Kahveli Çikolatam

10. OKUL GÜNÜ

*DÜZENLENDİ*

Melih benim en sevdiğim pasta stili olan meyveli, çikolatalı pasta almıştı. Sevgili olduktan sonra hemen benim hakkımda bildiklerini öne sürüyordu. Sanki bunları göstermek için sadece sevgili olmamız gerekiyordu. Sevgili demişken... Damla. Çok iyi bir kıza benziyordu. Yani yanımda olmayan Tuba ve Yağmur kankalarımın yerini tabi ki de tutmazdı ama iyi anlaşırdık. Aras sen ne yaptın da bu kız sana aşık oldu? Söyle kardeşim gerçekten hiç kızmayacağım. Zavallı kız. Lütfen geleceğini bu salak kardeşimle düşünme...lütfen. Damla ve Aras birşeyler konuşuyorlar, gülüyorlardı. Melih neredeydi. Çok canım sıkılmaya başlamıştı. Pastayı almıştı ne eksikti ki?

"Güzel sohbetinize beni de katar mısınız rica etsem?"

"Abla şimdi bana mı muhtaç kaldın?"

"Tabi sana muhtaç kaldım. Aras lütfen şu can sıkıntısını içimden çıkar. Kölen olurum Aras..."

"Of abla ya bir eğlendirmiyorsun."

"Deminden beri eğleniyorsunuz zaten. Çok güldünüz, yarın ağlıcanız. Söyleyin de biz de gülelim."

"Birşey yok abla. Sadece gelecek ile ilgili hayaller kuruyoruz. Romantik bir şekilde çiftlerin yaptıkları gibi!"

Ay... şuna bak ya. Gelecek diyor. Şu yanında duran zarif, hanım hanımcık olan kızla gelecek diyor ya. Yok ben bir daha birşey düşünmeyeceğim bu Aras hakkında...

"Damla sen tabi ki istediğini yapabilir misin ama bununla gerçekten ilişkine devam mı edeceksin?"

"Miray Abla, sen bizi boşver biz iki yıldan beri hiç kavga etmedik. Anla artık."

"Tamam anladım. Size yolunuzda başarılar. Benim pastam nerede ya?"

Tam o arada Melih elinde arkasına sakladığı için göremediğim bir hediyeyle kapıdan girdi. Arkasındaki hediyeyi hemen Aras'a verdi ve Aras'ta cebine koydu. Neydi bu şimdi? Her neyse eninde sonunda çıkar. Ya bende olgunlaştım görüyor musunuz?

"Miray hadi okula gidelim de kalacağımız odaya bakalım."

"Nasıl yani? Okul otele çok yakın geri dönmeyecek miyiz?"

"O anlamda değil canım. Tabi ki geri döneceğiz ama dersler bittikten sonra ödevleri veya projeleri bize verdikleri odada yapacakmışız. Bu herkes için geçerli. Bir de Türkçe konuşabilirsin. Herkes Türkçe biliyormuş."

"Biliyorum Müdür ile öyle konuştuk ya. Ne kadar da tuhaf bir üniversite sistemi. Hiç olur mu öyle şey. Gerçi bizim ülkede yatılı tabi ama...olsun. Burası farklı bir ülke farklılıklar olabilir."

Melih sonra elimi tuttu ve beni ayağa kaldırdı. Başıyla gidelim işareti yaptı ve kapıdan çıkıp ona layık olmayan kardeşim ve Damla'yı yalnız bıraktık. Pastadan üç dilim yediğim için midem bulanıyordu. O yüzden canım sevgilimle birlikte koşamıyordum. Sevgilim! Ben öyle mi dedim?

"Melih benim midem bulanıyor biraz yavaş yürü!"

"Miray daha ne kadar yavaş yürüyebilirim? Üç dilim pasta yersen olacağı bu daha erimedi mi karnındakiler?"

"Ya Melih kızma hadi beni kucağına al da daha hızlı gidelim."

"He senin derdin anlaşıldı şimdi."

"Tamam kabul ediyorum senin kollarında olmak çok güzel ama şu an gerçekten midem bulanıyor."

"Tamam hadi seni kırmayacağım prenses."

Tabi buldun bir sevgili hemen kullan. Salak iç ses. Melih beni kucağına aldı ve okulun bahçesine kadar taşıdı. İki gün gelmekle okuldan soğumuştum. Bence çok normal. Sonuçta en fazla on gün okula gitmedin. Belki de bir hafta... Sözümü geri aldım iç ses. Sana katılıyorum. İkinci kez ve daha birçok kez gireceğim kapıdan içeri girdim. Odamızın yerini söylemesi için genç müdürün odasına gittik. Yeri bizimle gelme zahmetinde bulunmadan tarif etti ve bizim bulmamızı bekledi. İşte bazıları da böyle. Üşengeçler... Melih ile on dakika boyunca odayı aradık sonunda okulun sol tarafında güvenlik görünce orası olduğunu anladık. Güvenliğin yanına gidip adımızı söyledikten sonra sonunda zemin kattaki odamıza girdik. Yanyana iki yatak galiba o kadar çok ders verecekler ki burada kalacaz, krem rengi duvarlar ve bir çalışma masası. E tabi tuvalet olmazsa olmaz... Ayol tuvaletimizi nereye yapacaz az insaflı olun.

"Melih bunlar bildiğin küçük ev yapmışlar buraya. Demek ki o kadar çok ders verecekler ki biz burada yatmak zorunda kalacağız."

"Canım bana böyle söylememişlerdi ama olsun ne yapalım yani en azından kız erkek ayrımı yok."

"Peki iyi tarafını düşünmek gerek değil mi?"

"Tabi ki."

Yine kısa biz ziyaretten sonra yarın saat onda görüşeceğiz bu okulla.

                          ♤♧♤♧

Geze geze akşam saat sekiz de otele geri döndük. Ben çok yorulmuştum ve erken uyanmak benim işim olmadığı için meşhur akşam yemeği yiyip hemen uyumak istiyordum. Aras ve Damla'yı da çağırıp akşam yemeğini yedik. Damla ondan sonra gitti. O da bizimle aynı okulda, Aras ile aynı sınıftaydı. Çünkü onlar daha sekizinci sınıftaydılar. 

Biz de yemeği yedikten sonra herkes saat on da odalarına dağıldılar. Ben pijamalarımı giyip yatağa yatmışken Melih duş alıyordu. Yatmadan önce hep duş alırdı. Yarın için çok heyecanlıydım. Yeni okul farklı bir ülke de hem de... Bir de. Yeni sevgili. Bunları düşünürken uykuya dalmışım. Daldıktan biraz sonra Melig gelmiş olacak ki yatak sallandı. Ne kadar ağırdı deprem oldu sandım. Sonrası...karanlık bir yer. Korkmayın sadece uyku.

                           ♤♧♤♧

Ertesi gün...keşke olmasa denilen okul. Özellikle de bana eziyet olan, işgence çektiren okul. Bir de üniversite. Oldu mu şimdi? Hani okumayacaktın üniversite. Sana güvenilmez Miray! Sus be sen çok biliyorsun sanki.

Uykucu Melih ve Aras'ı zorla kaldırdım. Geç kalan öğrenci kahvaltısı yapıp Aras'ı arabasıyla Damla'yı almak için tek başına bıraktık. Dersin başlamasına on beş dakika vardı. İlk günden bu ne telaştı. İlk gün ya. Geç kalınacak gün mü şimdi? Melih son gaza uykulu haliyle bastı ve iki dakikada okula vardık. Bir sürü öğrenci bahçede karmakarışık bir halde sıraya girmişlerdi. Sanki ilkokuldaydık. Yani bana o günleri anımsattı. Melih elimi tutup kalabalığın arasına beni sürükledi. Yeni okula erken başlasam da en azından sevgilimle başlıyordum. Bardağın dolu tarafını görmek gerek!

Üniversiteye başlangıç aşaması falan filan bittikten sonra belirlenen sınıflara gittik. Öğretmen öğrenci tanışmaları yine aynı şeyler... Buenos Aires'te okul! Çok tuhaf!

ÖPÜLDÜNÜZ!!!