırada. ''Sen uyu istersen annecim, boşuna kalkmışsın.''

Boşuna kalkmışsın?

''Merak ederim şimdi,'' dedi Dilem odanın içine, yanıma gelirken. Masanın başına geçmiş laptopun kapağını kaldırıyordum. Yanıma geldiğinde elini omzuma koyup yavaşça sıktı gülümseyip. ''Ben inanıyorum ki güzel bir sonuç çıkardın.''

''Zaten iyi bir sonuç çıkarmaktan başka şansı yok.''

Bir yıl boyunca aynı cümleyi tekrarlamaktan yorulmamıştı ama ben duymaktan usanmıştım. Başka şansın yok. İyi bir sıralama yapacaksın. Mecbursun. Çöz o denemeleri. Arttır o netlerini... Sınav stresi başlı başına bir problemken ailenin uyguladığı baskıyla bambaşka bir boyuta ulaşıyordu omuzlardaki yük. Zordu, zor olan konular değil zihindeki baskıdan oluşan karmaşaydı. Çıkmaz sokakta tıkanmış gibi hissettiriyordu.