ONE STEP CLOSER [COMPLETED]

Chapter 1

Hi! I'm Mika Ramos,  17 years old from Manila. Communication Student at Sta. Monica University. Yes, I'm a sophie! And I believe that simplicity is beauty, I thank you! Choooossss!

"Uuuuuuyyyyy girl, tulaley ka nanaman jan!" Gen, my bff.

"Ahh, whaat? Ahm, may iniisip lang ako." I said.

We're here sa school. Vacant time kasi namin.

"Suuuussss, iniisip mo nanaman si Brylle noh? Yung highschool love mo?" Gen, teasing me.

"Huh? How come naman na I was thinking about him e, duuuhhh? Matagal na yun! Tsaka highschool love?! May love bang naganap? Wala nga e. Kaya highschool lang, walang love. Classmate pwede pa, or friend! Ganun lang!" Depensa ko. Totoo naman e.

"Bitter teh?"

"Who me?! Of course not."

"Hay, sige sige, tara na nga't makapag lunch na."

"Okay."

After that conversation, nag-iba mood ko. Ewan ko ba kung ano ng nangyayari sa akin. Abnormal ata ako e.

Pagdating namin sa favorite namin sa M&E Restaurant, andun na pala si Paul. Hinihintay na kami.

Agad nya akong sinalubong sabay alalay sa upuan ko.

"Thanks."

"Oh bakit parang matamlay ka?"

"Ah e ewan ko nga e, bigla nalang sumama pakiramdam ko."

"Tsk, pagod ka siguro."

"Siguro nga, pero wag ka nang mag-alala, ok lang ako."

He smiled.

That smile.. means everything.

"Ah excuse me guys, una na ako ah. Mag-lunch daw kami ni Marlon kaya pass muna ako ditey." Gen

"Okay, ingat kayo." I said then beso sakanya.

"Paul, ingatan mo yan ah, pakihatid na din. Thaaannnksss."

"Oo naman! Ako na bahala dito. Sige ingat!" Paul.

Napailing nalang ako sabay ngiti.

"Si Gen talaga! Hehe."

"Bakit?"

"Wala lang. Kain na tayo?"

"Sure."

Oo nga pala. Alam ko nagtataka kayo kung sino si Paul. Suitor ko yan. Oo manliligaw. Matagal-tagal na din, siguro mga 5 months?

Actually ganito kasi yan..

*Flashback*

There's this guy na palagi kong nakikita sa church everytime na magsisimba ako. He really caught my attention.

He's good looking talaga.

Matangkad, maputi, payat. Bastaaaa, he's good-looking.

But the thing is..

Kamukha nya si Brylle.

Yes, Brylle Gonzaga.

The way he stands.

The way he acts.

The way he fix his hair.

Everything.

So, nagustuhan ko lang talaga sya kasi para talaga syang si Brylle. Ayun lang.

But the unexpected thing is..

Sa Sta. Monica University din sya nag-aaral.

Same course. Kaklase ko pa.

What a small world..

So we became close friends.

Sinabi ko sakanya na kamukhang-kamukha nya yung highschool friend ko. And he reminds me of him.

But hindi nya alam na may gusto ako dun.

As the days passed by, nakilala ko yung tunay na siya. Mabait, malambing, thoughtful, bastaaaa.

Hindi ko inakalang dadating sa puntong magugustuhan nya ako.

At parang nagkakagusto na din ako sakanya..

Hindi dahil kamukha nya si Brylle..

Kundi dahil sya si Paul.

Paul Dizon.

And since then, nanligaw na sya.

Hanggang ngayon, nanliligaw pa din.

Super thankful ako kasi napaka-patient nya when it comes to me. Hindi nya ako minamadali. I could say na good-catch na talaga sya. Kaya lang ayoko namang magmadali. Since willing naman kaming dalawa maghintay sa right time. Hintay muna kami.

*End of Flashback*

After school hours..

"Ano hatid na kita sa inyo?" Paul offered me a ride.

"Ah sure. Tara."

--

Patawarin niyo po ako kung hindi siya maganda!! -____- Huhu. Beginner palang po kasi ako. And the beginning is always the hardest! Chos, joke! Hahaha. Yun lamang po, SALAMAT. <3