7 NEFESTE 1 DÜNYA

6.Bölüm- KİTAP

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın! Satır aralarında görüşmek üzere! Zihniniz daima diri kalsın.

"Hepimiz geleceğin cesetleriyiz."

6.Bölüm- KİTAP

Bir insanın evi neresidir ki?

Doğup büyüdüğü dört duvar arasına ev diyen onlarca insan tanıdım, işin aslı bir insanın evi bu kadar basite indirgenemeyecek kadar hassas bir konuydu, bana göre. Önemli olan ait olmak mıydı? Oradayken kendini güvende hissedebilmek miydi bir yere evim diyebilmek? Eğer tüm bu sorularımın cevapları evet olduğunda bir yer gerçekten senin evin oluyorsa, benim bunca yıldır bir evim olmamıştı.

Bir insan bu şekilde nasıl yaşayabilir? Birçok soru kafamın içinde dönüp duruyor, hiçbirinin kuyruğu birbirine dokunmuyordu. Düşündükçe yeni bir şeyler aklıma geliyordu, yapboz parçaları gibi kafamın içinde şekillenen onlarca boşluk vardı.

Tüm yaşam aslında basit bir yapbozun parçalarında can bulmaz mıydı zaten? Doğum, ilk parçadır; hemen ardından ilk adımları sürükler, adımlar ise büyümenin elinden tutarak sahneye çıkar.

Sırayı bozamazsınız, eğer bozarsanız zaten bir şeyler yanlış gider, ama zaten bu imkânsızdır değil mi? Yani... kimse emeklemeden yürüyemez, harfleri bilmeden yazamaz, değil mi?

Öyleyse bu grup zımbırtıları nasıl oluşmuştu?

''Bir şey soracağım sana,'' deyip nihai sessizliğimi uzun bir aradan sonra bozmuştum. ''Her şey nasıl başladı?''

Aslında yolculuğumuzun iki saat önce bitmesi gerekiyordu ancak biz Avra yoluna saptığımızda Venom aramış, acil olarak Duha'ya gelmemizi söylemişti. Sanırım şirkette bir problem vardı ve Vasil olmadan çözülmüyordu. Şirket demişken, genetik kadar karmaşık bir bölümü okuyan biri nasıl oluyor da şirket işleriyle ilgilenebilecek vakti bulabiliyordu?

''Ya da dur,'' dedim aniden, gerçi daha cevap vermek için bile atakta bulunmamıştı. ''Madem sen genetik okuyorsun, şirket ile ilgilenecek vakti nereden buluyorsun ve mesleğinle tamamen zıt olan bu alanı nasıl bu kadar iyi idare edebiliyorsun?''

''Onca saatlik sessizliğin ardından terminatöre bağlayacağını hiç düşünmemiştim,'' tek eliyle direksiyonu kavramış, diğer elini ise kucağına bırakmıştı. ''Küçük yaşlardan beri babamla şirkette vakit geçirdiğimden az çok işlere hâkimiyetim vardı. Evden ayrıldıktan sonra dedemle şirkete gitmeye başladım. Liseyi bitirdikten sonra sınava girmedim, ne yapmak istediğimi anlamayacak kadar kafam doluydu ve bu süre zarfında da gece gündüz şirkette takıldım, işleyişi öğrendim; fark etmeden baya birikim yaptım kendime.''

''Peki neden bu alana yönelik bir şey değil de mühendislik?''

''Sen neden sağlık seçtin?'' deyip topu tamamen bana çevirdi bu kez. ''Sana bakan birinin veterinerlik okuduğunu düşünmesi imkansız, asla böyle bir imaj çizmiyorsun tıpkı benim gibi.'' cümlesinin son saniyelerinde bana ufak bir bakış atmış, kahvaltı sırasında dediklerime atıfta bulunmuştu bir nevi.

''Annem hayvanlardan nefret eder,'' diye başladım söze. ''Benimde öyle aman aman bir sevgim yoktu ilk zamanlar hayvanlara karşı ama sokakta yanıma yaklaşan kediyi köpeği sevmeden de geçmezdim. Daha sonra, sınav zamanından bahsediyorum, o zamanlar annemle aramız şimdikinden daha kötüydü ve bende inat uğruna veterinerlik yazdım tüm tercih listeme. Pişman mıyım diye sorarsan, hayır değilim. İsteyerek yazmadım ama severek okuyorum şimdi.'' Başını salladı yavaşça. ''Cevap verme sırası sende.''