საჭმლის კეთებას ვიწყებ. როცა ყველაფერს თეფშზე ვდებ, ვფიქრობ დაველოდო ბექჰიონს? თუმცა არ ვფიქრობ რომ ეს საჭიროა.
საჭმელს ნელა ვჭამ და თან გუშინდელზე ვფიქრობ. გუშინ ბექი სხვანაირი იყო. აქამდე თვითონ მაშინებდა, ახლა კი ეს მე გავუკეთე. ალბათ ეს იმიტომ მოხდა, რომ ბექი გუშინ ნაცემი იყო და არ ჰქონდა ძალა შემწინააღმდეგებოდა...ჭამას ვამთავრებ, ყველაფერს ვალაგებ და სახლიდან გავდივარ.
Baekhyun's POV.
-ჩანი!-ვიძახი, თუმცა პასუხს არ მცემს. რატომ წავიდა?! თავის სახლში დამტოვა, თვითონ კი წავიდა!
ასე რატომ იქცევა? თითქოს ჩემითან ისე უნდა გარობა, როგორც თავისი სათამაშო გოგონებით. ამის უფლებას არ მივცემ! მაგრამ... თუ ეს ერთადერთი შანსია მასთან ყოფნისა, არ ვიქნები წინააღმდეგი...
ჯანდაბა! სულელივით ვიქცევი! შეიძლება მიყვარს, შეიძლება ვკვდები, მაგრამ მე ჩემი თავმოყვარეობა გამაჩნია!
იმედია მალე დავალაგებ აზრებს...სიგარეტს პირში ვიდებ და სახლიდან გავდივარ.
დიდი ხანია კლუბში არ მივსულვარ. არ მიმაჩნია სწორად სამსახურში ასე მოქცევა...კლუბის კარს ვაღებ და ლუჰანისკენ ვიღებ გეზს.
-ბექი, ამდენ ხანს სად ხარ? ძალიან ვნერვიულობდი!-გადამეხვია ის. როგორ მომნატრებია...-ბევრი რამ მოხდა...-ჩავილაპარაკე და მას მოვშორდი.
ლუჰანმა სახეზე შემომხედა და ჩემს დალურჯებებს ხელი გადაატარა. მერე კი კისერზეც სენიშნა ლაქა, რომელიც ჩანიმ დამიტოვა...
-ბექი, ეს რა არის?-წარბშეკრულმა მკითხა. არ ილიმოდა. ადეთი ლუჰანი ძალიან იშვიათია...
-დამიჭირეს... მერე კი ჩანი მოვიდა...
-გინდა თქვა რომ შენ ჩანიოლმა...
-ხო,-არ დავაცადე წინადადების დამთავრება.
-გილოცავ!-შეჰყვირა უცებ და ტაში შემოჰკრა.
-მოსალოცი არაფერია...-ამოვიხვნეშე.
-ლუჰან! ეს...-ზიზღით ამოვილაპარაკე და ჩანს გავხედე. ნუთუ მართლა არაფერი ადარდებს?! თვლის რომ დეუძლია ერთი ღამე ჩემთან გაატაროს, დღეს კი ვინმე გოგოთი ერთობოდეს? ჯერ მე მკოცნიდეს, ახლა კი სხვას უტრიალებდეს ენას პირში? არაკაცი ხარ ჩანიოლ! ამას არ შეგარჩენ!
YOU ARE READING
Hurt (Completed)
Fanfictionცხოვრება უაზროა, როცა არ გაქვს მიზანი. შეიძლება ეს მიზანი უბრალოდ წარმატება იყოს, ან შეიძლება იყოს სიყვარული. არარსებული სიყვარული, რომელზეც ოცნებობ. ოცნება კი სამუდამოდ ოცნებად დარჩება, თუ არ იზრუნებ მის რეალურად ქცევაზე...