DÜNYA #Wattys2017

Kötü Sürpriz

Gözlerimi kapatıp her şeyi hatırlamaya çalışıyordum . Günümün yarısından fazlası böyle geçiyordu ama nafile . Doktor Beye ne kadar söylesem de anneme anlatmasından da korkuyordum . Evet belki babamı bulmayı her şeyden çok istiyordum ama bunu annemi üzmeden , onun haberi olmadan yapmalıydım . Her zaman yaptığım gibi gözlerimi kapatıp olanları hatırlamaya çalışıyordum . Düşünüyordum , çok fazla düşünüyordum . Annemin ayak seslerini duyduğumdaysa her şey yolunda edasıyla televizyon izlemeye koyuldum . Annem kahkahalarla içeri girdi .
– Yarın taburcu olacakmışsın .
Küçük bir tebessümle karşılık verdim .
– Bu harika .
Yavaşça yaklaşıp anlımdan öptü .
– Ateşin yok .
– Grip olmadım zaten anne . Ulaş'ı gördün mü ?
– Az önce telefonda konuştum geliyormuş .
– Sen ne zaman geldin , kaç saattir buradayım ?
Kolumda ki saate bakmak için kazağımın kollarını kıvırdım . Saatim yoktu . Telaşla doğruldum . Ani haraketten olsa gerek başıma bir ağrı saplandı .
Annem :
– Ne oldu kızım ?
– Yok bir şey anne iyim .
Annem doktoru çağırmak için koridora doğru koşarken Ulaş odaya girdi .
– Neler oldu , her şeyi bilmek istiyorum .
– Ortalığı bu kadar velveleye vermenin bir anlamı yok küçük bir trafik kazası .
– Küçük bir trafik kazası . Hiç bir şey hatırlamıyorsun , başına saplanan ani ağrılar var ve küçük bir trafik kazası olduğunu söylüyorsun .
– Bunları nerden biliyorsun ?
– Doktorla konuştum .
– Bilirsin doktorlar , abartırlar .
Gülümseyerek elimi ona doğru uzattım . Bana kızmıştı ama gülmemek için kendini tuttuğunun da farkındaydım .
– Ben iyim , endişelenecek bir şey yok .
Bana doğru eğilip kulağıma fısıldadı " Seni seviyorum ."
Bunu çok fazla yapardı . Cevap veremeden doktorlar , hemşireler ve annem içeri girdi .
– Endişelenmeye gerek yok . Bir kaç test yapacağız sadece .
– Ben iyim . Bu saçmalık .
Tekerlekli sandalyeyle içer giren hemşireden sonra gerçekten sinirlenmeye başlamıştım . Kolumdaki serumu çıkardım . Ve ayağa kalktım .
– Ben ölmedim , ölmüyorum . Böyle yaparak sadece annemi korkutuyorsunuz . Nereye gitmemiz gerekiyorsa gidelim . Buyurun .
Koridora adım atmamla başımın dönmesi bir olmuştu . Aldırmadım ama . Hasar almıştım . Olacaktı böyle şeyler . Ulaş'ın koluna girerek yürümeye başladım . Her yer bulanıklaşmaya başlamıştı . Derin derin nefes almaya başlamıştım . Ulaş bir şeylerin yolunda olmadığını anlamıştı . Her yer kararmıştı . Kendimi denizin ortasında yapayalnız kalmış gibi hissediyordum .

Ulaş Evren

Dünya'nın koluma girmesiyle bir şeylerin yolunda olmadığını anlamıştım . Dengesini sağlayamıyor ve titriyordu . Refleks olarak ona döndüm . Dizlerimin bağı çözülmüştü . Yere yığılmıştım , yığılmıştık . Sevdiğim kadın kollarımda baygın bir şekilde yatıyordu . Dilim tutulmuştu hiç bir şey söyleyemiyordum . "Güçlü olmalısın Ulaş ." dedim kendime . Ayağa kalktım . Hiç böyle çaresiz hissetmemiştim . Sanırım çaresizlik zamanın tek katiliydi . Doktorlar :
– Sedye getirin , çabuk olun .
Dünyayı kucağımdan sedyeye koyduğumdaysa elinden şekeri alınmış küçük bir çocuk gibi hissediyordum . Defalarca tekrarladım . "Nolur kötü bir şey olmasın . Nolur kötü bir şey olmasın ."
Bağırış , çağırış . Herkes şuurunu kaybetmiş gibi davranıyordu .
– Emar çekilecek endişelenmeyin . Aldığı darbeden dolayı bayılmış olabilir . Emar çekiminden sonra belli olur her şey .
Güneş annemle birbirimize baktık . Doktor ne kadar endişelenmeyin desede biz yerimizde duramıyorduk . Ve verdiği cevaplar da bizi tatmin etmiyordu . Güneş annemle emar çekilen odanın karşısındaki sandalyelere oturduk .
– Her şey güzel olucak inan bana .
Ama bu söylediğime ben de inanmıyordum .
– Olucak de mi ?
İçimden geçirdiğimi sanıyordum ama sesli düşünmüşüm . "Olmak zorunda ."
– Bir şey mi dedin oğlum ?
Hafif gülümsedim .
– Kötü düşünmeyelim dedim .
Başını salladı . Onu teselli etmek için böyle cümleler kurduğumu anlamış gibi bakıyordu bana . Böyle bir durumda başka ne yapabilirdim bilmiyorum . İçten içe yanmanın ve dışarıya zerre kadar duman çıkarmamanın ne demek olduğunu nasıl anlatayım ki .
Dakikalarca bekledikten sonra doktor yanımıza geldi .
- Beyin tümörü .
Güneş anne göz yaşlarına boğulmuştu . Bense inanamamıştım . Ciddi miydi söylediklerinde . Olabilir miydi böyle bir şey . Bir yanlışlık olmalıydı . Daha dün her şey yolundaydı .
– Ameliyata almamız lazım . Ama kendinizi her türlü sonuca hazırlamanız gerekiyor .
Güneş anne bana sarıldı .
– Ben onsuz yaşayamam Ulaş . Ben onsuz nefes alamam . Her şeyimi kaybettim . Bizim birbirimizden başka kimsemiz yoktu . Ben yapayalnız kalamam , ben onsuz kalamam . Daha çok küçük . Daha bir sürü şey yaşayacaktı . Evlenecektiniz .Torunlarım olacaktı . Anne olacaktı . Dünyam .
Evlenecektiniz demesiyle daha fazla tutamadım kendimi sıkıca sarıldım anneme .
– Yalnız değilsin ben varım ve Dünya aramıza dönecek . Dünya seni de beni de bırakıp gitmez . O da bizsiz yapamaz . Güçlü olucaz ve Dünyayı buradan alıp gidicez .