Kahveli Çikolatam

5.ENİŞTE

 *DÜZENLENDİ*

Melih ile aynı yatakta yatmak mı? Yok artık. Al işte. Kızım başka ne istiyorsun. Taş gibi çocukla aynı yatakta yatacaksın. Sus iç sesim sus. O herhalde kendine yerde bir yatak hazırlardı. Değil mi? Bu fesat düşüncelerin ve aklımdaki soruların cevapları Melih'teydi. Onun duştan çıkmasını bekledim. Ne duşmuş ya zaten on beş dakika önce girdi. Ne yapıyor bu orada. Yine merak... Sonunda belinde havluyla duştan çıktı. Çıplak mı çıkçaktı kızım tabi havluyla çıkçak.

"Miray sen niye yatmıyorsun?"

"Melih... Burada bir tane yatak var. Herhalde sen yerde yatacaksın değil mi?"

"Hayır. Nereden çıkardın bunu. İkimizde burada yatacağız."

"Yok,yok... Olmaz. Ben seninle uyumam."

Bavulumu karıştırdım ve kendimle gurur duydum. Telaş ve sinirle bavuluma koyduğum eşya bir örtüydü. Örtü sığmaz demeyin benim canım annem o kadar düzenli ki örtüleri bile az yer kaplaması için en küçük yerine kadar katlar. Bunu yere koyabilirdim. Yer sertti ama orada zaten ben yatmayacaktım.
  
Örtüyü iki kat katlı bir şekilde yere serdim ve iki kişilik yataktaki bir yastığı yere koydum. Melih şaşkınlıkla beni izliyordu. Yer yatağını yaptıktan sonra iki kişilik yata geçtim ve sırtüstü yattım.

"Ne yaptın şimdi."

"Sana yer yatağı yaptım."

"Ne?! Orada ben mi yatacağım hayatta olmaz."

"Kusura bakma ben yatmam ve sende benim yanımda yatmayacağına göre bir seçenek kalıyor. Sen orada yatacaksın."

"Bak kızım eğer benim odamda kalıcaksan bazı kurallara uyman gerek."

"Her ne kadar -senin odan olmasa da kurallar neymiş öğrenelim."
İkimizde yatağın üstünde bağdaş kurduk.

"1. Bu odanın bütün temizlik işini kız yapar.
2. Erkeğin sözü geçerlidir. Ve son olarak;
3."

Beni kollarımdan tutup kendine çekti ve cümlesini tamamladı.

"Sen yer yatağında yatacaksın."

Beni yer yatağına atmaya çalıştı. Ama ben tabi ki direndim. Direnmez olaydım. Melih'in kollarına tutunup kendime yatağa doğru çekmeye çalışırken Melih'i yatağa doğru çektim ve... üstüme düştü. İlk kez biriyle bu pozisyondaydım. Erkek ya da kız hiç kimse benim üstüme düşmemişti.

"Kalk ya tamam ben burada yatarım."

"Tamam o zaman iyi geceler."

Işığı söndürdü ve yumuşacık yatağına yattı. Görürdü ama o. Bunun cezası hiç bitmez be anam. En iyisi uğraşmamak dedim ve dalamayacağım uykuma daldım.
 
Melih'ten
 
Saat sabaha karşı üçtü. Hala uyuyamamıştım. Saçmalamayın tabi ki de vicdan yapmıyorum. Koca bir yatak bana kalmıştı sevinmeliydim. Değil mi? Miray'a baktım. Çok güzeldi. Birgünde bu kadar şey olur mu demeyin. Biz Miray ve Melih'iz. Biz de olur böyle işler. Birkaç dakika Miray'a baktıktan sonra onu yatağa yatırmaya karar verdim. Tabi ki de ben yer yatağında yatmayacağım. İkimiz birlikte yatacağız...
 
Uyuduğundan emindim. Zaten aslında o yerde yatacaktı da bana ceza vermeye kalktı. Demek ki benimle işi bitmedi. Kaslı kollarımla onu kucağıma aldım ve yavaş bir şekilde yanıma yatırdım. Saçlarını kokladım ve alnına bir öpücük kondurdum.

Bari kızı kandırma Melih. Bu da geçici birşey.

Hayır iç ses bu geçici birşey değil. Kesinlikle değil.

Miray'dan
 
Melih'in beni kucağına alması, saçımı koklaması ve alnıma bir öpücük kondurması... Herşeyi biliyordum. İç sesiyle dıştan konuşmuştu. İçten konuştuğunu sansa da dışından söylemişti. Gerçekten mi Melih gerçekten mi? Benim de aynı hisleri göstermem için bana biraz daha farklı davranmalısın ama. Evet bütün romantizmi bozdum.
  
Ertesi sabah uyandığımda Melih yerinde yoktu. Saat ondu. Bu saatte öyle bir kişi hiç uyanır mıydı? Tabi spor yapıyorsa o başka. Tuvalette elimi yüzümü yıkadıktan sonra kızları aradım.

"Günaydın kızlar."

"Günaydın canım nasıl gidiyor orada hayat? Meteorlar var mı yine?"

"Var tabi. İşte benim oda arkadaşım. Neyse biz birgünde neler yaşadık neler biraz daha merak edin siz hadi görüşürüz."

"Görüşürüz."
  
Telefonu komodinin üstüne koyduktan sonra giyinmek için dolabın karşısına geçtim. Bugün elbise giymek istiyordum. Straplez düz beyaz elbisemi giymeye karar verdim. Dün giydiğim şorttan iyiydi. Şort tam kıçımın altındaydı. Elbise ise ondan biraz daha uzundu. Ne yapayım yani bende böyle giyinmeyi seviyorum. Giyindiğimde de hiç birşey olmuyor. Hem yabancı ülkelerde böyle giyinmek hiçte tuhaf değil. Pijamamı çıkarıp yatağa attım ve dolaptan elbiseyi aldım. Altına hangi ayakkabıyı giyeyim diye düşünürken Melih elinde yemek tepsisiyle döndü. Hemen elbiseyi üstüme tuttum. Ne diye düşünüyorsun ki ayakkabıyı topuklu ayakkabı giy geç işte.

"Melih çıkar mısın?"

"Sorun değil nasıl olsa şu andaki halini bikini giymiş halin gibi düşünebilirim."

"Bakma ama arkanı dön."

"Tamam."

Şip şak giyinip Melih'in yaninda duran tepsiden peynir almaya çalıştım.

"Hey yavaş ol. Onlar benim."

"Bende bana getirdin sanmıştım. Bencil."

İkimizde bacaklarımızı uzattık. Ve yind Melih benim bacaklarım baktı. Ağzına bir peynir attı ve ben onun ağzının içine bakarken konuşmaya başladı.

"Neden hep böyle açık şeyler giyiyorsun?"

"Ben pantolon giymem tamam mı? Sevmiyorum kardeşim sevmiyorum. Ya şort ya elbise."

"Miray?"

"Efendim?"

"Aç ağzını."

"Ne?!"

Derken ağzıma bir tane peynir soktu.

"Tamam teşekkür ederim oduncuğumda. Biraz yavaş ol."

"Tabi nasıl istersen. O zaman ağzındaki bitince söyle."

Güldük. Gülmek ona çok yakışıyordu. Ve ben hep bunu görebiliyordum.

"Bitti."

"O zaman uçak geliyor..."

Gelmiyor. Kapı açılıyor ve gıcık kardeşim Aras yine tam zamanında geliyor.

"Melih elinde kaldı yedir şunu."

"Abla ne yapıyorsunuz. Eniştem sana yemek getirmiş kendi elleriyle yediriyor."

"Sanane hadi çık. Çıksana."

"Tamam abla sakin ol. Enişte odamda konuşalım bir şu konuyu."

"Aras bir git oğlum be. Ablanla tam iyiydik ne bozuyorsun ya."

"Tamam ya anladım ben sizi. Birlik olup Aras'ı kovuyorsunuz. Tamam ya giderim ben sizi yalnız bırakıyorum. Çifte kumrular..."

En son söylediği sözle beraber kapıyı kapatıp gitti.

"Melih?"

"Efendim canım?"

"Canım?"

"Ne yani daha olmadık mı?"

"Oha Melih ne düşünüyorsun? Tabi ki de hayır."

"Demek ki biraz daha süprizler yapsam olacak bu iş."

"Bilemem artık onu sen düşün."

"Tamam buldum ne yapacağımı."

LÜTFEN OKUMAYA DEVAM EDİN. YENİ BÖLÜMÜ İKİ GÜN İÇİNDE YAYINLAYACAĞIM.