-Saat 05.00 -
Özel numara :
— İzmir'e gelmişsin . Konuşmamız lazım . Baban hakkında . Saat 08.00 da Uğur Mumcu Parkında ol . Amcan .
(Annemin anlattığına göre babaannem ve dedem ben doğmadan yıllar önce ölmüşlerdi . Babamlar üç kardeşmiş . Halam ben iki yaşındayken evlenip Almanya'ya gitmiş , amcam da en son hapisteymiş sonra haber alamamışız . Ne babamı tanıyorum ne de ailesini , çevresini . )
Mesajı okuduktan sonra şok etkisini üzerimden atmam bir kaç dakika sürmüştü . Kendime geldiğimdeyse üzerimi değiştirip çekmecelerde kağıt kalem aramaya çoktan başlamıştım .
"Bir arkadaşımla kahvaltıya gidiyoruz seni seviyorum -Dünya " yazıp Ulaş'ın kapısının önüne koydum . Lacivert küçük sırt çantamın içinden telefonumu çıkarıp saate baktım . Saat 07.20 . Telefonu cebime koyup koşar adımlarla merdivenlerden indim . O kadar çok araba vardı ki gözlerim arabamı aradı . Lacivert ve beyaz arabanın ortasında arabamı gördükten sonra koşarak arabaya bindim .
Parka vardığımdaysa saat sekize beş vardı . Park çok sessizdi sadece spor aletlerine binmek için gelen yaşlı bir teyzeyle amca vardı . Onların yerinde bizi hayal ettikten sonra hakim olamadığım bir gülümsemeyle kafamı sağa çevirdiğimde 45-50 yaşlarında bir adam beni izliyordu . Babama o kadar çok benziyordu ki amcam olmalıydı . Suratımdaki gülümsemenin yerini korku , endişe ve hayal kırıklığı almıştı . Yavaş yavaş yanıma doğru geliyordu. O geldikçe benim gözlerim doluyordu , benim gözlerim doldukça o daha hızlı bana doğru geliyordu . İki elini omzumun üzerine koyduktan sonra beklemediğim bir şekilde beni kendisine doğru çekip sıkıca sarıldı . Kalp ritimlerini duyabiliyordum . Çok hızlıydı . Titreyen ve kısık sesiyle " Dünyam " demesinden onun da gözlerinin dolduğunu anlamıştım . Bunları düşünürken birden kendimi ondan uzaklaştırmayı düşündüm . Ve hızlı bir şekilde bir kaç adım geriye gittim . Bu haraketimden etkilenmemişti . Sanki böyle bir şeyi bekliyordu . Gözlerini benden kaçırarak banka oturdu . Eliyle yanını işaret etti . Otur kızım otur her şeyi bilmeye hakkın var dedi . Oturdum yanına .
Burdan sonrasını hatırlamıyorum Doktor Bey .
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DÜNYA #Wattys2017
Teen FictionBabasız büyümüş bir kızım ben . Benim ilk aşkım babam diyemedim hiç . Benim tek kahramanım babam diyemedim . Onun yokluğu her zaman şanssız olduğumu düşündürdü bana . Hay aksi ! Bir de bu hastalık . Hiç bir zaman hayal kuramadım zaten . Hedeflerim...
