DÜNYA #Wattys2017

Baba Evi

Okulların açılmasına son üç hafta kalmıştı . İzmir'e gidip ; ev kiralamamız ve okula kayıt yaptırmamız gerekiyordu . O kadar dalmıştım ki bunların hiçbiriyle ilgilenememiştim . Koca İstanbulda annemi yanlız bırakıp İzmir'e de gidemezdim . Annemle bunları konuşma fırsatı bile bulamamıştık . Kahvaltı için aşağıya indiğimizde konuşmak istemiştim aslında . Belki Sude'nin yanında çekinir de gerçek düşüncelerini söyleyemez diye hiçbir şey söylemedim . Annemle anneannem konuşurken duymuştum . Anneannem :
— Dünya İzmir'i tercih ederken babasının evine veda etti zaten , demişti .
Annem gözyaşlarını tutamamıştı . Buna inanmak istemiyordu ve bunu anneanneme defalarca dile getirmişti . Zaten anneannemin tek isteği annemin gerçekleri bilip güçlü olmasıydı .
Kahvaltı masasına oturduğumuzda annemin telefonuna mesaj geldi . Gözümün ucuyla baktığımda gördüğüm tek şey ise " Annem " yazısı olmuştu .
— Ne diyor anneannem ?
— "Üniveriste ve daha sonra da evlilik . Kızının yokluğuna alışsan iyi olur . Baba evine bir daha dönemeyecek . " dedi .
Baba eviymiş . Babasız bir ev ne kadar baba evi olabilirdi ki .
— Bir şey mi dedin kızım ?
Başımı iki yana salladım . Çünkü sadece kendi kendime mırıldanıyordum . İştahım da kesilmişti . İkisinden de izin isteyip odama çekildim . Yalnız kalmak istiyordum , yalnız kalıp düşünmek . Güçlü durmak , mutlu olmaya çalışmak yormuştu beni . Babasız olmak yormuştu beni . Sığınacağım kimsem yoktu . Annem vardı belki biraz ama ne kadar bir babanın yokluğunu doldurabilirdi ki . Sırtımı yaslayabilceğim dağım yoktu . Hiç unutamadım . Küçüktük 8-9 yaşlarında falan . Tenefüs zili çalmıştı . Çocukluğun verdiği heyecanla bahçeye oyun oynamaya çıkmıştık . Ben , Sude , Nur ve Aydil . Aydil , benim babam çok güçlü demişti . Nur da , benim babam senin babanı döver demişti . Koşarak , ağlayarak tuvalete gitmiştim . Benim babam onların babasını dövemez diye ağlamıştım . Sadece alay etmişlerdi benimle . Çok sonra anladım . Benim onların babasını dövecek bir babam yoktu . Aslında benim babam yoktu . Her aklıma geldiğinde küçük bir tebessümle gözlerim dolar hâlâ . Babama seslenmek istiyordum . Beni duymayacağını bildiğim için konuşmuyordum , konuşmak istemiyordum . Kırmızı tükenmez kalem aramak için çekmeceleri karıştırdım . Çalışma masamın en alt ve en büyük çekmecesinde buldum bir tane . Küçük , siyah defterimi de aldım yanıma . Bilgisayardan bir şarkı açtım . Babamla benim şarkımı . Her ne kadar babam bilmesede o bizim şarkımızdı . Yazmaya başladım . Sayfalarca , dakikalarca . Yazdığım her sayfaya damlayan her göz yaşım yazıları okunamayacak hale getiriyordu . En son pes etmiştim . Böyle yapmamalıydım . Babam beni böyle görmek istemezdi . Şarkıyı kapatıp duş almak için banyoya doğru hızlı adımlarla yürüdüm . Saatlerce suyun altında kalmış olmalıyım ki banyodan çıktığımda Sude çoktan evine gitmişti . Odama giderken koridorda annemle karşılaştığımda o söylemişti . Ben de sadece gülümsemiştim . Annemin beni anladığına emindim . Annem her zaman beni anlamıştı çünkü . Saate bakmak için pembe bornozumun cebinden telefonumu çıkardım . Saat 19.00 ' ı geçiyordu . Uyumak istiyordum . Sadece huzurla uyumak . Deftere yazdığım tüm notları yırtıp attım . Annem görmesin , görürse üzülürdü . Kırmızı kalemi alıp , yastığımın altından fotoğrafımızı çıkardım . Bilgisayardan aynı şarkıyı açtım . Ne yazsam diye düşünüyordum . Fotoğrafı atma şansım olmayacaktı çünkü . Aynı zamanda da eşlik ediyordum .
" Bana bir masal anlat baba .
İçinde bütün oyunlarım .
Kurtlar kuzu olsun ,
Şekerle bal . "
Fotoğrafın arkasına yazdığım üç beş cümleyi okumaya başladım .
" Baba gitme . Gitmeseydin seni başkalarında aramazdım . Sevdiğim adamlara kocaman anlamlar yüklemek zorunda kalmazdım . Korkularımdan kaçmazdım . Senin korkusuz , gururlu ve asil kızın olarak kalırdım . Bana anlattığın bir masalı bile hatırlamıyorum . Ben bu yüzden hayatım boyunca hiç hayal kuramadım . "
Gözlerimin dolmaya başladığını hissettim . Şarkıyı değil bilgisayara komple kapattım . Annemin ayak seslerini işittiğimdeyse çoktan yatağa uzanıp gözlerimi kapatmıştım .