ONE STEP CLOSER [COMPLETED]

Chapter 24

Paul's POV

Dumating na yung araw na kinatatakutan ko.

Yung ibinigay ko na siya kay Brylle. Hindi dahil yun ang gusto ko.

Kundi dahil yun ang tama.

At dahil na din ayun ang gusto ni Mika.

Gustong-gusto niyang magpaliwanag. Pero ayoko. Tama na.

Tama na lahat ng nakita ko. Ayoko ng marinig lahat ng sasabihin niya.

Utang na loob, mas masasaktan lang kasi ako Mika. I'm sorry.

Hindi ko alam kung paano ko siya haharapin bukas sa school.

Pero ang alam ko lang..

Dapat ko na siyang iwasan.

Masakit pero kailangan. Namimiss ko na nga siya e. E ako ba, miss niya na?

Gusto ko siyang tawagan, kaso baka hindi niya na sagutin dahil andun naman na si Brylle. Masaya na siya. Hindi niya na ako kailangan.

Ngayon ko lang nalaman na masakit pala talaga magmahal. Hindi laging puro kasiyahan lang.

Akala ko kasi, sabi-sabi lang nila yun. Experience is the best teacher nga naman.

Mga 8pm na din ako nakauwi. Tulog na si Bryan at Calvin.

Si Mom and Dad, nasa dining. Napansin ata nila na galing ako sa iyak. Takte, nakakahiya! -_____-

"Anak, anong problema, umiyak ka ba?" Mom.

Hindi ako marunong magsinungaling sa mga magulang ko. Tutal open naman ako sakanila, sasabihin ko na din 'to.

"I just let go of Mika. No, I mean I just gave him to the one he really loves..

Even before he met me."

Then Mom hugged me. Ugh, mother's love is the best. T__T

"What happened?" Dad asked.

"I saw them hugging one another. At the school garden. No one knows how painful that was for me."

"I know Mika, she can't do that to you.." Mom said.

"Yeah right Mom, you know her. But not as much as I do."

"Please explain to us everything. We want to understand."

Kinuwento ko sakanila lahat lahat. Magmula sa diary, sa kung anong laman nun, kung paano napunta sa akin yun, kung paano ko ginrab yung chance na mapalapit kay Mika, hanggang sa makilala ko si Brylle. Lahat ng nangyari hanggang kanina.

"But Paul, did you ever let her expalain her side?" Mom asked.

"Para saan pa po, Mom? Do you know how broken I am right now? Para saan pa po ang explanation, mas lalo lang akong masasaktan. Hindi pa po ba sapat na ibinigay ko na siya sa taong gusto niya?"

"Shhh, shhh, malay mo anak you just misunderstood the situation. Malay mo hindi naman pala talaga yun katulad ng iniisip mo? Don't you think that is so unfair?"

"I don't know Mom, pero ang sakit lang po talaga. She's the first and last girl that I'm goin' to love. And yet, wala na siya sa akin. Nandun na kasi siya sa taong mahal niya. So I have to suffer for the rest of my life."

"No anak, don't say that. Everything's goin' to be fine."

"Thanks Mom and Dad for comforting me out. Makes me feel better, but still sobrang sakit pa din. Siguro sooner or later, I'll get used to the pain. Mauna na po ako sa room ko, goodnight."

Bago ako makarating sa room ko, nadaanan ko yung spare room na ginamit ni Mika dati.

I opened the door..

<//3

Those mem'ries that keeps flashing back on my mind.

Kahit saang sulok ko tignan ang kwartong iyon, naalala ko si Mika. Naaalala ko kung paano kami dati.

At ngayon? Nasasaktan akong maalala ang lahat ng iyon. </3

Bakit ganun? Ang sabi ko sakanya, magiging masaya na ako pag inalala ko lang ang mga pinagsamahan namin.

Pero lalo ko lang siya namimiss. Lalo ko lang siyang hinahanap.

Lalo lang akong nasasaktan.

Hay. Hanggang kelan pa kaya ako makakaramdam ng sakit! Ang tindi nito, ilang oras palang ang nakakalipas, hindi ko na kinakaya. Ano pa kaya sa nga susunod na araw? Y______Y